Slechte 20 weken echo; vergroot hart, klompvoet & groeiachterstand

<p>Hallo allemaal, </p><p>Ik heb al een gezonde dochter van 10 en nu ben ik zwanger van de 2e maar ik had nooit kunnen weten dat een zwangerschap zo stressvol en vol verdriet kon zijn. </p><p>8 weken echo was goed de verloskundige zijn nog dat we een mooie baby hadden. 12 weken was ook niks verkeerds op te zien. En toen kwam het bij 13 weken wou ik graag een pretecho maken zodat ik het geslacht kon weten. Daar begon de nachtmerrie. Ze zei dat de nekplooi te dik was, het was namelijk 2.9. Mijn verloskundige is toen gebeld en ben ik weer voor een extra echo gegaan. Zij zag wat ze bedoelde maar vond het niet zorgwekkend. Ik daarintegen was niet gerust en heb ik een nipt testen laten doen. De Nipt test was goed maar toch voelde ik me niet helemaal gerust. Dus ik dacht ik zal me wel gerust voelen bij de 20 weken echo. Niet dus! </p><p>Bij de 20 weken echo (toen was ik 19 weken) ging ze stap voor stap alles controleren ik hoorde steeds oh dat is goed en mooi. Dat ziet er ook prima uit...tot ze bij de voetjes kwam. Ja, uw kindje heeft klompvoeten. Ik lag daar al in shock en de tranen begonnen te stromen. Maar daar bleef het niet bij toen kwam ze bij het hart en toen bleef ze een lange tijd stil. Alsof de tijd stil stond en mijn hart klopte zo snel. Af en toe keek ik naar haar gezicht om iets te kunnen af te lezen. Toen zei ze ja ik zie vocht bij het hart en ik zag ook iets bij het hoofd. Jullie worden door verwezen naar het Erasmus MC. Ook iets in het hoofd? Ze was daar toch al klaar. Ondertussen probeerde ik te vechten tegen de tranen en werden we naar buiten geleid omdat de volgende al stond te wachten. </p><p>Een week later (gisteren) zijn we in het ziekenhuis geweest en hebben ze weer alles gecontroleerd. Gelukkig zei deze dokter dat ze niet denkt dat er iets mis in de hersenen is maar ze zag weer andere dingen. Het vocht bij het hart zag ze nog steeds en ook dat het hart vergroot is en dat de baby rond de 2 weken achterloopt qua groei. En de klompvoeten waren natuurlijk ook aanwezig. </p><p>Ik heb bloed laten prikken voor de vruchtwaterpunctie test die dinsdag staat gepland en ook om eventuele infecties op te sporen. Ze denken namelijk aan bloedarmoede bij de baby. Ook hebben mijn man én ik bloed laten prikken om eventuele erfelijke afwijkingen te vinden. Maandag gaat een hart specialist naar de baby kijken omdat het hart dus vergroot is en daardoor kan het zijn dat het bloed niet goed rond gepompt kan worden. </p><p>Ik probeer positief te blijven en niet uit te gaan van het ergste en zocht gelijke situaties op internet maar kan hier echt niks over vinden. </p><p>Iemand hier ervaring mee? </p>
 
Hoi Lilian, 
Ik heb geen ervaring met de symptomen die je beschrijft, maar wel met het feit dat het niet goed lijkt te zijn bij de echo's. Die stilte die je beschrijft tijdens de 20-weken echo, verschrikkelijk herkenbaar. Je voelt het gewoon, de hele sfeer slaat in een tel om. En dan binnen een tel buiten staat, omdat de echoscopist je niets meer mag vertellen...  En dan die medische mallemolen, wij zijn ook doorverwezen, ook vwp gedaan, bloedonderzoek, nog meer echo's, de onzekerheden en de twijfels... 
Ik wil je dus eigenlijk alleen maar heel veel sterkte wensen in deze moeilijke periode, en vooral heel veel sterkte! Wij zijn ook bij het Erasmus terecht gekomen en mijn oudste dochter heeft uiteindelijk 7 maanden in het Sophia gelegen, en ik was erg blij (als je het zo kan noemen) met dat ziekenhuis! Je bent in goede handen, als dat je enigszins gerust kan stellen. 
 
Hoi SuzannevanD, 
Heel erg bedankt! Blij om te horen dat je goede ervaringen hebt met het Erasmus. Zou ik misschien mogen vragen wat jouw dochter had? En is ze nu weer helemaal gezond omdat je zei dat ze 7 maanden in het Sofia heeft gelegen. Als je er niet over wilt praten snap ik dat ook. 
 
Hoihoi .
Mijn zoontje is in november geboren met 2 klompvoetjes.
 Verder had hij gelukkig niks.
Die klompvoetjes komt helemaal goed kan ik je zeggen.
 
Hopelijk weten jullie snel meer over het hartje. 
Heel veel sterkte.
 
Maar ik snap je angst.  Wij hadden het eerst ook de hele tijd over een gezond kindje.... Tot we bij de voetjes kwamen. 
 
Als je meer vragen hebt over de voetjes, mag je altijd vragen. 
 
Hi Sylvia83, 
Bedankt voor je reactie. Ja, over klompvoeten heb ik ook veel dingen opgezocht en zag dat dat opzich goed kan komen. Ze zeggen alleen dat in combinatie met andere afwijkingen het geen goed teken is. Nu gaan ze kijken of het apart van elkaar is. Hoe lang heeft het proces geduurt? Of zijn jullie nog bezig? 
 
Klompvoetjes is een behoorlijk proces. Maar wij vinden het goed te doen. Het is wel pittig hoor.
Eerst ongeveer 6 weken elke week gipsen. Hierna is hij geklieft,  zijn de achilespeesje door gesneden. Hier na 3 weken vast gips.
Nu zit hij onder tussen in zijn 23 uurs brace fase. Dat voor 3 mnd. Hierna is het tot zijn 4e verjaardag 16 uur per dag. Met het slapen.
 
Op Facebook zit Nederlandse klompvoetvereniging. Deze is privé. Daar zitten ook artsen op, en kunnen veel jou denk ik ook verder helpen. 
Ook met info over klompvoet en eventuele verdere afwijkingen
 
Ze had CHD, een gat in haar middenrif. Daardoor zaten al tijdens de zwangerschap veel van haar organen in haar borstkas, werd het hart naar rechts gedrukt en hadden haar longen geen ruimte om te groeien. We kregen de keuze om de zwangerschap af te breken, maar er werd ook verteld dat als ze de eerste maanden zou doorstaan, dat ze een relatief gezond kindje zou zijn met hooguit wat slechtere longen. Dus we gingen ervoor! Wat volgde was een operatie tijdens de zwangerschap met 28 weken, en hoewel de operatie succesvol was, braken na 31 weken mijn vliezen en werd ze geboren. Het was een vechter, deed alles wat ze moest en ondanks haar slechte kansen leek het alsof we haar daadwerkelijk een keer mee naar huis konden nemen. Helaas werd ze zwakker naarmate ze groter werd, wat raar was voor haar ziektebeeld, en bleek ze uiteindelijk ook nog een hartafwijking te hebben. Door haar verzwakte toestand mocht de open hart operatie ook niet meer baten en hebben wij na precies 7 maanden afscheid van haar moeten nemen. 
Ondanks alles wat we hebben meegemaakt, en het verschrikkelijke resultaat, heb ik alleen maar goede gevoelens over het personeel van het ziekenhuis. Ze vochten, leefden (en soms ook huilden) net zo hard met ons mee en hebben alles gedaan om ons zo veel, zo lang en zo intens mogelijk te laten laten genieten van en met ons meisje. 
 
Terug
Bovenaan