Somber

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik weet niet of ik hier wel thuis hoor, maar op het zwanger worden forum voel ik me niet meer thuis.
Ik ben 31 en in ronde 5 na een mk. Ik ben eind maart vorig jaar gestopt met de pil.
Het gaat om een eerste kindje.
Maar ik trek het niet meer.
Als ik jullie verhalen hier lees heb ik geen recht van spreken, maar ik wordt steeds somberder.
Het lukt me niet meer om op te staan en me leuk aan te kleden. Ik vind eten maken voor mezelf ook al te veel moeite.
Ik ben zelfstandig ondernemer en bepaal zelf mijn werktijden.
De pest is dus dat ik niets moet en elke dag thuis zit te huilen. Om me heen wordt iedereen maar zwanger en ik wordt alleen maar ouder.
Het voelt alsof ik faal als vrouw.

Herkennen jullie dit, of zit ik me in jullie ogen aan te stellen?


 
Hoi kersensnoepje,

je stelt je natuurlijk niet aan, want je voelt je nu eenmaal zoals je je voelt,
en zo ´n miskraam is ook niet niks natuurlijk. Ik kan me voorstellen dat je daardoor heel erg teleurgesteld bent in je eigen lichaam... dat herken ik ook wel hoor.

Maar als je je zo erg somber voelt dat je nergens meer zin in hebt, moet je misschien eens langs de huisarts gaan, als het el een tijdje duurt.

Je weet i.i.g dat je wel zwanger kunt worden, en ik hoop dat het snel weer gebeurt!

Liefs Janu
 
Hoi kersensnoepje, natuurlijk stel je je niet aan, als je iets graag wilt en het lukt niet meteen, dan wordt je daar ook verdrietig van. Ik heb 1 1/2 jaar gewacht om naar de huisarts te gaan, maar achteraf had ik veel eerder moeten gaan. Ik ben meteen doorverwezen naar de gynaecoloog, aangezien ik 31 was toen. In het ziekenhuis vertelde de gyn. dat wanneer je 30+ bent, je na een half jaar al doorverwezen mag worden, maar goed, dit ter zijde.
Meid, gewoon je huisarts bellen, hij luistert naar je verhaal en kan je verder helpen, het leven is veel te mooi en te kort om zo verdrietig te zijn.
En als je vragen hebt, je kan bij ons allemaal terecht.

Liefs, Pleun
 
Lieve Janu en Pleun

Bedankt voor jullie reactie. Jullie hebben waarschijnlijk nog veel langer moeten wachten of moeilijkere dingen meegemaakt dan ik. Hoe gaan jullie daar dan mee om?
Hoe kan het dat iedereen op dit forum gewoon weer opstaat elke ochtend?
Ik lees hier hartverscheurende verhalen, maar bijna nooit dat iemand het op geeft.
Ik ben (nog maar) bijna een jaar bezig en zie het al niet meer zitten. Waar halen jullie die kracht vandaan en het zelfvertrouwen?
Ik kijk echt tegen jullie op wat dat betreft.

En de huisarts... ik ben al meer dan 10 jaar in therapie vanwege een eetstoornis, maar op een gegeven moment raak je uitgepraat. Ik gebruikte anti-depressiva die goed hielpen, maar daar ben ik ruim een jaar geleden mee gestopt omdat het niet zeker was of je kindje daar schade van kan oplopen.
Dus als offer voor een zwangerschap en een gezond kindje slik ik het niet meer, wat in principe een klein offer is als je bedenkt wat er er voor terug krijgt.
Maar het vervelende is dat ik het nu toch echt even niet trek en denk waarom kan ik niet net als jullie dealen met teleurstellingen?
En dat zorgt er dan weer voor dat ik me nog meer een mislukkeling voel.

Sorry als dit te zware kost is waar ik jullie mee lastig val.


 
Hoi Kersensnoepje........die kracht, waar komt die vandaag, ik weet het ook niet, er zijn zoveel plusjes die het leven positief maken, en die overtreffen vaak de minnetjes. Ga lekker sporten, dat doet een mens goed, maar goed, waarschijnlijk hoef ik jou dat niet te vertellen, want weet je vast wel hoe het moet, alleen lukt het je niet.

Je valt ons echt niet lastig...........je huisarts is er voor je......en problemen zijn er om opgelost te worden, dus stap naar hem toe, leg uit wat er momenteel in je omgaat en hopelijk kan hij je verder helpen.

Iedereen hier heeft zo nu en dan haar dip hoor, maar hier kan je wel lekker je ei kwijt en één ding staat vast, je bent niet alleen.

Liefs, Pleun
 
Liefste kersensnoepeje,

Je bent van harte op dit forum, het lijkt soms zo te zijn dat we oneindige kracht hebben. Maar soms ben je behoorlijk op en trek je het niet meer. ik had dit deze maand heb 14 maanden niet gehuild en ben gewoon door gegaan tot deze maand toen kwam alles eruit. Maar dit lucht wel op. Ik slik zelf ook anti depresief, en heb me goed laten informeren door mijn arts. Uit onderzoek is gebleken dat er geen schadelijke gevolgen kunnen zijn voor de evt. vrucht het enigste wat wel kan gebeuren is dat je een iets kleiner/lichtere baby kan krijgen. Maar niet zo erg dat hij niet geboren kan worden. Kort om ik slik ze ook en zal ze blijven slikken ook als ik zwanger ben. Dus als ik jou was zal ik er gewoon over na denken of je ze toch niet wil/kan gebruiken. Overleg het met je arts, het zal je een stuk helpen alles weer een beetje op een rijtje te kunnen zetten. ik spreek uit ervaring.

ik wens je veel strekte, kop op je kan het meid.
liefs van Mariska
 
hallo,

welkom hier!
helaas is het niet voor iedereen vanzelfsprekend om zwanger te raken...

Ik hoop voor je dat de zon snel voor je gaat schijnen.

groetjes
mama peet
 
Dank voor jullie reacties. Het helpt me veel.
Uiteraard wens ik jullie ook alle geluk toe en sterkte om tegenslagen te overwinnen.

Ik heb contact gehad met mijn psycholoog, dat hielp wel, maar ik blijf verdrietig en neerslachtig.
Maar eerlijk gezegd is vandaag wel iets beter dan gisteren, dus wie weet kom ik er weer bovenop.

Maar of ik ooit nog zwanger raak, ik geloof er even niet niet..

Liefs
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan