Hoi allemaal,
Ik moet weer even mijn ei kwijt, zit er even helemaal doorheen... en het heeft niets met Christian te maken.
Vandaag zou eigenlijk mijn eerste werkdag na mijn verlof moeten zijn, maar ik kon vanochtend niets anders dan me ziek melden...
Achteraf begon mijn probleempjes een week geleden, toen heb ik een heftige buikpijnaanval gehad met misselijkheid en braken. Iets verkeerds gegeten dacht ik toen. De dagen erna opnieuw buikpijnaanvallen gehad, maar iets minder heftig. Zal wel horen bij mijn eerste mega-menstruatie na de bevalling dacht ik toen, al zat het vooral in de bovenbuik. Tussen de aanvallen door voelde ik me prima. En dit weekend: boem, weer een aanval, maar echt heel heftig. Ik lag te huilen in bed, letterlijk te kronkelen en mijn man zei: nu ga ik de weekend-arts bellen!! Maar voordat hij de telefoon kon pakken, was de pijn heel plotseling weer weg. Ik wilde niet zeuren, dus ik heb hem overgehaald om nog even te wachten. Bij een volgende aanval zouden we meteen weer bellen (heb geen aanval meer gehad...).
Een paar uur na die laatste aanval begon ik wat jeuk te krijgen. Ach, droge huid misschien, dacht ik en heb mezelf eens lekker ingesmeerd met olie. Hielp niets. In de avond nog eens gedaan. Hielp nog steeds niets. De hele nacht last gehouden van jeuk, echt over mijn hele lichaam, heel slecht geslapen hierdoor. Midden in de nacht nog een keer olie gesmeerd, ik wist wel dat het niet zou werken, maar ik moest iets!! Ik moest iets DOEN... Gebroken was ik, bijna opgelucht dat Christian zich om 6:00 uur meldde, dan had ik tenminste afleiding van de jeuk.
Die ochtend stond ik al vroeg bij de dienstapotheek om iets voor de jeuk. Nee, geen huiduitslag, er is juist helemaal NIETS te zien! Ik verga alleen van de jeuk. Metholgel en tabletje voor allergie meegekregen. Hielp helemaal NIETS! Overdag was het nog wel om te houden (heel veel afleiding gezocht...), maar afgelopen nacht... Ik werd gek...
Ik heb de hele nacht liggen woelen en vooral krabben en ik heb hoogstens een paar hazeslaapjes van 10-20 minuten gedaan... Weer midden in de nacht ingesmeerd met gel en nog steeds helemaal geen effect! Vanochtend had ik het niet meer, flink gehuild van frustratie en ellende. Ik ben zoooooooooo moe!! En in deze toestand zou ik voor het eerst mijn kind naar KDV moeten brengen, voor eerst in 6 maanden weer moeten gaan werken op volle kracht? Heftig krabbend (en misschien wel huilend als iemand een verkeerd woord zou zeggen...) aan het bed staan van mijn patienten? Ik zag het echt niet zitten en ik heb me ziekgemeld. Voelde me heel erg lullig, dat op mijn eerste werkdag...
Vanochtend meteen de huisarts gebeld en flink gezeurd, zodat ik meteen terecht kon. Die dacht dat ik mogelijk last had van galstenen, daar kwam jeuk ook wel eens bij voor. Maar het kon ook zijn dat de jeuk en de pijnaanvallen niets met elkaar te maken hebben. Dus ik meteen door naar ziekenhuis om uitgebreid bloed te laten prikken en naar apotheek voor nieuw medicijn tegen de jeuk. Die heb ik meteen ingenomen, maar nu uren later kan ik zeggen dat het helemaal NIET helpt! Ik krab me nog steeds een ongeluk en ik zie zo op tegen vannacht... Ik ben kapot!! En als het morgen hetzelfde is, moet ik dan thuis blijven? Is heftige jeuk nu echt een reden om thuis te zitten? En wat als het het nog dagen duurt? Of er komt niets uit het bloedonderzoek?
Ik had me de laatste dagen van mijn verlof en de eerste werkdag toch heel anders voorgesteld...
Karin
Mama van Christian (10 weken)
Ik moet weer even mijn ei kwijt, zit er even helemaal doorheen... en het heeft niets met Christian te maken.
Vandaag zou eigenlijk mijn eerste werkdag na mijn verlof moeten zijn, maar ik kon vanochtend niets anders dan me ziek melden...
Achteraf begon mijn probleempjes een week geleden, toen heb ik een heftige buikpijnaanval gehad met misselijkheid en braken. Iets verkeerds gegeten dacht ik toen. De dagen erna opnieuw buikpijnaanvallen gehad, maar iets minder heftig. Zal wel horen bij mijn eerste mega-menstruatie na de bevalling dacht ik toen, al zat het vooral in de bovenbuik. Tussen de aanvallen door voelde ik me prima. En dit weekend: boem, weer een aanval, maar echt heel heftig. Ik lag te huilen in bed, letterlijk te kronkelen en mijn man zei: nu ga ik de weekend-arts bellen!! Maar voordat hij de telefoon kon pakken, was de pijn heel plotseling weer weg. Ik wilde niet zeuren, dus ik heb hem overgehaald om nog even te wachten. Bij een volgende aanval zouden we meteen weer bellen (heb geen aanval meer gehad...).
Een paar uur na die laatste aanval begon ik wat jeuk te krijgen. Ach, droge huid misschien, dacht ik en heb mezelf eens lekker ingesmeerd met olie. Hielp niets. In de avond nog eens gedaan. Hielp nog steeds niets. De hele nacht last gehouden van jeuk, echt over mijn hele lichaam, heel slecht geslapen hierdoor. Midden in de nacht nog een keer olie gesmeerd, ik wist wel dat het niet zou werken, maar ik moest iets!! Ik moest iets DOEN... Gebroken was ik, bijna opgelucht dat Christian zich om 6:00 uur meldde, dan had ik tenminste afleiding van de jeuk.
Die ochtend stond ik al vroeg bij de dienstapotheek om iets voor de jeuk. Nee, geen huiduitslag, er is juist helemaal NIETS te zien! Ik verga alleen van de jeuk. Metholgel en tabletje voor allergie meegekregen. Hielp helemaal NIETS! Overdag was het nog wel om te houden (heel veel afleiding gezocht...), maar afgelopen nacht... Ik werd gek...
Ik heb de hele nacht liggen woelen en vooral krabben en ik heb hoogstens een paar hazeslaapjes van 10-20 minuten gedaan... Weer midden in de nacht ingesmeerd met gel en nog steeds helemaal geen effect! Vanochtend had ik het niet meer, flink gehuild van frustratie en ellende. Ik ben zoooooooooo moe!! En in deze toestand zou ik voor het eerst mijn kind naar KDV moeten brengen, voor eerst in 6 maanden weer moeten gaan werken op volle kracht? Heftig krabbend (en misschien wel huilend als iemand een verkeerd woord zou zeggen...) aan het bed staan van mijn patienten? Ik zag het echt niet zitten en ik heb me ziekgemeld. Voelde me heel erg lullig, dat op mijn eerste werkdag...
Vanochtend meteen de huisarts gebeld en flink gezeurd, zodat ik meteen terecht kon. Die dacht dat ik mogelijk last had van galstenen, daar kwam jeuk ook wel eens bij voor. Maar het kon ook zijn dat de jeuk en de pijnaanvallen niets met elkaar te maken hebben. Dus ik meteen door naar ziekenhuis om uitgebreid bloed te laten prikken en naar apotheek voor nieuw medicijn tegen de jeuk. Die heb ik meteen ingenomen, maar nu uren later kan ik zeggen dat het helemaal NIET helpt! Ik krab me nog steeds een ongeluk en ik zie zo op tegen vannacht... Ik ben kapot!! En als het morgen hetzelfde is, moet ik dan thuis blijven? Is heftige jeuk nu echt een reden om thuis te zitten? En wat als het het nog dagen duurt? Of er komt niets uit het bloedonderzoek?
Ik had me de laatste dagen van mijn verlof en de eerste werkdag toch heel anders voorgesteld...
Karin
Mama van Christian (10 weken)