Slapen

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo,Ik heb een zoontje van 20 maanden.Sinds zijn geboorte slaapt hij eigenlijk al erg slecht.In zijn eerste jaar had hij telkens oorontstekingen en hij heeft daarvoor ook buisjes gekregen.Helaas slaapt hij nu nog slechter en het loopt echt de spuigaten uit.Hij gaat wel gewoon naar bed en gaat dan slapen maar hij word 'snachts wakker en is niet meer stil te krijgen.CB heeft geadviseerd om hem in een campingbedje in de huiskamer te zetten als hij huilt en dan zou het met een week wel over zijn,nou mooi niet dus.Ik vind het ook wel een beetje eng in de huiskamer,ik ben bang dat hij een keer uit zijn bedje klimt.Op de andere slaapkamers liggen onze oudste en jongste dochter dus er is ook geen andere kamer vrij.Ik vraag mij af of hij nog "last" kan hebben van de narcose toen hij zijn buisjes kreeg.
Heeft iemand ook zo'n ervaring of nog tips? Ik hoor ze graag.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Mijn dochtertje is altijd een slechte slaper geweest en had/heeft veel last van haar oortjes. Toen zij 10 maanden was, wilden ze buisjes laten plaatsen en haar neusamandel laten verwijderen. Gezien haar jonge leeftijd en de verhalen van het loskomen van de buisjes en weer opnieuw plaatsen, was ik hier niet erg voor (ik weet dat het niet zo hoeft te zijn en dat het ook in 1x keer kan blijven zitten)
Maar goed, wij zijn op advies van familie naar een homeopaat gegaan. Ze heeft nog wel eens last van haar oren maar reageert erg goed op de korrels die ik krijg van de homeopaat. Gelukkig dus ook geen antibiotica meer. Ook het slapen gaat een stuk beter.
Een tijdje lang heeft ze tussen ons in gelegen. Ik zei altijd dat gebeurt ons niet. Maar ja, als je zelf niet meer kunt, dan doe je het wel. En met ze allen wakker liggen, daar heeft ook niemand wat aan.
Op een gegeven moment merkten wij, dat ze dieper ging slapen en legden wij haar terug in haar eigen bedje. Je moet er dan wel even op letten, dat het bedje niet te koud is, anders zijn ze direct wakker. Soms moesten we haar wel een paar keer per nacht terugnemen en terugleggen, maar naar verloop van tijd ging het steeds beter. Als ze nu nog wakker wordt, troosten wij haar in haar bedje, waarna we zeggen zo nu gaan we weer lekker slapen en het werkt; ze is nu bijna 2 jaar.
Om je heen krijg je veel goed (bedoelde) adviezen. Het enige wat ik kan zeggen is: volg je hart en doe wat je wil, kan en durft te doen.
Succes ! (wat een lang verhaal zeg)