slechte moeder???

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal

ik ben een jonge moeder van 2 kinderen   eentje van 2,5 en eentje van 4 maanden.

Mijn dochter van 2,5 word ik niet goed van.Ik weet niet meer wat ik moet doen ze huilt en schreeuwt de hele dag door.

als ik aan het bellen ben gaat ze brullen   als de baby slaapt gaat ze brullenals ze iets niet mag gaat ze brullen.

Als ik met haar buiten wil lopen loopt ze gewoon weg dan moet ik achter haar aan rennen dan gaat ze wostelen in mijn armen en schreeuwen als een rare.ze luistert niet ik krijg haar niet zindelijk met andere kinderen speelt ze niet zo graag.

Ik begin wanhopig te worden ik weet soms echt niet wat ik moet doen   af en toe krijgt ze wel een tik op haar billen maarja ze heeft toch een luier om dus dat heeft ook geen nut.
Maar ik kan haar niet slaan ook al haalt ze het bloed onder mijn nagels vandaan.

terwijl zij wel iedereen slaat   kan niemand iets terug doen omdat ze zo klein is.
ik word er echt moe van.

Ik geef borstvoeding en ik denk om ermee te stoppen om kalmerings middelen te nemen.

 
Hoi,

Je dochter klinkt als een echter peuterpuber uit het boekje. Mijn dochtertje is 1.5, maar kan zich ook al als een echter puber gedragen. Wij hanteren de volgende regel, en dat helpt (althans tot nu toe). We geven haar 2 waarschuwingen als ze gilt, of iets anders doet wat ze niet mag, daarbij leggen we haar op ooghoogte duidelijk uit waarom niet, en bij de 2e waarschuwing zeggen we dat als ze het nog 1 keer doet ze naar de gang moet.
Doet ze het dan inderdaad nog een keer, of stopt ze niet, dan tillen we haar op en zetten haar in de gang neer, waar ze dan 5 minuten moet gaan zitten afkoelen. Als ik of mijn man haar dan na 5 minuten kom halen valt ze ons vaak snikkende in de armen, dan leggen we haar nog een keer uit dat ze dat niet mocht doen, en nemen haar mee naar binnen. Dit werkt, ze is daarna altijd poeslief. Tuurlijk herhaalt ze het weleens, maar over het algemeen gaat dit echt goed.

Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Succes ermee!

groetjes,
Kirsten
 
Hoi!

Klinkt inderdaad als een lekkere peuterpuber! Maar wat je je zelf ook even moet afvragen hoe lang dit gedrag nu gaande is...want het kan ook zijn dat het een reactie is op de nieuwe baby in jullie gezin. Wat dan helpt is om ook dingen met haar te blijven doen en dan bedoel ik alleen.

Mijn zoontje is ook zo lekker dwars en denk maar niet dat als hij de andere kant op gaat dat hij mij dan achterna komt...zucht. Wat bij mij/ons helpt ( en die truc heb ik overgenomen van mijn moeder, want ik kan me zelfs nog herinneren dat ze telde..)is bij de derde waarschuwing zeg ik anders tel ik tot 3. En dat betekent dat hij bij 3 geluisterd moet hebben, dat weet hij. Hij doet (net als ik vroeger...)bij de tel tussen 2 en 3 heeel langzaam een poging om het op te ruimen/naar me toe te komen of wat hij dan ook moet doen. Als hij niet luistert dan zet ik hem in de hoek (je moet zelf een voor jou geschikt strafplekje bedenken).  Persoonlijk vind ik een minuut of 2, 3 al lang genoeg. Wat voor ons niet zo lang is is voor die kleine heeeel erg lang, ze zijn nog maar zo klein en hebben geen echt besef van tijd, het ergste is al dat ze even uit het gezinsverband worden gehaald. Maar dat moet je voor jezelf bepalen natuurlijk.

Ik hoop dat je er wat aan hebt. ooh ja..ik zeg nooit wat er na de derde tel gebeurd (in navolging van mijn moeder) want het is al dreigend genoeg en die kids willen niet weten wat er kan gebeuren..hihihihi, en da's best wel lollig.
wees conseqeunt in het nee zeggen en het volhouden! (want zelfs de kleine dingen van nee je mag geen speen..okee hier zijn niet consqeunt en dat weten ze!)

succes Madelieff
 
Ik kan me alleen maar volledig aansluiten bij de vorige adviezen: uitleggen welk gedrag je niet accepteerd, waarschuwen en vertellen dat bij de 3e keer ze naar de "stout"plek gaat (bij ons is dat ook de gang); dan na een paar minuten naar haar toe gaan en (op ooghoogte)nogmaals uitleggen waarom ze op de gang zit, dat ze stout is en dat dat dus de consequentie is. wij leren onze dochter ook al een beetje om sorry te zeggen, kusje en dan is het over. Dan mag ze weer naar binnen en over het algemeen gaat dat goed. maar inderdaad: wees altijd consequent, dus geef niet toe. Want het is natuurlijk jammer en absoluut niet nodig dat jij wil stoppen met borstvoeding om kalmeringstabletten te gaan slikken. zo bepaalt zij wat er gebeurt in huis en dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn.
Heel veel succes ermee

groetjes Muurtje
 
Wat herkenbaar!!! Ik heb een dochter van net 3 en ook een baby van 4 maanden. Mijn oudste loopt ook altijd weg en reken er inderdaad maar niet op dat ze terug komt als ik zeg :doei dan gaat mama weg!   En thuis ook altijd schreeuwen en slaan.Heeeeeel vermoeiend!
Maar op tv was een progamma over een nanny (die de opvoedpolitie van nu, maar een progamma die een aantal weken geleden voor het laatst was) en die hanteerde ook die regels van: het stoutplekje, waar ze naar toegaan, nadat ze na  1 keer waarschuwen niet luisteren. Heel duidelijk en consequent blijven en altijd op ooghoogte van het kind praten en haar aankijken, dus oogcontact maken. De tijdsduur van het stoutplekje is zo lang als ze oud zijn. Dus voor een 2 jarige is het 2 minuten en voor een 3 jarige 3 minuten enz. Maar vooral heeeeel duidelijk blijven in wat je wel en niet tollereert.
Ik leef met je mee. Ik zit in dezelfde situatie, maar het werkt wel, ookal kost het energie!
Sterkte!!!!!!! En die pillen......let maar op, die heb je niet nodig!
Veel liefs!!!
 
ho ho ik ben zo blij dat wij niet de eenige zijn
wij hebben er ook een van drie en die kan ook het bloed onder mn nagels vandaan halen bij komend is dat ze niet mn eigen dochter is .
ze is al wel in mn leven sinds ze 9 maanden is maar toch ze is tien dagen bij haar moeder en dan weer 5 bij ons en elke keer weer uit testen hoe ver kan ik gaan .
maar wat tedoen inderdaat een stafplek uitzoeken de gang is een van de beste plaatsen daar voor (iedereen heeft er wel 1)want je moet het gedrag ook niet goed keuren als je bv bij oma kenis ofzo bent .
wij geven haar ook eerst een waarschuwing en dan bij herhaaling hup op de gang en ook belangrijk praat er over zodra ze weer mag komen wij zeggen altijd als je weer kan luisteren mag je weer naar de huiskamer komen .
maar wat ook helpt als ze ergens niet mag aankomen of ze doet je pijn doe het terug(niet tehard)of een tik op de vingers
tuurlijk gaat ze huilen maar meestal is dat de schrik want toch verwachten ze het niet .
maar weten wel dat het pijn doe en dat is niet leuk
die van ons zat de heletijd aan dr babybroertje tefrunikken hij werd er sago van dus ging ik over dr helegezicht kriebelen en vroeg of ze dat leuk vond nou dat vond ze niet en ja zelf ervaaren is toch de beste leerschool

nou s6 ermee groetjes nicole
 
Hoi,

Ik sluit me aan bij de anderen. Yoshi van 2 ½ is ook zo. Ik vraag het hem netjes een aantal keer, daarna krijgt hij nog een keuze om te doen wat ik vraag of om op het  strafplekje te gaan zitten, meestal prefereert hij het strafplekje zelfs wanneer dat verder weg is dan naar mij komen. Het is de fase om maar niet te doen wat mama vraagt en zijn wil door te zetten (of eigenlijk niet mama ´s wil doorzetten, al het andere is beter).
Maar daarnaast is  er bij Yoshi ook nog een andere oorzaak. Hij is al vanaf eind oktober vorig telkens ziek (verkouden, bronchites, oor- oogontsteking,pijn in keeltje of buik, diarree, koorts) het wisselt elkaar maar af. Een maand geleden had hij twee weken niets en het ging prima luisterde, was vrolijk, at goed. Toen werd hij weer verkouden en weer hetzelfde liedje, bij alles wat je doet of zegt huilen en jammeren, boos worden, op de grond gaan liggen, zijn zusje pijn doen. Ik weet nu dat dus het ziek zijn in meer of mindere mate er ook mee te maken heeft. Het is dus dubbelop en ziek en de fase waar ze inzitten.
Is er met jouw dochtertje misschien ook wel iets waardoor zij zich zo gedraagt.
Sterkte en groetjes,

Anita
 
Ook hier een peuterpuber in huis. Het is begonnen toen ik op het laatst liep van mijn jongste ( nu 5 maanden). De oudste mocht toen erg veel eigenlijk omdat ik bijna niets meer kon ( bekkeninstabiliteit). Net na de geboorte bleek de jongste en huilbaby te zijn en liep ik bijna de hele dag met haar op mijn armen. mijn oudste heeft hier natuurlijk ook gebruik van gemaakt.Een aantal weken naar de geboorte van de jongste ( was inmiddels ingebakkerd en ging vele keren beter) zijn we de normale regels weer ingaan voeren. Hier was de oudste ( nu net 2) het niet mee eens. Bij alles wat ik vroeg was het gillen brullen en op haar eigen op de grond laten vallen. Ik ben dit dus ook gelijk weer af gaan straffen door haar eers een paar keer te waarschuwen en bij 3 of 4 keer haar hard toe te spreken en tegen de muur te zetten met haar gezicht naar de muur. Dit helpt redelijk. Ook probeer ik haar als ze zo is te negeren. Dit valt natuurlijk niet mee.

Ze probeert natuurlijk veel uit als ik de jongst de fles aan het geven ben. Eerst wachte ik tot de jongste haar fles op had, nu stop ik gewoon even met voeden als het te erg is.

Maar als ze heel erg lief is laat ik dat ook blijken.

Ik snap erg goed dat je hier gek van wordt.

succes
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan