Snel nog een kindje of toch nog even wachten?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo meiden. Ik ben sinds 5 maanden de trotse moeder van mijn zoontje. Ik vind het een wereldwonder. Ik kan dus eigenlijk niet wachten op nóg eentje. Het lijkt me geweldig om nóg bewuster zo'n zwangerschap e.d. mee te maken.
Het moederschap valt me alleen best zwaar. Ik geef ook nog steeds borstvoeding en wil dat ook nog langer volhouden, maar het vergt veel van je. Dan nog die gebroken nachten... die maken het er niet makkelijker op. Lichamelijk ga je maar door en door, maar psychisch zie je soms de dingen niet meer zo helder en word ik onzeker.

Nu verandert er toch al veel als je moeder wordt, maar ik heb het werk (eigen zaak met man) aan de kant geschoven en mijn man zie ik ook veel minder (aangezien we altijd samen waren zowel werk als privé, wat wij allebei als heel fijn ervaarden).
Dus de opvoeding van nóg een kindje komt wederom grotendeels  op mijn schouders. Kan ik dat wel aan vraag ik me af?

Hoe hebben jullie dat gedaan? Wat adviseren jullie? De één vindt 2 kindjes snel achter elkaar ideaal, de ander kiest voor wachten. Ik zit erg in dubio. Mijn gevoel wil wel snel weer beginnen, maar mijn verstand zegt 'eventjes wachten kan geen kwaad'.
In het verleden is gebleken dat als ik niet naar mijn gevoel luister, ik daar meer ongelukkig van word.
Bovendien is het kindje er ook nog niet op het moment dat ik weer zwanger zou mogen worden. Dat duurt ook nog/weer 9 maanden.

Ik hoop dat jullie wat raadzame adviezen hebben voor mij. Alvast bedankt.
 
Hoi Wendela,

Ik ben net 5 weken bavallen van mijn 2e zoontje. De eerste is 14 maandjes ouder. Ze zitten dus vrij vlot op elkaar. Nu lijkt me dat voor straks wel heel leuk, en kunnen ze lekker samen optrekken. Bovendien zit je relatief kort "in de luiers". Maar ik merk nu wel aan de oudste, die dus nog echt een dreumes is, dat het wel lastig is om hem genoeg aandacht te geven, omdat de jongste erg veel tijd vraagt (bv elk uur en heel veel huilen) De oudste heeft nog niet de leeftijd dat je hem kan betrekken bij de verzorging van de baby, en ook kan ik hem nog niet uitleggen waarom hij even moet wachten. En hij heeft ook nog veel fysieke verzorging nodig.
Nu mijn man weer werkt (hij had een aantal weken vrij na de bevalling) merk ik dat het soms echt heel lastig is om de aandacht te verdelen. Ik denk dat het ook wel went hoor, en over een paar  weken kan het al heel anders zijn, maar deze eerste periode vind ik echt heel pittig!
Toch ben ik erg blij met mijn kindjes, zo dicht op elkaar! wat ik al zei, ze kunnen straks lekker samen ravotten en spelen. (hoewel kinderen met een groter verschil dat ook wel kunnen). Onze belangrijkste overweging was dat we de tweede, die we zeker weten wilden niet wilden tegenhouden nadat we op de eertste heel lang hebben moeten wachten. We hadden er geen idee van dat hij zo snel al zou komen, maaar zijn er erg blij mee!

Dus als je kiest voor een klein leeftijdsverschil (voor zover er iets te kiezen valt) bedenk dan wel, dat als je een zware zwangerschap hebt en/of een "bewerkelijke" baby, dat je je eerste kindje niet altijd kunt geven wat hij wil, of wat jij vind dat hij nodig heeft qua aandacht en verzorging. (ik kon vanaf de 6e maand fysiek de verzorging niet meer zelf doen, en mijn man was veel in het buitenland. Mijn   zoontje werd voornamelijk verzorgd door anderen, en ik kon niet meer  met hem stoeien en ravotten en wandelen wat we altijd heel veel deden en hem niet meer zelf naar bed brengen)

Dit is enkel mijn ervaring, en ik weet dat elk kind en elke zwangerschap anders is, en elke moeder ook.   Ik denk dat het allerbelangrijkste is dat je naar  je (moeder)hart luisterd, maar hou wel rekening met de praktische kant.

succes met je overwegingen!

groetjes, sil
 
hoi Wendela,

Tussen mijn 2 meiden zit 20 maanden. In het begin viel het nog wel mee, de jongste (Rebecca) sliep nog veel en kreeg een paar keer per dag een flesje. De oudste (Marissa)is ook een erg makkelijk kind. Pas met een maand of 4-5 vond ik het zwaarder worden. Marissa was net 2  en begon  te peuterpuberen en Rebecca was erg vaak ziek, ze  was eigenlijk vanaf haar geboorte al verkouden en kreeg een aantal keer oorontsteking achter  elkaar.  Uiteindelijk bleek ze bronchitis te hebben.   Bovendien zaten ze toen allebei op verschillende slaap en eet ritmes, op een gegeven moment sliep  Rebecca van 10tot 12,  Marissa van 1 tot 3 en  Rebecca weer van 3 tot 4, waardoor ik het gevoel had de hele dag thuis te moeten zitten.
Toen Rebecca ongeveer een jaar was, werd het weer makkelijker.   Ze zitten nu op hetzelfde ritme, en je neemt ze weer iets makkelijker overal mee naar toe. Alleen al de volksverhuizing als je met een baby en een peuter een dagje op stap gaat ! Luiers, flesjes, een kinderwagen en een buggy, schone kleertjes etc.
Kortom de periode dat Rebecca een half tot een jaar oud was, vond ik achteraf het zwaarst, maar inmiddels is het volop genieten. Ze spelen op hun manier lekker samen en hebben echt contact met elkaar. Als ik het over zou doen, deed ik het weer zo.
De beslissing voor een tweede is bij ons ook puur op gevoel gegaan. Op Marissa hebben we 3 jaar moeten wachten, dus we hadden zoiets van we willen het graag en zien wel hoe het gaat. Van Rebecca was ik binnen 3 maanden zwanger, een hele verrassing dus voor ons.
Succes met je beslissing !

groetjes
Melanie
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan