Soms wat ongelukkig in relatie

A

ANONYMOUS_USERNAME

<p>Hoi dames</p><p>Ik wil even weten hoe jullie relatie is op het moment van de zwangerschap. En ook daar buiten. Ik vraag me af of ik in mijn relatie misschien wat te veel verwacht of dat het terecht is dat ik me af en toe wat ongelukkig en eenzaam voel? </p><p>Ik ben nu pas bijna 3 jaar samen en op dit moment 16 weken zwanger van ons 2e kindje. Onze relatie is in een behoorlijke sneltrein gegaan. Na 9 maanden samenwonen. Na 1 jaar al zwanger van onze dochter. Inmiddels al 3x verhuisd (en nu ook de laatste keer als het goed is). Al met al best al veel meegemaakt in die 3 jaar dus. </p><p>Het was vanaf het begin al nooit heel intens allemaal. We hadden wel gelijk het gevoel dat het goed zat tussen ons en dat we samen een toekomst wilden maar alles ging gewoon zijn gangetje. Mijn vriend was wel altijd degene die vaker een kusje uit zichzelf gaf enz. Maar hartstochtelijk zoenen heeft er nooit echt in gezeten. </p><p>Nu ik voor de 2e keer zwanger ben merk ik dat ik me vaak wat ongelukkig en eenzaam voel. Ik mis de affectie van zijn kant maar ik toon het zelf ook nog maar weinig merk ik. Savonds zit hij vaak beneden te gamen lig ik op bed tv te kijken. We doen maar weinig leuke dingen. Met zijn 2tjes sowieso al erg weinig. Als ik in het weekend voorstel om met zn 3tjes wat leuks te doen, doen we het wel, maar ik merk ook lichte tegenzin van zijn kant. De kusjes zijn al een stuk minder en hij zal me ook nog maar weinig knuffels uit zichzelf geven. complimentjes krijg ik nooit en de 1x per week sex is al verminderd naar 1x per maand of nog minder. </p><p>Ik voel me op deze manier helemaal niet meer geliefd waardoor mijn zelfbeeld ook afneemt. Ik geef het wel eens vaker aan maar we zijn beide niet zo'n goede praters. hij wordt meestal een beetje boos of beledigd als ik over zoiets begin en hij vindt het maar onzin. </p><p>Maar met moederdag werd ik dan weer behoorlijk verwend met cadeautjes en kreeg een kaartje met daarop de tekst hoeveel ik wel niet voor hem betekende en dat hij dat te weinig laat merken. Maarja moet ik het dan maar doen met 1 of 2x per jaar zo'n lieve tekst? </p><p>Ik vraag me af of dit herkenbaar is bij jullie? Of zijn jullie mannen wel goed in het tonen van hun liefde?  De hormonen zullen nu uiteraard ook wel een grote rol spelen denk ik ?</p><p>Sorry voor het lange verhaal en bedankt voor als je het helemaal hebt gelezen ?</p>
 
Hey lieve mama,
Ik denk dat de hormonen nu gewoon een grote rol spelen. En dat je meer op dingen let dan normaal. Tot nu toe heb ik het er zo vaak met al mijn vriendinnen over gehad en tijdens onze zwangerschap zijn we gewoon gevoeliger en al die romantische film op tv die de ideale beeld laten zien van relatie is gewoon niet altijd hoe het gaat. Maar ergens creeeeren we een beeld dat gewoon dat een sprookje is. 
Je geeft zelf ook aan dat het wat minder van jou kant komt. Ik denk dan onze mannen ook flink verwend mogen worden en dat niet altijd alles van hun kant hoeft te komen. Plan even wat leuks met hem. Miss kan de kleine slapen bij oma? Verwen hem ook even. Hoe wij ons gewaardeerd willen voelen dat willen zij ook.
En praat ook minder met vriendinnen die je gaat opfocken. Even hard gezegd. Je bent al gevoelig en zwangerschap is al heftig. Een vriendin moet je juist even er doorbeen trekken en wanneer je bevallen bent en weer echt leuke dingen samen kunt moet je even reflecteren waar het aan lag zonder invloed van hormonen.
Ik heb zelf een hele zware zwangerschap en heb echt momenten dat ik erdoorheen zit. Maar ik had dat ook tijdens me eerste/tweede zwangerschsp en zodra ik weer leuke dingen kon doen besefte ik me heel erg dat de hormonen toch echt heel veel doen met je lichaam.
 
Ik hoop dat alles goed komt. Liefs
 
Hoi. Vervelend dat je je nu zo voelt, je hormonen zullen zeker invloed hebben. Toch herken ik dit zeker niet. 
Als tip wil ik je meegeven om het toch bespreekbaar te maken, maar misschien door te starten met benoemen dat jij er ook aan wil werken. Want ja, een relatie is een werkwoord. Dus ipv tv kijken/gamen samen wat leuks doen etc etc. Plan samen de aankomende maanden bewust wat tijd in voor elkaar. Als jullie kleine te logeren is, of als ze op bed ligt. 
Je zult merken dat je dan weer naar elkaar toe groeit en het ook fijn is om samen te ondernemen en te praten. Ook al gaat het waarschijnlijk alleen maar over kindjes?, dat is helemaal niet erg. 
 
Nou toevallig gisteren op een rustige manier mijn gevoelens kunnen uiten. Hij gaf me wel gelijk over de meeste dingen en hij ging erop letten om weer wat meer toenadering enz te zoeken uit hemzelf. Ben alleen bang dat het nu wat te geforceerd zal zijn. 
Maarja heb het in elk geval even goed bespreekbaar gemaakt. Dat is al een vooruitgang voor mezelf ? 
Bedankt voor jullie reacties. Als er nog iemand in  zo'n vergelijkbare situatie zit hoor ik graag hoe je ermee om gaat. 
 
Hi Neusje, 
Grappig, hier ook een vergelijkbare situatie. 3 jaar samen, al snel samenwonen, na 1 jaar zwanger, 2x verhuisd en nu voor de 2e keer zwanger haha. Ik merk wel dat mijn vriend tijdens mijn eerste zwangerschap veel enthousiaster en zorgzamer was dan tijdens deze zwangerschap. We hebben het daar best uitgebreid over gehad en hij gaf ook aan dat dat niks te maken had met zijn liefde voor mij maar tijdens de eerste zwangerschap was alles helemaal nieuw. Niet dat het nu minder boeiend is, maar ik denk dat elke man dit wel een beetje heeft. Mijn vriend probeert nu ook iets bewuster bezig te zijn met zorgzamer/liever doen. Het helpt ook om af en toe de kids naar opa&oma te brengen en samen wat gezelligs te gaan doen. En wat betreft de seks; het klinkt raar, maar misschien moeten jullie gewoon meer seks hebben, ookal voelt dat in het begin een beetje geforceerd en tegen je zin in. Geloof me, uiteindelijk gaan jullie daar de lol weer meer van inzien en heb je zo ook weer meer intieme (knuffel)momenten met elkaar
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan