Soms 'schuldgevoel' geen borstvoeding

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hebben jullie dat toevallig ook?
Nu ik weer hersteld ben vind ik het ergens een beetje lullig dat ik niet wat langer geprobeerd heb om borstvoeding te geven.
Mijn andere twee heb ik wel drie maanden gegeven. Niet met veel plezier, maar toch.

En na de bevalling lag ik helemaal in puin dus het was toen ook fysiek niet echt een optie.
En begrijp me niet verkeerd...ik vind de fles wel heel relaxed voor mezelf.

Maar toch voel ik een soort schuldgevoel.

Ook omdat er nog steeds melk uit mijn borsten komt.
Is dat normaal?
 
Nee geen schuld gevoel. Ik heb het bij de eerste geprobeerd en over mijn eigen grenzen heen gegaan. Ik lag fysiek en psychisch in de prak. Hele tijd huilen, het heeft me teveel gekost en niet gelukt. Dat wilde ik nu niet. Ik wilde neer genieten en dat lukt met de fles.

Waarom geef je nu de fles omdat je het na de bevalling niet zag zitten of had je dit van te voren al bedacht.

Weet je niks is goed of slecht. Jij moet je er ook goed bij voelen en dat merkt een kind. De eerste of de derde is ook net effe wat anders.
 
Nee, niet. Bij de eerste z'n strijd geweest dat ik he niet meer wilde geven. Moest ook stoppen van mijn man, omdat we elkaar tegen werkte.

Toen we hoorde dat het een tweeling was, hoefde ik er ook niet over na te denken en was de beslissing snel genomen. Wat heerlijk relaxed was dat!

Bij mij kwam er na ong. 4 weken geen melk meer uit. Ik weet niet wat normaal is!
 
Ik heb 2x niet met veel plezier bv gegeven. Ik vond het slopend en het maakte me erg onzeker. Zeker de tweede keer maar ben toen doorgegaan omdat ik vond dat de 2de er ook 'recht' op had.

Nu bij de derde twijfelde ik al. Als t niet snel opgang zou komen zou ik iig niet beginnen aan kolfappartaten en bijvoed toestanden.

Maar na die killer bevalling heb ik het zeggen en schrijven 24 uur vol gehouden. De volgende dag liet ik aan de kraamhulp doorschemeren dat ik t niet trok en die was zelf ook erg pro-fles. Mag ze officieel natuurlijk niet zeggen maar dat was wel duidelijk.
En mijn man wou ook liever aan de fles want ik lag zo in puin en heeft mij voorgaande keren ook zien instorten met bv.

Dus het was een goede keus hoor.

En nu weken later denk ik ' had ik toch niet ff moeten doorzetten?' Al was t maar drie weken ofzo.

Maar goed...ik moet t gewoon van me afzetten want er is nu toch niks meer aan te doen.

Vroeg me gewoon af of er mensen zijn die dit herkennen.
 
Flesvoeding is een zeer goed alternatief!
Als je kindje het goed doet en goed groeit en tevreden is, dan is er toch geen probleem?

Ik snap je gevoel wel hoor, maar het is jmmer van je energie om schuldgevoel te hebben, die energie kun je beter in wat anders steken!

Als je kind straks zijn eerste kaarsje uitblaast, dan lach je hier nog om!

Geen schuldgevoel hebben dus!
 
Dat denk ik ook de allerlaatste. Het punt is denk dat je begonnen en gestopt bent. Dat was bij de eerste ook, dan heb je veel meer schuldgevoel. Ik ben nu niet begonnen psychisch gezien is dat makkelijker.

Ik had bij de eerste kraamzorg die erg voor borstvoeding was. De laatste dagen had ik een ander die aangaf dat het goed was om te stoppen. Ze had gelijk. Soms moet iemand het tegen je zeggen.

Ik denk dat je de juiste keuze hebt gemaakt. Zoals ik al eerder zei wat je ook kiest alles is goed.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan