Soms even niet meer weten

<p>Ik heb een heel lief zoontje van 11 maanden. Eentje met al een eigen willetje, wat ik juist heel leuk vind. Heeft inmiddels het staan ontdekt en vandaag zelfs een klein stapje. Wat ben ik tocj gek op hem! Maar sommige dagen weet ik het ook echt ff niet meet. De afgelopen dagen is hij humeurig, jengelig, moeilijk met slapen. Is het een sprong? Zijn het tandjes gezien de rode wangen en vele sabbelen? Is het wat anders? Gek word ik er af en toe van hoor. Het niet weten wat er nou precies is en net zoals gisteren en vandaag maar alles uit de kast trekken om hem vrolijk te krijgen en dan ben ik zelf ook niet fit. Het is geen klaagzang, maar het blijft na 11 maanden af en toe nog zoekende. Maar als ik dan zijn lach weer zie dan ben ik het alweer vergeten</p>
 
Jouw zoontje is ook maar een persoon he.. ik denk dat je niet overal een verklaring achter moet gaan zoeken want die is er soms ook gewoon niet. Iedereen heeft wel eens een paar dagen of een periode dat het even niet wil.. dat kan door een sprong komen of door tandjes maar dat hoeft niet. Ik heb het er persoonlijk erg moeilijk mee dat de standaard voor dat die kleintjes almaar vrolijk en blij moeten zijn erg hoog is terwijl dat gewoon onrealistisch is.. dit is niet naar jou persoonlijk gericht maar geef je zoontje gewoon ruimte om mens te zijn met alle emoties die daarbij horen. 
 
Ik herken beide kanten heel erg! Vind het zelf ook het prettigst als mijn baby’tje in een goed humeur is, lekker lacht en speelt dan voel ik mij ook het gelukkigst. Maar wat Susanna zegt is ook weer waar, het schijnt ook echt niet goed te zijn om zegmaar gericht te “voorkomen” dat een kindje huilt, omdat je hem dan leert zijn emoties te onderdrukken en in het ergste geval dat hij alleen geliefd is als hij vrolijk is.. 
 
moeilijk dus, ik worstel hier ook erg mee. Laten huilen en zo de kans geven om zijn emoties te uiten ? Of toch proberen stil te krijgen (wiegen, speentje, zingen, de borst geven, wandelen,...) zodat hij vrolijk is ?
 
Oh met laten huilen bedoel ik trouwens niet deur dicht en laten brullen, maar vasthouden en zeggen dat ik er ben en dat hij zoveel mag huilen als hij nodig heeft.. en dus niet proberen hem te kalmeren door er een speentje in te doen oid. 
 
Ik snap je helemaal! Hier n zoontje van 9 maanden. Ook echt n heerlijk ventje, maar hier ook al 2 daagjes humeurig. Sprongetje is t niet. Misschien regeldaagjes, tandjes, niet helemaal fit, of gewoon even chagerijnig. Lastig he, als ze het je niet kunnen zeggen?
 
Konden ze het maar vertellen, van: mam, ik ben nu gewoon ff chagerijnig, er is verder niks, maar heb gewoon zin om ff te mopperen en te huilen, haha! Als je dat al maar vast wist, maakte t al n stuk makkelijker, dan weet je waar je op moet inspelen. Maar ja, vooralsnog blijft het bij gissen en maar wat aanklooien met die kleintjes, haha!
 
Mijn kleine meid van bijna 8 weken zorgt er voor dat ik zelf.ook van die dagen heb...dat je humeurig bent en eigenlijk niet weet waarom! Ik heb een top-hond, een gezond kind en een lieve labrador-pup , een leuke baan, een mooi huis....en soms Is de hele verandering van een kleintje wat veel en ben ik zelf wat onzeker, huilerig en hangerig. 
Tja...Dan mogen onze kleintjes die dagen ook hebben...toch? En soms kun je zelf ook niet helemaal benoemen hoe het zit...Dan is het gewoon een kutdag ? Gelukkig zijn het er weinig en ken ik veel fijne momenten. 
 
Mijn kleine meid van bijna 8 weken zorgt er voor dat ik zelf.ook van die dagen heb...dat je humeurig bent en eigenlijk niet weet waarom! Ik heb een top-hond, een gezond kind en een lieve labrador-pup , een leuke baan, een mooi huis....en soms Is de hele verandering van een kleintje wat veel en ben ik zelf wat onzeker, huilerig en hangerig. 
Tja...Dan mogen onze kleintjes die dagen ook hebben...toch? En soms kun je zelf ook niet helemaal benoemen hoe het zit...Dan is het gewoon een kutdag ? Gelukkig zijn het er weinig en ken ik veel fijne momenten. 
 
Mijn kleine meid van bijna 8 weken zorgt er voor dat ik zelf.ook van die dagen heb...dat je humeurig bent en eigenlijk niet weet waarom! Ik heb een top-hond, een gezond kind en een lieve labrador-pup , een leuke baan, een mooi huis....en soms Is de hele verandering van een kleintje wat veel en ben ik zelf wat onzeker, huilerig en hangerig. 
Tja...Dan mogen onze kleintjes die dagen ook hebben...toch? En soms kun je zelf ook niet helemaal benoemen hoe het zit...Dan is het gewoon een kutdag ? Gelukkig zijn het er weinig en ken ik veel fijne momenten. 
 
Terug
Bovenaan