Soms zin om heel hard te schreeuwen....

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi meiden,

Zit op m'n werk en moet even van me afschrijven.
De maanden tikken maar verder, zijn inmiddels alweer bijna anderhalf jaar bezig voor een broertje of zusje voor onze zoon.
Iedereen om me heen vraagt of het niet eens tijd wordt voor een tweede en ik maar iedere keer vriendelijk antwoord geven....ik heb elke maand weleens een dag als deze en ik begin er erg moe van te worden...waarom lukt het nou niet bij ons? Wat doen we fout?

Ik zit nu een paar dagen voor m'n NOD en de pijn in mijn borsten is alweer afgenomen sinds vanochtend. En dat kan maar 1 ding betekenen, morgen komt de shit er weer aan (letterlijk en figuurlijk!!) Deze maand weer eens een ovutest gebruikt, keurig 2 keer geklust en totaal niet meer bezig geweest met een eventuele bevruchting. EN WAAROM LUKT HET DAN NIET?? Ik vraag me af of het nog wel voor ons is weggelegd...wanneer neem je de beslissing dat je gaat voor het leven zoals het nu is en stopt met hopen?

Pfff dit lucht even op. Niemand om me heen begrijpt me echt omdat iedereen maar zwanger wordt door er alleen al naar te kijken en de mensen die het wel weten me elke maand zieliger gaan vinden....en ik mezelf ook ;-)
En helaas, zullen jullie mijn gevoel waarschijnlijk wel herkennen.....

Liefs Joy
 
Hoi Joy82,
ik snap je volkomen. Wij zijn ook inmiddels ruim een jaar bezig. En om me heen groeit het aantal 'zwangeren' en overal om me heen zie ik alleen maar kleine kindertjes of babywagentjes... Als het ons lukt, is dit onze eerste.
Binnenkort gaan we naar de gyno. en gaan we kijken wat er precies aan de hand is. Ook omdat ik nog een aantal baarmoeder klachten heb. Ben wel nerveus... want wat nu als het helemaal niet KAN. Misschien kan ik wel geen kinderen krijgen... Dat knaagt nog het meeste aan mij. Op je werk concentreren wordt daardoor ook steeds moeilijker... Ik vind het ook fijn om dan via het forum je gedachtes kwijt te kunnen.

Heel veel succes verder...

Liefs
Maar
 
tsja - zoooooo herkenbaar! Het niet weten en het onzekere is zo slopend......

Bij ons word nu langzaam maar zeker duidelijk wat er aan de hand is (het lijkt er op dat er bij de ks van dochter een fout is gemaakt) - ik moet wel zeggen dat dat wat rust geeft omdat we nu weten dat er iets niet klopt maar de frustratie wordt niet minder als ik mijn dochtertje alsmaar ouder zie worden (inmiddels 3) en ik zelf natuurlijk ook......

Lekker dit forum gebruiken om je frustratie te uiten, doen wij ook;-)

lfs
 
jjaaaaa dit is zo herkenbaar,wij zijn al bijna 3jr bezig voor een 2e. en het wordt steeds moeilijker omdat net zoals bij jou iedereen voor je gevoel zo zwanger wordt en al die vragen daar wordt je ook gek van.
wij hebben nu al 4 iui's gehad, de 5e komt ernaan.Bij ons kunnen ze niks ontdekken, de eerste is op gewone manier gekomen, na een kijkoperatie. Daarvonden ze ook niks. en nu lukt het ook maar niet.
elke einde vd mnd wordt het weer stressen enz en dan weer een goeie dip als het weer mis is.

en net wat moeska schrijft ik wordt ook ouder en me dochtertje vbijna 4jr ook. en die blijft ook maar vragen wanneer krijg ik een broertje en zusje(ja ze wilt er meteen 2). dir komt omdat eidereen of veel op de kdv een broertje of zusje krijgt en zij maar niet.

dit forum is erg lekker om je te kunnen uiten zonder dat je er meteen raar voor wordt aan gekeken enz/

xxxx
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan