Hoi, na een hoop de hebben gegoogled, heb ik me toch maar eens aangemeld.
Momenteel hebben we een slaapprobleem met ons zoontje van 18 maanden. Hij sliep tot vorige week prima (na de 1e 6 maanden de hel van een huilbaby). Woensdag sliep hij bij opa en oma, zoals wel vaker gebeurd. Daar begon het, en hij weigerde te gaan slapen.. Alleen maar krijsen en gillen. Uiteindelijk hebben ze hem rond 1uur bij hun in bed gelegd, en daar sliep hij erg onrustig tot 6uur. De avond erop begon hier het probleem. Het hele "bedtijdritueel" verloopt nog steeds hetzelfde en prima. Hij begint direct te krijsen als je hem in zijn bedje legt en wegloopt. Hij laat heel duidelijk merken dat hij zijn speen wil wegleggen, en naar beneden wil, net zoals sochtends. We hebben geprobeerd om er steeds wat langer tussen te laten, voor we naar hem toe gaan. Uiteindelijk gaat mijn man naast zijn bedje zitten, en dan word hij rustig en valt na 30-45 in slaap. Meestal slaapt hij dan ook wel normaal door.
Middagdutjes zijn geen probleem, doet hij gewoon nog zoals altijd. Advies werd gegeven om deze over te slaan.. Maar is dit niet nog erg vroeg? Of misschien verlatingsangst? Alleen vind ik het dan zo vreemd dat hij daar verder over de dag geen enkele last van heeft, eigenlijk ook nooit gehad.
Dus.. Wie heeft er advies voor ons, zodat onze avonden/nachten hopelijk snel weer beter worden?
Momenteel hebben we een slaapprobleem met ons zoontje van 18 maanden. Hij sliep tot vorige week prima (na de 1e 6 maanden de hel van een huilbaby). Woensdag sliep hij bij opa en oma, zoals wel vaker gebeurd. Daar begon het, en hij weigerde te gaan slapen.. Alleen maar krijsen en gillen. Uiteindelijk hebben ze hem rond 1uur bij hun in bed gelegd, en daar sliep hij erg onrustig tot 6uur. De avond erop begon hier het probleem. Het hele "bedtijdritueel" verloopt nog steeds hetzelfde en prima. Hij begint direct te krijsen als je hem in zijn bedje legt en wegloopt. Hij laat heel duidelijk merken dat hij zijn speen wil wegleggen, en naar beneden wil, net zoals sochtends. We hebben geprobeerd om er steeds wat langer tussen te laten, voor we naar hem toe gaan. Uiteindelijk gaat mijn man naast zijn bedje zitten, en dan word hij rustig en valt na 30-45 in slaap. Meestal slaapt hij dan ook wel normaal door.
Middagdutjes zijn geen probleem, doet hij gewoon nog zoals altijd. Advies werd gegeven om deze over te slaan.. Maar is dit niet nog erg vroeg? Of misschien verlatingsangst? Alleen vind ik het dan zo vreemd dat hij daar verder over de dag geen enkele last van heeft, eigenlijk ook nooit gehad.
Dus.. Wie heeft er advies voor ons, zodat onze avonden/nachten hopelijk snel weer beter worden?