<p>Hoi allemaal, </p><p> </p><p>Ik heb een vraagje. Mijn dochtertje is inmiddels 17 maanden en de laatste paar weken is ze snachts erg onrustig. Ze wordt huilend wakker en is dan amper te troosten. Wij proberen om haar rustig te krijgen doormiddel van even op de stoel in haar kamertje te zitten. Dit wil ze niet en uiteindelijk nemen wij haar maar mee bij ons op bed zodat ze dan rustig wordt. Dit werkt wel, maar hier gaat ze natuurlijk aan wennen.</p><p> </p><p>Ik lees veel over slaapproblemen rond de 17, 18 maanden. Maar heeft er iemand tips hoe je hier het beste mee kan omgaan? </p>
Slaapproblemen
- Onderwerp starter MamaLoesje
- Startdatum
Hoi!
Wij hebben zeker 2,5 maand een pittige periode gehad. Dit begon toen ze 19 maanden. Ineens niet meer in haar bedje willen slapen. Angsten. Wij hebben haar toen ook tussen ons in genomen waar ik niet een voorstander van ben. Ze durfde ineens niet meer zelf in slaap te vallen bij bedtijd (ook bij haar middagslaapje). Stoel erbij gezet tot ze in slaap viel maar halfverwege de nacht toch weer tussen ons in genomen (je kan immers niet lang zonder goede slaap, wij niet en de kleine meid ook niet).
We zijn toen gestart met de chair methode. Google maar eens, er staat een filmpje met uitleg op YouTube. Inmiddels gaat het weer zo goed dat ze goed slaapt en als ze wakker wordt ik alleen maar even voor haar kamerdeur hoef te staan en te laten weten dat ik er ben. Dan gaat ze weer lekker slapen.
Voor ons werkte deze methode dus, wij zijn geen fan van het laten huilen.
Succes!
Wij hebben zeker 2,5 maand een pittige periode gehad. Dit begon toen ze 19 maanden. Ineens niet meer in haar bedje willen slapen. Angsten. Wij hebben haar toen ook tussen ons in genomen waar ik niet een voorstander van ben. Ze durfde ineens niet meer zelf in slaap te vallen bij bedtijd (ook bij haar middagslaapje). Stoel erbij gezet tot ze in slaap viel maar halfverwege de nacht toch weer tussen ons in genomen (je kan immers niet lang zonder goede slaap, wij niet en de kleine meid ook niet).
We zijn toen gestart met de chair methode. Google maar eens, er staat een filmpje met uitleg op YouTube. Inmiddels gaat het weer zo goed dat ze goed slaapt en als ze wakker wordt ik alleen maar even voor haar kamerdeur hoef te staan en te laten weten dat ik er ben. Dan gaat ze weer lekker slapen.
Voor ons werkte deze methode dus, wij zijn geen fan van het laten huilen.
Succes!
Hier hetzelfde tussen 14-18 maanden. Zowel bij mn oudste en jongste dochter, dus t is echt zo'n faaaaase
Uiteindelijk namen wij haar ook tussenin, alleen dan sliep ze. En onze dochters slapen ook samen op een kamer, en ik wil écht voorkomen dat ze allebei wakker zijn midden in de nacht, dus de jongste tussenin nemen was ook gewoon de 'makkelijkste' optie.
Soms ging het een week goed, dan was t weer een week drama. Paniek midden in de nacht, blijven huilen, niks hielp... Laten huilen doe ik niet graag, maar ook dat hield ze gerust 45 minuten vol totdat IK het opgaf...
Dus Ja, dan maar tussenin en ik probeerde haar dan wel weer terug in haar eigen bed te leggen zodra ze vast sliep. Maar dat lukte niet altijd. Ik vond het ook niet zo'n ramp dat ze tussenin sliep, ik had er weinig last van en ze sliep vrij rustig. Dus het was eigenlijk wel prima, zo sliep iedereen weer
Met 18 maanden werd het steeds minder, nog zo'n 1 van de 7 nachten dat het drama was. Ze is nu 19.5 maand en nu is het nog 1 van de 14 nachten drama. Dus het gaat vanzelf over, een slechte nacht hoort er af en toe gewoon bij.
Geen idee of het juist is om haar tussenin te nemen, maar voor ons werkte het gewoon prima zo en na 2 kinderen weet ik ondertussen wel dat ze zulk soort dingen écht weer afleren en dat slaap heilig is.
Erbij zitten of liggen tot ze slapen doe ik nooit. En de oudste had als baby/dreumes ook genoeg slechte nachten, maar vanaf 2 jaar was dat helemaal voorbij (ze is nu 3.5) en we horen haar zelden meer s nachts en ze heeft ons nooit nodig om in slaap te vallen. Dus ik weet dat de jongste zulk soort 'slechte gewoontes' ook echt wel weer afleert. Sommige periodes hebben ze je gewoon wat meer nodig, ook in de nacht!
Uiteindelijk namen wij haar ook tussenin, alleen dan sliep ze. En onze dochters slapen ook samen op een kamer, en ik wil écht voorkomen dat ze allebei wakker zijn midden in de nacht, dus de jongste tussenin nemen was ook gewoon de 'makkelijkste' optie.
Soms ging het een week goed, dan was t weer een week drama. Paniek midden in de nacht, blijven huilen, niks hielp... Laten huilen doe ik niet graag, maar ook dat hield ze gerust 45 minuten vol totdat IK het opgaf...
Dus Ja, dan maar tussenin en ik probeerde haar dan wel weer terug in haar eigen bed te leggen zodra ze vast sliep. Maar dat lukte niet altijd. Ik vond het ook niet zo'n ramp dat ze tussenin sliep, ik had er weinig last van en ze sliep vrij rustig. Dus het was eigenlijk wel prima, zo sliep iedereen weer
Met 18 maanden werd het steeds minder, nog zo'n 1 van de 7 nachten dat het drama was. Ze is nu 19.5 maand en nu is het nog 1 van de 14 nachten drama. Dus het gaat vanzelf over, een slechte nacht hoort er af en toe gewoon bij.
Geen idee of het juist is om haar tussenin te nemen, maar voor ons werkte het gewoon prima zo en na 2 kinderen weet ik ondertussen wel dat ze zulk soort dingen écht weer afleren en dat slaap heilig is.
Erbij zitten of liggen tot ze slapen doe ik nooit. En de oudste had als baby/dreumes ook genoeg slechte nachten, maar vanaf 2 jaar was dat helemaal voorbij (ze is nu 3.5) en we horen haar zelden meer s nachts en ze heeft ons nooit nodig om in slaap te vallen. Dus ik weet dat de jongste zulk soort 'slechte gewoontes' ook echt wel weer afleert. Sommige periodes hebben ze je gewoon wat meer nodig, ook in de nacht!
Middagslaapje ging hier overigens altijd goed!
Herkenbaar! Heeft bij ons ook van ongeveer 17 - 19 maanden geduurd. Bij ons was het echt een stuk verlatingsangst. Op het hoogtepunt moest ik op zijn kamer erbij blijven zitten in de voorleesstoel, in het donker tot hij sliep... dit is een aantal nachten zo geweest.. op een gegeven moment duurde het wel een uur en werd het een soort spelletje.
De nacht erna ben ik met de deur op een kier op de gang gaan zitten, als hij riep antwoordde ik gewoon dat ik er was en zei dat hij moest gaan slapen, als de knuffels uit bed gegooid werden, gooide ik die terug en zei ik streng: "liggen, slapen!". Zodra hij dan helemaal rustig was bleef ik nog even zitten (lekker een boek lezen op de zoldertrap) en daarna zijn deur dicht en naar beneden.
De nachten verliepen hier in principe gelukkig rustig, maar iedere ochtend was hij rond 6.00 wakker. God wat een heftige fase, wanhopig was ik. Zeker omdat alleen ik hem naar bed kon brengen.
Nu is het alweer een paar weken helemaal rustig qua slapen, en slaapt hij ineens uit tot 7 a half 8, doet braaf zijn dutjes en gaat in de avond lief slapen. Het was duidelijk een slaapregressie want wat heeft hij een enorme ontwikkeling doorgemaakt ? hij is van dreumes nu een echte peuter geworden. Kan heel goed praten met een grote woordenschat (ineens zegt hij woorden uit zichzelf, die hij dus passief allang had geleerd, maar fysiek nog niet ontwikkeld genoeg om het uit te spreken) en is fysiek ook ineens heel ontwikkeld (rennen, lang lopen, springen, experimentele nieuwe moves met dansen)
Dus hoe pittig deze slaapregressie ook is (want het is niet alleen dat hij moeilijk zelf kan slapen, hij weet ook goed wat hij zou willen... dat was voorheen veel minder)... het eindresultaat is echt super!
De nacht erna ben ik met de deur op een kier op de gang gaan zitten, als hij riep antwoordde ik gewoon dat ik er was en zei dat hij moest gaan slapen, als de knuffels uit bed gegooid werden, gooide ik die terug en zei ik streng: "liggen, slapen!". Zodra hij dan helemaal rustig was bleef ik nog even zitten (lekker een boek lezen op de zoldertrap) en daarna zijn deur dicht en naar beneden.
De nachten verliepen hier in principe gelukkig rustig, maar iedere ochtend was hij rond 6.00 wakker. God wat een heftige fase, wanhopig was ik. Zeker omdat alleen ik hem naar bed kon brengen.
Nu is het alweer een paar weken helemaal rustig qua slapen, en slaapt hij ineens uit tot 7 a half 8, doet braaf zijn dutjes en gaat in de avond lief slapen. Het was duidelijk een slaapregressie want wat heeft hij een enorme ontwikkeling doorgemaakt ? hij is van dreumes nu een echte peuter geworden. Kan heel goed praten met een grote woordenschat (ineens zegt hij woorden uit zichzelf, die hij dus passief allang had geleerd, maar fysiek nog niet ontwikkeld genoeg om het uit te spreken) en is fysiek ook ineens heel ontwikkeld (rennen, lang lopen, springen, experimentele nieuwe moves met dansen)
Dus hoe pittig deze slaapregressie ook is (want het is niet alleen dat hij moeilijk zelf kan slapen, hij weet ook goed wat hij zou willen... dat was voorheen veel minder)... het eindresultaat is echt super!
Dankjewel voor jullie reacties. Gelukkig ben ik niet de enige met dit probleem. Dan is het inderdaad nu er aan overgeven en hopen dat de fase heel snel voorbij is, haha!
En steefje, ik zal die methode eens opzoeken en mij er in verdiepen.
Dankjewel voor jullie reacties!!
En steefje, ik zal die methode eens opzoeken en mij er in verdiepen.
Dankjewel voor jullie reacties!!