A
Anoniem
Guest
Hoi allemaal,
Ik moest even iets kwijt. Niemand schijnt me te snappen, dus ik hoopte dat jullie je mijn gevoel wel voor kunnen stellen.
Het zit namelijk zo.
Ik wil al een paar jaar heel graag kinderen, en sinds een aantal maanden is mijn man er ook 'klaar' voor. Maar tot op heden wil het nog niet zo lukken.
Een vriendin van me wilde nooit kinderen, maar kwam er vorige maand mee dat ze het misschien toch wel leuk zou vinden (met een nonchelante blik) en je raad het al.....ze is gewoon gelijk zwanger.
Ik gun het haar met alle liefde van de wereld, écht waar. Maar het voelde zo dubbel. Ik wou gewoon dat het bij mij raak was...
Maar ja?!
Mijn man is dus intens gelukkig voor hun en kan zich dus niet zo goed voorstellen waar ik me druk om maak, dat ik juist blij moet zijn "het is toch je vriendin?!"
Ben ik nou echt een slechte vriendin of is het normaal dat je soms die gevoelens hebt?
Sorry voor mijn gezeur, maar volgens mij zijn jullie de enige die het écht begrijpen...
Liefs Rebekka
Ik moest even iets kwijt. Niemand schijnt me te snappen, dus ik hoopte dat jullie je mijn gevoel wel voor kunnen stellen.
Het zit namelijk zo.
Ik wil al een paar jaar heel graag kinderen, en sinds een aantal maanden is mijn man er ook 'klaar' voor. Maar tot op heden wil het nog niet zo lukken.
Een vriendin van me wilde nooit kinderen, maar kwam er vorige maand mee dat ze het misschien toch wel leuk zou vinden (met een nonchelante blik) en je raad het al.....ze is gewoon gelijk zwanger.
Ik gun het haar met alle liefde van de wereld, écht waar. Maar het voelde zo dubbel. Ik wou gewoon dat het bij mij raak was...
Maar ja?!
Mijn man is dus intens gelukkig voor hun en kan zich dus niet zo goed voorstellen waar ik me druk om maak, dat ik juist blij moet zijn "het is toch je vriendin?!"
Ben ik nou echt een slechte vriendin of is het normaal dat je soms die gevoelens hebt?
Sorry voor mijn gezeur, maar volgens mij zijn jullie de enige die het écht begrijpen...
Liefs Rebekka