Slaapproblemen

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi meiden,

Dit keer eens niet over de slaapproblemen van de kleine; maar over die van mijzelf (alhoewel het een vast met het ander samenhangt)
Ik zit te overwegen om een keer naar de dokter te gaan hiervoor, maar vind dat toch best wel een stap. Bovendien ben ik bang dat ik met een een "ach daar heeft iedereen wel eens last van" reactie weg wordt gestuurd, dus daarom wil ik eerst wel eens horen of jullie hier ook last van hebben, zodat ik wat meer "krachtig" achter mijn vraag/zorg kan staan, mocht ik idd naar de dokter gaan..
Zowiezo moet gezegd worden dat ik altijd al een vrij slechte slaper ben geweest. Ik ben net een diesel motor: het duurt laaaaang voor mijn motor 's-avonds tot rust is gekomen en ik in slaap val en ook in de ochtend heb ik echt flink tijd nodig om een beetje tot leven te komen.
Op zich is dit nooit een heel groot probleem geweest en kan ik er redelijk goed mee leven, maar na de bevalling van Noah kwam ik wel in een moeilijke situatie omdat ik natuurlijk ineens significant minder slaap kreeg door de kleine, maar àls ik dan kon slapen lag ik vervolgens nog eens 2, 3 keer zo lang wakker als voor zijn geboorte. Ik was zo gespannen als een veer en zelfs als ik geen enkele reden tot zorg had omdat mijn man bij de kleine was (en ik vertrouw 100% op zijn goede zorgen) lag ik toch klaarwakker naar het plafond te staren, met knallende koppijn van vermoeidheid.
Hoe vaak het wel niet is gebeurd dat ik vrijwel letterlijk omviel van vermoeidheid en om 7 uur naar bed ben gegaan terwijl mijn man voor Noah zou zorgen en hij vervolgens om 11 uur naar bed kwam en ik huilend op hem lag te wachten omdat ik nog steeds niet in slaap was gevallen.
Ook had ik op mijn geboortekaartje staan dat ik zou rusten tussen 12 en 3, maar jullie raden het al, ik lag iedere middag tussen 12 en 3 klaarwakker naar het raam te staren. Niet omdat ik niet moe was, maar gewoon omdat ik me niet kon ontspannen!

Nu Noah wat ouder is en de nachten ook weer wat beter gaan ben ik niet meer zo extreem moe en komt het dus ook minder voor dat ik probeer te slapen op momenten buiten de "gewone" slaaptijden (zeg maar tussen 11 en 8), maar toevallig was vandaag weer een keer zo'n dag dat ik heel de tijd zat te gapen en mijn man zei: joh, ga even lekker op bed liggen. En ja hoor.. ik lig weer klaarwakker (en met hoofdpijn van vermoeidheid) naar het plafond te staren terwijl ik beneden Noah hoor lachen en spelen.
Ook al is hij al lang geen hulpeloos babytje meer; zolang hij niet diep in slaap is, doe ik zelf ook geen oog dicht!

Nu we ook langzamerhand beginnen te dromen over een tweede denk ik weer terug aan de eerste maanden met Noah en hoe extreem moe ik was en hoeveel uuuuuren ik klaarwakker en gespannen in bed heb doorgebracht en denk ik: dit wil ik geen tweede keer! Ik heb een schat van een man die mij alle rust gunt die ik nodig heb, maar ja, daar heb ik niets aan als ik niet tot rust kàn komen.

Dusss.. wat denken jullie? Compleet hopeloos, of zou de dokter me hier wellicht bij kunnen helpen? (of heeft iedere vrouw hier last van en stel ik me gewoon aan?)
Ik ben overigens het afgelopen jaar al bij o.a. een hypnotherapeut geweest om te proberen dat constant gespannen gevoel een beetje weg te halen, maar helaas zonder resultaat...

Groetjes, 10e
 
Ha 10e,

Wat vervelend voor je dat je zo slecht slaapt. Uitgerust zijn kan een groot verschil maken in hoe je je voelt. Als ik moe ben, voel ik me soms zo emotioneel en chagga... en dan heb ik nog maar 1 nacht slecht geslapen. Als ik jou verhaal zo lees, kan ik me zo voorstellen dat je in een negatieve cirkel zit. Je gaat al naar bed met het idee: "Ik zal wel weer niet slapen!" Ik heb dat ook een periode gehad, toen ik net aan mijn nieuwe baan begon en me daar zo verantwoordelijk voor voelde en daar veel meer uren in stopte dan moest.... en om dan maar eens lekker te gaan slapen.
Soms als je bijna ik slaap valt denk je: "O, ik slaap bijna!" en dan ben je weer klaar wakker.
Ik wist wat de oorzaak was bij mij en ik heb heel wat gesprekken nodig gehad om wat meer los te kunnen laten.
Jaren later heb ik het toen weer gehad... toen was ik aan een nieuwe relatie begonnen en door een slechte ervaring was ik zo gespannen om deze lieverd (nu mijn man!) te verliezen, dat ik alle woorden op een weegschaal woog 's avonds en als ik een paar uur geen smsjes kreeg, sliep ik de hele nacht niet.... zo verschrikkelijk! Ik kon me opnieuw niet ontspannen.
Praten praten praten over wat je gespannen maakt is erg belangrijk. Maar misschien weet jij dat niet. Ik weet wel dat ik zelf ook een tijdje moeite heb gehad om de zorg aan mijn man over te geven en dan lag ik ook wakker als hij aan de beurt was. Maar dat was na een paar weken gelukkig over!
Je geeft aan dat je er al langer last van hebt. Misschien dat je toch een met een psycholoog moet gaan praten om uit te zoeken, waarom je je zo slecht kan ontspannen. Het kan te maken hebben met het (niet kunnen) loslaten van dingen waar je geen controle over hebt... of dat je nog heel erg moet wennen aan een nieuwe verantwoordelijkheid, wat je niet goed kan overzien!

Ik zou dus gaan uitzoeken wat je gespannen maakt, mbv een psycholoog.

daarnaast is het belangrijk dat je een goed ritme hebt. Zelfde tijd uit bed (half 8) en zelfde tijd erin (half 11)... ook al slaap je tegen de morgen ineens wel... niet gaan uitslapen (als dit kan), maar eruit en dan maar moe de dag ingaan. ik merkte dat ik 's avonds alleen maar moeilijker in slaap kon komen als ik uitgeslapen had... schuif je ritme dus niet op.... en door overdag moe te zijn, val je 's avonds sneller in slaap.
Doe een slaapritueel: tv op tijd uit - boekje lezen (niet te spannend)- douchen - naar bed... of doe iets wat je rustig maakt... doe je dit altijd dan zal je lichaam wennen aan het idee dat het moet gaan slapen.

Probeer misschien wat homeopatische slaapmedicatie, maar probeer slaappillen van de dokter zo lang mogelijk uit te stellen. Veel ontspanningspillen zijn (licht) verslavend en je komt daarna weer met dezelfde problemen op de proppen. het is beter de oorzaak te vinden, dan je zelf lam te leggen en je wilt toch graag wel wakker en alert zijn als je kindje 's nachts toch ineens wakker is of iets overkomt??? slaappillen leggen je behoorlijk lam. Zie dat als laatste redmiddel.

Je bent dus niet de enige die het heeft (gehad!) Ik ben blij dat ik tegenwoordig goed slaap. Ik heb dingen leren loslaten en voel me goed in mijn vel, dat geeft me veel rust.

O, ja... wij dromen ook al een beetje van een tweede kindje en jullie ook al een beetje lees ik, maar probeer eerst meer rust te krijgen en daarna aan een tweede te beginnen. een zwangerschap zet alles weer flink op zijn kop en op gebroken nachten zit je nu helemaal niet te wachten. misschien over een jaar, als je je beter voelt.... dan kun je het ook allemaal weer wat beter overzien.

Nou, meid, heel heel veel sterkte.... het lijkt me niet makkelijk en huil het er af en toe gewoon lekker uit.... dat kan soms de spanning er flink vanaf halen....

dikke knuffel

Ps. ik wil niet belerend overkomen als dat zo lijkt! Mijn excuses dan daarvoor... ik hoop dat je wat hebt aan mijn verhaal.... maar maak de keuzes waar jij je goed bij voelt! Succes!
 
Ps. Als loïs onrustig slaapt en steeds geluiden maakt slaap ik zelf ook moeilijk. Ik word bij elk kikje wakker! Ik slaap wel snel weer in. Dat is denk ik normaal bij moeders, mijn man slaapt als een os door.
ligt hij bij jullie op de slaapkamer??? Of in een kamer dichtbij? Je zou hem tijdelijk kunnen verplaatsen als hij onrustig slaapt. Als hij huilt hoor je hem wel... dan hoor je niet alles van hem!
 
Constant alert zijn is volgens mij dat oergevoel dat actief wordt, zodra je kind geboren is. De zorg voor je kind komt eerst en dan de zorg voor je zelf. vooral in het begin kon ik me daardoor ook moeilijk 's nachts ontspannen. Bij elk kikje kreeg ik zo'n schok dat ik met een bonkend hart klaarwakker was. dat heb ik nu nog, als ze ziek is. Dat vind ik dan zo zielig, dat ik haar alles wel wil geven als ze zich maar beter voelt. Ik denk dat het normaal is.
Maar als je je zowiezo moeilijk kunt ontspannen of constant dat alerte gevoel hebt, moet je je misschien afvragen of je niet te alert bent en waardoor dat komt....

Ps. sorry dat ik 3 keer reageer, maar als ik je verhaal zo overlees herken ik wel dingen! Succes met alles!
 
hoi Bloempje

Dank je wel voor je uitgebreide reactie!

Mijn probleem is dat ik gewoon een enorme controlfreak ben. Ik loop heel de dag alles in m'n hoofd te plannen en als ik voor mijn gevoel ergens niet volledig grip op heb schiet ik in de stress (en tja, vanaf de dag dat Noah geboren was had ik eigenlijk nergens meer controle over natuurlijk, hahah)
Het is gewoon een beetje de aard van het beestje, ik ben al bij een psycholoog, accupuncturist en hypnotherapeut geweest de afgelopen jaren om wat rustiger te worden van binnen en wat meer vertrouwen te hebben in mezelf, de omgeving en de toekomst / het leven. Maar goed, ik blijf gewoon een enorme stresskikker :-S
Gelukkig heb ik een hele lieve man die altijd rustig blijft; wat dat betreft vullen we elkaar uitstekend aan, want ik kan me altijd overal druk om maken ;-)

Ik zal inderdaad eens wat homeopatische middeltjes gaan proberen, wie weet krijgen die me in slaap (zonder dat ik meteen helemaal van de wereld ben), want dat zou ik toch wel heel fijn vinden

Liefs, 10e
 
Ha 10e,

Hoe is het met de nachten??? Al wat meer slaap gehad? Ik ben ook zo'n controlefreak... lastig is dat hè??? Ik laat bewust soms dingen aan anderen over, om het te leren. En dan komt het ook goed. bedenk bij je zelf als je gaat slapen dat je moederinstinct zo goed ontwikkelt is dat je zelfs in je diepe slaap echt wel gewekt wordt als je uk je nodig heeft. ook als hij ziek is.
Op dit moment is Loïs weer ziek en ik zag tegen de nacht op, maar ik probeerde ook bewust dat gevoel los te laten. Ik word toch wel wakker als ze huilt, dus ik kan net zo goed die uurtjes pakken als ze wel slaapt. Nou, mevrouw werd pas om 6 uur wakker omdat ze haar speen miste... dus ja... soms verwacht je heel wat en dan komt er niets. Ik heb dus een goede nacht gehad en me helemaal niet gestresst gevoeld... ook dit griepje zal wel weer over gaan!

laat je weten hoe het gaat?

groetjes
 
Hoi Bloempje

Lief dat je nog even op dit topic terugkomt :)

Ik ben een week geleden begonnen met een homeopatisch (kruiden) tablet om wat beter te ontspannen/slapen en ik weet niet of het daar aan ligt of niet, maar ik heb al een week heerlijk geslapen :)
We zijn ook weer wat strenger voor Noah geworden; 's-nachts geen flesjes meer, alleen nog laat in de avond (voor wij naar bed gaan) en dan om 6/7 uur weer. We hadden allebei het idee dat hij er weer een beetje aan gewend was geraakt om 3 uur 's-nachts een fles te krijgen. Op zich werkt dat wel redelijk; hij wordt soms nog wel hard huilend wakker, maar dan krijgt hij een speentje en laten we hem verder maar gewoon even mopperen.
Ik weet van mezelf dat hoe slechter Noah slaapt, hoe slechter en onrustiger ik zelf slaap (onder het motto: waarom zou ik uberhaupt nog in slaap vallen, ik wordt straks toch weer wakker gehuild)

Ik houd je wel op de hoogte van het vervolg :)

Liefs 10e
 
Hoi Bloempje

Lief dat je nog even op dit topic terugkomt :)

Ik ben een week geleden begonnen met een homeopatisch (kruiden) tablet om wat beter te ontspannen/slapen en ik weet niet of het daar aan ligt of niet, maar ik heb al een week heerlijk geslapen :)
We zijn ook weer wat strenger voor Noah geworden; 's-nachts geen flesjes meer, alleen nog laat in de avond (voor wij naar bed gaan) en dan om 6/7 uur weer. We hadden allebei het idee dat hij er weer een beetje aan gewend was geraakt om 3 uur 's-nachts een fles te krijgen. Op zich werkt dat wel redelijk; hij wordt soms nog wel hard huilend wakker, maar dan krijgt hij een speentje en laten we hem verder maar gewoon even mopperen.
Ik weet van mezelf dat hoe slechter Noah slaapt, hoe slechter en onrustiger ik zelf slaap (onder het motto: waarom zou ik uberhaupt nog in slaap vallen, ik wordt straks toch weer wakker gehuild)

Ik houd je wel op de hoogte van het vervolg :)

Liefs 10e
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan