Soms zo verdrietig, herkennen jullie dit???

Hallo meiden,

Ik ben Anieska, en lees hier eigenlijk altijd mee, een enkele keer schrijf ik eens iets.
ik ben 26 jaar, en heb een zoontje, Jesse van net 4 jaar.
We zitten nu in ronde 16 voor een tweede kindje maar tot op heden is het nog niet gelukt.Na Jesse zij geboorte ben ik een jaar aan de prikpil geweest, ik heb hem een jaar gebruikt.In aug 2006 de laatste pril gehad, en sindsdien een enkele keer ongesteld.Ben in aug 2007 naar de ha gegaan ivb met die rare ongesteldheid, doorgestuurd naar de gyn.Heb een kuurtje duphaston gehad om mijn menstruatie op te wekken, en dit lukte.Het begon steeds meer te kriebelen voor een tweede, maar ja, als je niet ongesteld wordt, is het lastig zwanger worden.De gyn wist niet zo goed wat ze met me aan moest en stuurde me door naar de fertiliteitsarts, om een (hoe noem je dat?)cyclusplanning???te doen.Zodat we precies weten wanneer ik mijn eisprong heb, en dan dus moeten vrijen.Ook wer er bloed geprikt, en nog een aantel dingen gedaan, samenlevingstest, uitstrijkje enz.Alle onderzoeken waren prima, bij mijn vriend en bij mij.Na ongeveer een half jaar proberen, door telkens bij de arts te komen voor follikelmeting , werd er besloten dat ik toch met clomid moest beginnen.
Dit slikte ik vanaf dag 3 tm dag 7.

Na een maand of vier was er nog niks gebeurd, ja, ik had wel een goede eisprong, en af en toe ook meerdere eitjes, maar nog niet zwanger.
Mijn baarmoederslijmvlies was elke keer aan de dunnen kant, dit kon een bijwerking van clomid zijn, dus moest daarmee stoppen.
toen ben ik begonnen met het spuiten van menopur, een lage dosis, 37,5 IE.
en idd het baarmoederslijmvlies werd dikker.
Maar nog niet zwanger.Vorige maand ben ik begonnen met het spuiten van menopur, 75 IE.
Op 5 nov heb ik een HSG gehad, viel me erg mee, en alles zag er goed uit!Gelukkig maar!
Maar mijn cyclus is ws door die HSG in de war geraakt ofzo, pas op dag 21 was mijn eitje groot genoeg om pregnyl te spuiten.Dit was op 16 nov, op mijn zoontjes vierder verjaardag.We hebben 's avonds gevreeen, en de dag erna moesten we eigenlijk ook, maar mijn vriendje was ziek en hing boven de wc, dus 17 nov niks gedaan.Op 18 nov voelde hij zich weer beter en hebben we ook geklust!
Mijn NOD is volgens de fertiliteitsarts op dinsdag 2 dec, over een week dus.
Maar voel me vandaag zo raar en verdrietig, voel mijn buik alweer!
Mijn borsten worden ook wat gevoelig, maar dat had ik vorige maand ook.Ben bang dat het weer niet zo is!!!
Moest zo huilen vanmiddag!soms weet ik niet meer wat ik moet!!Iedereen om me heen wordt maar zwanger.Herkennen jullie dit ook???

Ik mag ws in jan voor iui, maar de arts zegd ook dat het voor ons niet echt een meerwaarde heeft omdat er niks mis(!)met ons is!!

Sorry voor mijn lange verhaal, maarre moest het ff kwijt!!!

Liefs Anieska
 
Hoi meid,
ja het is soms moeilijk te verwerken als het maar niet wil  lukken.
Gelukkig heb je wel eitjes, dus er kan nog veel hoor, bijv. IVF.

Ik weet precies hoe je je voelt, wij zijn 4 jaar bezig geweest,   bij ons was alles goed. Waarom wil het dan niet. Ik ben ook een tijdje erg emotioneel geweest.
Maar, eindelijk, de eerste IVF raak. Even ben je blij, maar dan komt die onzekerheid. Gaat het wel goed, klopt het hartje straks wel, als ik maar geen bloedverlies etc.
Ben blij dat het straks 10 december is, en we zeker weten dat er echt iets groeit in mijn buik. Ik kan dus wel zwanger raken, gelukkig.

Ik wens je heel veel sterkte toe, hoop dat het binnekort gaat lukken.
Neem pauze, als je het niet trekt, anders ga je eraan onder door. Mijn lichaam gaf dit aan, en moest pas op de plaatst nemen. Het duurde even voordat mijn lichaam weer een beetje 'normaal' werd. Het is ook allemaal heel heftig.

Succes met de medicijnen.


Groetjes van Gré
 
hey meid,
ik heb je verhaal met tranen in mijn ogen (liggen) lezen. Zo herkenbaar. Wij zijn voor ons eerste kindje ruim 20 maand bezig geweest voordat ik zwanger werd. OOk bij ons was alles goed, ik krijg zelfs gewoon zelf eitjes, regelmatige cyclus en hoefde dus ook geen hormonen of iets te spuiten en toch lukte het maar niet om zwanger te raken. Uit eindelijk hebben we 1 iui poging gehad en die was gelijk raak. Wij hadden dus gewoon dat laatste zetje effe nodig. Wil niet zeggen dat gat bij jullie ook  gelijk zo is natuurlijk ( ik hoop het wel voor je hoor ) wat ik maar wil zeggen, er is nog hoop. Ik weet dat het heel moeilijk is om hoop te houden maar kop op !!! je kunt het!! En je hebt al een kindje probeer daar extra van te genieten!!
Ik weet ondertussen helaas  ook   hoe het is om maar niet zwanger te raken van een tweede kindje. hiervoor zijn we nu alweer 21 maand bezig en nog nix deze week zijn we weer de mm in gestapt, en al is verdrietig ben probeer ik gewoon extra t egenieten van mijn dochter, zij vraagt er in ieder geval niet om om een treurige moeder te hebben en voor haar zetten we door!!!

succes meid!! en als je iets kwijt wil, LANG LEVEN DIT FORUM!!!!! Ik heb er erg veel steun aan.

Hoff
 
heel herkenbaar allemaal,

ik ben zelf nu al 5 jaar bezig ruim, en lukt ook maar niet om zwanger te worden en nu na 5 jaar mocht ik eindelijk IUI heb vorige week eerste behandeling gehad en zit nu in de afschuwelijke wachtweken.
meis ik snap dat je t moeilijk hebt maar het is inderdaad wat hoff zegt, probeer zo veel mogelijk te genieten van het kindje wat je al hebt.

dan komt het vast wel eker goed
kop op meid.

nog ff doorbijten
liefs suus
 
Heel Herkenbaar hoor. Ook wij zijn al geruime tijd bezig voor nummer 2. Heb een half jaar met clomidkuren achter de rug maar helaas geen zwangerschap. Heb daarna ook een HSG gehad en die was ook prima. In overleg met arts besproken wederom een half jaar met clomid te proberen en als het dan niet lukt door te gaan met IUI. Herken je gevoelens volledig. Ik blijf het ook moeilijk vinden dat je van alles in je lichaam (denkt) te voelen en dan toch weer ongi te worden. Veel mensen reageren ook dat je maar blij moet zijn dat je al een kind hebt. Natuurlijk ben ik daar super blij mee en is hij een grote troost maar dat maakt de wens voor een tweede niet kleiner.

Ik wens je echt veel sterkte en mag vooral verdrietig zijn van jezelf want dat hoort er nou eenmaal bij. Dat is ook juist wat hjet zo moeilijk maakt.

X Robin
 
Hoi,

Wat rot voor julie dat het zwanger worden tot nu toe niet lukt! Je verhaal is erg herkenbaar, er hebben hier ook heel wat tranen gerold voor we konden zeggen dat w zwanger zijn. (27wk nu) Wij hebben 4 jaar in de mmm gezeten 4 miskramen gehad, alle onderzoeken doorlopen en bijna 3 jaar Clomid gebruikt. Uiteindelijk zijn we zwanger geworden door onze eerste iui poging.
Wilde je even laten weten dat ik t heel verdrietig voor je vind en natuurlijk voor alle andere meiden hier, het doet gewoon echt veel pijn, de onzekerheid en de teleurstelling iedere keer weer...

Ik duim heel hard voor jullie dat het zwanger worden (en blijven) gauw gaat lukken!!

lfs Mick
 
Hey meiden,

Bedankt voor jullie lieve reacties!!!Dat doet me erg goed, gedeelde smart is halve smart, toch???
Ik denk dat het deze maand ook niet gelukt is, heb een progesteronwaarde van 27, de assistente van de fertiliteitsarts wist niet eens of ik wel een eisprong heb gehad met zo'n lagewaarde.Mag vandaag terug bellen, dan is de arts er weer, en kan die uitleg geven!!!

Meiden bedankt voor jullie lieve woorden, en toi toi!!!We gaan door, en eens is voor ons allemaal ook dit wonder weggelegd!!!

liefs en een knuffel anies
 
Je hebt het allemaal niet in de hand, je bent afhankelijk van allerlei factoren, je hormonen spelen op...dan is het niet meer dan logisch dat je soms in een dip zit. Ik ben ook soms heel verdrietig. Dan spookt er ook van alles door mijn hoofd. Probeer in ieder geval nooit de hoop te verliezen! Ik wens je heel veel succes en ik hoop dat je wens op een wondertje snel mag uitkomen!

Groetjes Wannabe a Mom
 
Terug
Bovenaan