slechte mama???

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi, ik weet eigenlijk niet waar ik dit bericht moet plaatsen, dus doe ik het hier. Ik zt met een dilemma. Misschien is het voor jullie maar een futuliteit, maar voor mij is het een echte ramp.
Mijn zoontje heeft atopisch eczeem, is erfelijk, maar wij hebben het geen van beiden, dus mss van mijn moeder. Maar we hebben nu een bloedtest laten doen en volgende week weten we pas de uitslag ervan. Maar nu ben ik superbang dat hij allergisch is voor onze poes. Ik zie dat beestje supergraag en het is... ja, hoe moet ik het uitlleggen, het is gewoon mijn andere oogappel. We hebben dat beestje gekocht in een winkel en ze was ziek, wij hebben haar erbovenop geholpen en nu hangt ze zo aan mij he, als Wiebe (mijn zoontje) slapen is komt ze bij me zitten (voor de rest zie je haar niet veel in onze leefomgeveing, ze komt er alleen om te eten en 's avonds om te aaien. Dus als Wiebe overdag er is komt ze niet, ze is namelijk echt wel mensenschuw, ze komt alleen naar mij en mijn man, en naar mijn ouders, van de rest gaat ze lopen. Zelfs van Wiebe.
Maar nu, wat als hij allergisch is voor haar, ik kan het echt niet over mijn hart krijgen om haar weg te doen hoor. Dan breekt gewoon mijn hart in 2.
Ben ik nu een slechte mama omdat ik ons Minoe wil wegdoen???
Ik wil nu een eerlijk antwoord aub.

grtjs, Bea
 
Ehh,

Je zoontje wegdoen is ook geen optie denk ik???? Grapje natuurlijk. Het lijkt me ook erg lastig, ik kan me voorstellen dat je kat ook een deel van je gezin is, maar ja, je moet iets. Misschien is er iemand in je omgeving die je kat eventueel kan adopteren.
Maar misschien is er niets aan de hand.

Veel succes.
 
Hoi Bea,

Tuurlijk ben je geen slechte moeder als je graag je kat wil houden.
Ik weet zelf hoe gehecht je kunt zijn aan een huisdier, pff.
Ik zit (zat) in ongeveer dezelfde situatie als jij, zal het ff vertellen.
Ik heb in m'n vorige relatie een boxer gehad wat echt mijn oogappeltje
was. Toen we uit elkaar gingen had ik haar nog 1 dag in de week.
Omdat ik toen op mezelf ging wonen heb ik ook een poes genomen,
en daar was ik ook gek mee.
Maar het probleem kwam toen ik m'n man leerde kennen. Ook atopisch
eczeem, vrij ernstig en kan dus ook totaal niet tegen honden en katten.
Dus na heel lang gepraat te hebben of het toch niet samen kon gaan,
hij en de huisdieren (ik zou het huis iedere dag schoonmaken enz),
heb ik gedag moeten zeggen tegen de hond, en toen we gingen
trouwen ook tegen de kat. Ik heb er veel verdriet van gehad, maar het
kon gewoon niet anders! En ik denk dat jij daar ook geen keuze in hebt.
Vooral bij een baby is het toch verschrikkelijk om giga jeuk te hebben
en helemaal onder de uitslag te zitten?
Ik weet dus hoe pijnlijk het is, maar probeer een goed thuis te vinden
voor je kat, dat je hem met een gerust hart kunt achterlaten...

xx Syrah
 
Maar het is nog niet zover, hebben vandaag gebeld voor de uitslag van zijn bloedonderzoek,, het is koemelkallergie. Dus voorlopig mag onz poesje gewoon thuis blijven. JJJOOOOEEEEEPPPPIIIIIIEEEEE.

Bedankt voor je reactie.
grtjs, bea
 
Gelukkig voor jou zeg..
Ik zit er ook een beetje mee. Wij hebben 2 katten. Ik heb ze al heel lang. Toen ik mijn man leerde kennen waren ze er al. Mijn man had heel erg astma en allergie, maar gelukkig had hij geen last van mijn katten.
Nu heeft ons zoontje ook eczeem en natuurlijk kan dat nog overgaan, maar met astma in de familie ben ik ook wel bang dat Lars dat ook krijgt.
Dan wordt de kans dat hij niet tegen de katten kan ook wel groot en ik moet er ook niet aan denken om ze weg te doen.
 
Tja, als je huisdieren hebt, ga je ze heel makkelijk als je kindjes beschouwen. Ik zou er ook niet aan moeten denken om mijn hondje weg te doen. Dat is echt mijn troeteltje.

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan