slecht nieuws gezondheid pa!!

A

Anoniem

Guest
Hoi   meiden,

ik ben er echt kapot van. Uit een darmonderzoek bij mijn pa hebben ze weer gezwellen ontdekt. We zijn er ziek van.

Sinds een jaar of 6 of 7 weten we dat hij aan non-hodgekin lijdt. Dit is een niet te opereren kankersoort en deze tumor staat stil. Hij was zo groot als een amerikaanse footbal, en is nu zo'n 2 bij 4 cm.
Vorig voorjaar heeft hij en onderzoek gehad omdat hij last van zijn darmen had. Daar is uitgekomen dat hij ene aantal gezwellen in zijn darm heeft. Eind juli vorig jaar hebben ze naar veel onderzoeken 40 cm dikke darm weggehaald.
En   nu, niet eens een jaar na de operatie hebben ze weer gezwellen ontdekt. Hij heeft veel pijn en kan echt weinig.

Ik heb het idee in een mega slechte film te zitten. er groeit nieuw leven in me, en mijn pa is bang voor het zijne. Zijn beste vriend is eind vorig jaar overleden aan... darmkanker..... Hij is voor niemand benaderbaar, zelf mijn moder dringt niet tot   hem door. Hij wil ook niemend zien. Praten deed hij al nooit, en nu komt er bijna niets meer uit. Alleen mijn nichtje van 3 weet hem met haar heerlijke kindermanier  nog te bereiken.

en ik, ik zit hiet op de bank met tranen in mijn ogen... Het is zo dubbel...

Liefs van een verdrietige Noelie
 
Hey meid,

ik leef ontzettend met je mee...
Ik kan me ook goed indenken hoe je je voelt: mn moeder is al een jaar lang aan het streiden tegen de kanker!
Wij hebben alleen het geluk dat deze vorm (ook non-hodchkin, maar de snelle variant) wel te behandelen is met chemo (wat ook geen pretje is, maar beter dan dat er niks aan te doen is)...
Ik kan me je onmacht goed voorstellen, het is zo moeilijk om niks te kunnen doen, om geen oplossing voor het "probleem" te hebben....
Je kan niks anders doen dan laten merken dat je er voor hem bent (alleen er zijn kan soms meer doen dan duizend gesprekken), af en toe goed te huilen en toch bezig blijven met dat nieuwe leventje in je buik (en wees niet bang om hier ook van te genieten)

Tja, zo komen leven en dood wel heel dicht bij elkaar....

Meid, ik wens je alle sterkte (en je vader en familieleden ook)...
Ik zou zoveel meer willen zeggen, maar er bestaan gewoon geen woorden voor...

VEEL LIEFS EN DIKKE KNUFFELS
Nika
 
Noelie ik krijg kippenvel van jouw berichtje, wat afschuwelijk voor jou en je familie. Ik kan je alleen heel erg veel sterkte wensen en probeer ook een beetje aan jezelf te denken nu je zwanger bent, al kan ik me voorstellen dat dat nu heel moeilijk is.

X Muizeke
 
Jezus meis, wat een vreselijk bericht.
Ik wil jullie  heel veel sterkte toe wensen.
Vooral het onbenaderbare lijkt me voor jou een machtelose situatie.

Liefs, Annette
 
Hoi. Tja, wat moet je zeggen in zo'n periode..
Ik heb mijn vader in januari verloren aan kanker op 56 jarige leeftijd, ik was toen 13 weken zwanger! En het is idd heel dubbel.. Ik hoop dat je vader de kleine nog meemaakt, en steun hem waar je kan!!!!
Veel liefs,
Anne-Marie
 
Lieve Noelie,

Goh meid, wat een onzekere periode van angst, verdriet en tegelijk vreugde. Wat dubbel hè? Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen maar wil je ontzettend veel sterkte wensen!  Dat je vader niet wil praten  is denk ik persoonlijk dat hij er nog niet aan toe is. Hij moet dit  nieuws eerst  zelf verwerken en wil dat schijnbaar eerst alleen doen.  Als je  maar bij hem bent en steunt waar je kan. Hij weet dan dat je er voor hem bent.
Ook moet je jezelf niet vergeten hoor! Je kindje heeft je ook hard nodig. Probeer  wat te rusten en zorg goed voor jezelf.
Meid, heel veel sterkte!!!!

Liefs, Jolanda
 
Hoi Meid,

Wat een naar bericht het is iets heel ergs wat helaas te vaak voorkomt. Ik wil jullie ook alle steun toewensen in deze hele moeilijke tijd.

Liefs Fruit Girl

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan