Slechte band moeder tips

<p>Hoi allemaal, </p><p>Op dit moment ben ik 36+2 weken zwanger dus de bevalling nadert. Ik heb al zo lang als ik mij herinner een slechte band met mijn moeder. Nu de bevalling dichtbij komt, merk ik dat ik er wat "last" van krijg. Ik droom elke nacht bijvoorbeeld dat ze niet komt opdagen bij de geboorte van haar kleinkind, terwijl alle andere familieleden er al zijn. Dit is niet waar ik bang voor ben, maar misschien heeft iemand een soort gelijke situatie en daarmee ook tips, of misschien veranderde de situatie wel na de geboorte.</p><p>Mijn moeder is niet zo'n leuke moeder geweest vroeger en dat beseft ze zich maar al te goed. Ze verstopt zich in zelfmedelijden en negativiteit. Het stoort mij enorm want ik ben altijd lief tegen haar, probeer haar overal bij te betrekken, maar niets is goed. Nu ben ik het langzaam zat want ze toont totaal geen interesse in mijn zwangerschap, wat me eerst erg kwetste en nu dus boos maakt. Ze hoeft de deur niet bij me plat te lopen, ook niet na de bevalling maar nu komt er gewoon helemaal geen initiatief vanuit haar. Ik ben bang dat dit alles in combinatie met haar negatieve gedrag een groot probleem gaan worden straks als de kleine er is. Die wil ik graag anders opvoeden dan dit. </p><p>Als iemand iets soortgelijks heeft, hoor ik graag hoe jullie daar mee omgaan. Praten heeft namelijk geen zin. </p><p>Xx</p><p> </p>
 
Hoewel de situatie niet het zelfde is heb ook ik een slechte band met mijn moeder. Slechte moeder geweest tijdens mijn jeugd, zich hier ook bewust van maar nog altijd handelen vanuit zelfmedelijden. 
Ik zelf ben best wel klaar met haar maar zij trekt mij nog altijd naar haar toe, althans, dat probeer zij dan toch. Ik zit er zelf heel erg over te twijfelen om het contact met haar te verbreken. Ik weet niet of dit überhaupt iets voor jou is of dat je hier voor open staat - uit jou verhaal lees ik juist dat je wel graag wilt dat je moeder er voor je is.
Maar op dit soort momenten moet je voor jezelf kiezen. Zij kan niet aan jou verwachtingen voldoen, dus kijk eens naar wat je wél uit de relatie met je moeder kan halen. Als jij altijd hoopt op iets wat zij jou niet kan kan geven, zal je altijd teleurgesteld worden. Ga voor jezelf eens na wat jij van je moeder wil en wat haalbaar is voor beide partijen. Desnoods ga je samen met haar maar therapie als jullie hier voor open staan.
Heel veel sterkte en succes! 
 
Hannah Laura bedankt voor je antwoord. Het is niet zozeer dat ik beter contact wil met haar, dat gaat nooit meer goed komen. Ze neemt het mij kwalijk dat er slecht contact is terwijl ze er zelf niets voor doet. Ik heb dan zoiets van waarom kom je niet langs? Ik breng niet graag tijd met haar door, maar contact verbreken vind ik ook wel heftig aangezien ze wel oma wordt en ik ook nog een vader heb die ik anders ook niet meer zal zien. Ik hoop nu alleen niet dat er ruzies komen over de rug van onze dochter en daarom zou ik ook graag de goede vrede behouden.
 
Sorry geen tips! Ik herken het een en ander in je verhaal en heb een aantal jaar geleden het contact met mijn moeder verbroken (voor ik zwanger was). Tijdens mijn zwangerschap werd voor mij veel helder: ik wil een persoon zoals mijn moeder niet in het leven van mijn kind(eren). Onze dochter is nu ruim 15 maanden en ik ben zwanger van de tweede maar ik heb er nog geen moment spijt van gehad, als je geen moeder voor mij bent geweest, verdien je het ook niet om oma te zijn 
 
Tsxx dat je het contact met je moeder niet wil verbreken snap ik! Zeker gezien je ouders samen zijn en dat alles toch net een stuk ingewikkelder zou maken. 
Dan zou ik je toch aanraden om te kijken wat je uit de relatie met je moeder wil halen en wat hier binnen mogelijk is. Zolang jij dingen van haar verwacht die ze niet waar kan maken wordt JIJ teleurgesteld. Zolang zij geen moeite doet waarom zou jij dat wel zo erg doen. Kijk jij bent nu een volwassen vrouw maar zij is en blijft nog altijd jou moeder, en niet andersom. Als zij niet langs komt bij jou - jammer voor haar dan! 
Hoe is de band met je vader? Is dit bespreekbaar met hem? Misschien een gesprek met zijn 3e? 
 
Ik geloof er wel in dat mensen kunnen veranderen, maar met m’n kinderen zou ik het liefst geen risico’s nemen, zeker niet als je nog onuitgesproken zaken hebt, dat voelt je kind echt aan. Helaas spreek ik uit ervaring. 
Het is uiteindelijk bij ons wel goedgekomen maar ik heb wel spijt dat onze oudste in zijn jongere jaren die irritaties tussen ons meekreeg destijds. Misschien overdrijf ik hoor en horen ook dit soort dingen bij het leven.. ik zou gewoon m’n hart volgen. 
Ik heb nu een hele goede band met mijn ouders waarin ik duidelijke grenzen kan aangeven. 
Daarnaast geef je aan dat je ma het niet verdient, maar je kind mist nu wel een oma?! 
 
@Hannah Laura de band met mijn vader is niet veel beter hoor, hij heeft gewoon niets te vertellen dus op een of andere manier heb ik het meer met hem te doen want hij zou het wel anders willen denk ik. Ik moet inderdaad kijken wat ik verwacht en anders toch echt een gesprek met haar aan gaan, ik wil niet dat ons kind hiet straks wat van mee krijgt. 
@gebruiker ik wil mijn kind haar oma niet ontnemen, vandaar ook dat ik nu een beetje radeloos ben. Ik denk alleen niet dat mijn moeder ineens de leuke oma zal zijn. Wij hebben vaak genoeg gepraat met elkaar, maar mijn moeder kan niet stoppen met zelfmedelijden hebben en daardoor alles in mijn schoot te werpen. Ik zou ook echt niet willen dat de kleine dit straks gaat voelen. 
 
Terug
Bovenaan