Slaapproblemen help we worden echt gek

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi,

Onze oudste dochter (2,5 jaar)heeft eindelijk nog nooit echt doorgeslapen.Ze heeft 1 keer 2 weken elke nacht doorgeslapen maar de rest van haar leventje is ze regelmatig 's nachts wakker.
Nou hebben we de moed al opgegeven om hier verandering in te brengen ( we hebben echt al van alles geprobeerd  2 weken terug hebben we haar laten huilen en dat ging helemaal verkeerd ze werd elke nacht helemaal  histerisch en heeft 2,5 uur lopen schreeuwen krijssen en op een gegeven moment zich zelf zeer te doen  ) alleen nou is sinds een week het inslapen ook een probleem ( na die hele slechte nacht).
We weten niet echt waar dat nu ineens vandaan komt ( sinterklaas??? / Ze heeft sinds 10 weken een zusje)
We zijn echt ten einde raad , wie heeft de gouden tip????? om haar gewoon in te laten slapen en misschien zelfs doorslapen.


gr Femke
 
Hi,

Ik weet niet hoe lang je de verschillende aanpakken al hebt geprobeerd.... maar het is wel belangrijk om een bepaalde aanpak een aantal weken vol te houden.... Zo creëer je voor haar een regelmaat en een verwachtingspatroon....

Nu lijkt de neerwaartse spiraal ingezet te zijn.... zelfs het inslapen is nu een probleem. Misschien dat je even tijdelijk (je partner dan... want jij hebt je 10 weken oude baby nog) met een matras op haar kamer kan gaan slapen.... Dan heeft ze even de zekerheid van een ouder in haar kamer.... De eerste nachten kan je dan zorgen dat er lijfelijk contact is, daarna raak je haar niet meer aan en gebruikt alleen je stem: ik ben hier, ga maar slapen... daarna ga je met matras steeds iets verder bij haar vandaan...
Dit is de meest softe aanpak... en kan wel heel intensief en vermoeiend zijn voor jullie....

De minder softe aanpak is bij het inslapen een stoel in haar kamer, eerst naast haar bed (ondertussen zelf geen aandacht geven, alleen daar zitten) en dan per dag de stoel een stukje meer naar de deur, totdat je buiten de deur zit.

Je moet echter onder geen één voorwaarde een stapje terug doen... dus matras of stoel laten staan waar hij staat en niet weer een stukje terug naar haar bed.

En de harde aanpak heb je zelf al eventjes geprobeerd. Maar ik kan me zo indenken dat je gelijk na haar zelfpijniging gestopt bent met deze aanpak.... (kortom heeft ze toch een beetje gewonnen.... )

Het is niet makkelijk, maar wel noodzakelijk dat jullie weer een slaapritme krijgen. Zo gaat het niet, draaien jullie allemaal door.

Succes, Nynke
 
hoi, wij hebben dit ook gehad met onze zoon vanaf 2 jaar tot 5 jaar t,is echt verschrikkelijk als je daar midden in zit ik ben bij een kinderpsygoloog geweest omdat ik toendertijd zwanger was van de derde en mijn rust wel nodig had wij hebben van haar heel veel tips gekregen en ook allemaal geprobeerd maar toch heeft onze eigen aanpak het beste gewerkt mijn zoon heeft nachtangst/verlatingsangst gehad hij sliep s,avonds 2 uurtjes en dan stond hij weer voor onze deur,wij hebben hem gewoon telkens weer naar zijn bed gebracht en hem goed laten weten dat hij niet welkom was wij hebben hem ook wel eens na de zoveelste keer gewoon laten staan bij de deur en hem negeren , na verloop van tijd was hij zo moe van het staan dat hij doorhad mmm het helpt toch niet meer wat ik doe en tenslootte ging hij uit zichzelf weer naar boven in zijn eigen bed het heeft toen nog een paar keer geduurd [een weekje] en toen was het over mijn zoon had gewoon door het heeft geen zin om er uit te komen ze laten me toch staan ik krijg mijn zin toch niet en het is werkelijk over gegaan ik hoop dat het jullie ook zo mag vergaan je kunt altijd een psygoloog in de arm nemen ,mischien hebben jullie daar ook wel wat aan
in ieder geval veel sterkte
 
hoi, wij hebben dit ook gehad met onze zoon vanaf 2 jaar tot 5 jaar t,is echt verschrikkelijk als je daar midden in zit ik ben bij een kinderpsygoloog geweest omdat ik toendertijd zwanger was van de derde en mijn rust wel nodig had wij hebben van haar heel veel tips gekregen en ook allemaal geprobeerd maar toch heeft onze eigen aanpak het beste gewerkt mijn zoon heeft nachtangst/verlatingsangst gehad hij sliep s,avonds 2 uurtjes en dan stond hij weer voor onze deur,wij hebben hem gewoon telkens weer naar zijn bed gebracht en hem goed laten weten dat hij niet welkom was wij hebben hem ook wel eens na de zoveelste keer gewoon laten staan bij de deur en hem negeren , na verloop van tijd was hij zo moe van het staan dat hij doorhad mmm het helpt toch niet meer wat ik doe en tenslootte ging hij uit zichzelf weer naar boven in zijn eigen bed het heeft toen nog een paar keer geduurd [een weekje] en toen was het over mijn zoon had gewoon door het heeft geen zin om er uit te komen ze laten me toch staan ik krijg mijn zin toch niet en het is werkelijk over gegaan ik hoop dat het jullie ook zo mag vergaan je kunt altijd een psygoloog in de arm nemen ,mischien hebben jullie daar ook wel wat aan
in ieder geval veel sterkte
 
Hoi,
neem me niet kwalijk als ik er niets van snap, en ik bedoel het niet persoonlijk maar vraag me dit wel eens vaker af, maar waarom nemen jullie haar niet "gewoon" bij jullie in bed tot zij niet meer angstig is?!
Nogmaals, het zal wel niet pedagogisch zijn of zo, maar mijn dochter (nu 2 jaar en 10 maanden) heeft  ook een poosje niet doorgeslapen en dan schoof zij aan in ons bed. Is natuurlijk niet echt handig (en mevrouwtje ligt dan lekker breeduit en wij op de rand) maar wel effectief: zij voelde zich veilig bij ons (heb ook maar eens verlatingsangst) en je hoeft niet midden in de nacht allerlei zaken te gaan bedenken om het verantwoord af te handelen. Mijn dochter  is een paar weken regelmatig gekomen en ineens was het ook weer voorbij en nu blijft ze weer in haar eigen bed.
Maar nogmaals, misschien is het wel kort door de bocht zo, maar ik vraag het me wel eens af wat er zo slecht aan is om je kind als het bang is of niet kan slapen dan bij je te laten liggen.
Ik ben benieuwd naar reacties! groetjes, Claudia.
 
Hoi Allemaal,

Bedankt voor alle tips. We hebben via via het veilig slapen plan gekregen en daarmee zijn we nu mee gestart. Het is een beetje hetzelfde op 1 van tips die hier boven gegeven wordt.
We zitten nu bij haar op de kamer ( alleen maar zitten en verder niets niet praten niet op haar reageren en haar indien ze uit haar bedje komt terug brengen)
De bedoeling van het plan is haar veiligheids gevoel teruggeven.
Op deze manier hoeven we gelukkig niet naar haar gegil te luisteren aangezien ze niet huilt omdat we in het zicht zijn.
Nadeel is wel dat ik vanacht een uur op heb kunnen zitten maar goed als het werkt is dat het dubbel en dwars waard.

Wij hebben haar een tijdje bij ons in bed genomen maar helaas werkte het bij ons niet op die manier want ze bleef bij ons slapen en heeft heel moeilijk gedaan toen we haar weer in haar eigen bedje wilde laten slapen

Ik hou jullie op de hoogte

gr Femke
 
hallo allemaal,wij zitten hier met hetzelfde probleem.Mijn zoontje van bija 2 slaapt ook al een maand of twee erg slecht,regelmatig wakker s'nachts en dan niet meer willen slapen.Hij wordt echt hysterisch in zijn bedje en gaat zichzelf idd pijn doen.Nu laat ik hem gewoon 10 minuutjes huilen en ga dan weer even naar hem toe,zeg dat ie moet gaan slapen,een aai over zijn bol en ik ga weer weg(dit duurt af en toe 1,5 uur).Ook is hij s'morgens erg vroeg wakker(tuusen 5.00 en 6.00)en gaat dan echt niet meer slapen.Ik neem hem dan nog even bij ons in bed(hij gaat dan niet meer slapen maar ligt wel lekker stil)en vanaf 7.00 gaan we naar beneden.Maar nu is er sinds een paar dagen een probleem bij gekomen,hij wil niet meer naar bed.Hij gaat om 19.00 naar bed en houd het rustig vol om tot 20.00 hysterisch te huilen en schreeuwen,hoe lossen we dit nu weer op want het gaat me nu echt opbreken(ben ook 6 maanden zwanger van de tweede en heb mijn rust nu hard nodig).Ben benieuwd naar jullie reacties en resultaten....
Groetjes,Sas
 
He herkenbaar, heb pr4ecies dezelfde situatie! Net op het forum gezet!

Ik leef mee, dat ten eerste.

We nemen Ingte soms ook wel in bed, maar dan wil ze gewoon spelen en gaat echt niet slapen, dit als reactie op waarom je je kind niet gewoon in bed neemt. Diot is niet de oplossing bij sommige kinderen.

Ik wou dat ik de gouden tip kan geven maar zelf zitten we ook met handen in het haar. Wat we nu wel weer gaan proberen is erbij zitten, geen aandacht geven tot ze in slaap valt. Dit kan , in ons geval , uren duren. En da is het weer tijd voor een nachtvoeding van de kleine baby. Er zwaar en slopend!

En wat bij INge ook wel werkt is de dag doornemen.

Kortom ik leef mee en hou de reacties op dit forum ook bij.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan