soms....

A

Anoniem

Guest
Hoi allemaal,

Ben hier al vaker geweest maar na een korte pauze (geen pc tot mijn beschikking) ben ik er weer.

We zijn nu alweer ruim 11 maanden bezig voor een klein wondertje, maar echt lukken wil het nog niet. In febr. een miskraam na 11 weken zwangerschap...heel erg balen en verdrietig.

Er wordt dan gezegd, wees blij want er was niet goed, of je bent nog jong of aach jullie tijd komt nog wel....Kan ik zo slecht tegen he!!!! Nu zijn er in mijn omgeving een stuk of  6 zwanger, en ik was ook rond dezelfde tijd uitgerekend..dat maakt het dan extra moeilijk... Het is niet zo dat ik niet blij voor ze ben, maar vind het wel moeilijk!!! Is het zo raar dat je zelf ook graag bij de dikke buiken club wilt horen....zit een beetje in een dip maar dat komt wel weer goed....dankzij de zon en al het moois wat bij het voorjaar hoort.

Hoop dat we snel mogen aansluiten in de rij..............

Sorry maar moest ff mijn "ei" kwijt....

Liefs
 
Hoi Dre,
Ik snap best dat je daar van baalt, hoor. En het is ook gewoon confronterend als anderen wel zwanger zijn en jij niet meer. Zeker als het dan langer duurt voordat het weer lukt, dan is dat best balen.
En die stomme opmerkingen over dat het misschien maar beter is dat het een miskraam werd ipv een gehandicapt kind... Dat kan misschien wel waar zijn, maar het verdriet over een voortijdig geindigde zwangerschap wordt er niet minder mee.
Sterkte en hopelijk mag je snel weer zwanger worden.
 
Ha Dre,

Ik herken je verhaal meteen. Ik heb in november 2007 hetzelfde meegemaakt. Na 5 maanden klussen was ik zwanger van mijn eerste kindje..... dat werd na 5,5 week al een miskraam. Dus maar heel kort. Maar een verdriet dat ik ervan had. ik zag het kindje al helemaal voor me en die dikke buik... ik voelde me zo gelukkig,. Maar toen ging het fout en mijn wereld stortte echt in elkaar. vooral toen mensen het gingen bagataliseren.
* Ik was bij mijn moeder toen ze mijn zus belde om het te vertellen van de miskraam, weet je wat ze zei? "Je zus was overtijd, maar is toch losgekomen waarna ze weer ongesteld is  geworden." Zer had het niet over zwanger en miskramen..... alsof ik alleen overtijd was geweest en er geen zwangerschap/kindje was geweest.... nou... van de zotten!
* "ach het was nog maar kort.... als het langer was geweest dan had je meer verdriet". net alsof je verdriet nog wel meevalt. Terwijl ik avonden mezelf in slaap huilde!!!
* En als ik een dipdag had omdat ik weer ongie was zei mijn zus: " Je bent helemaal niet gezellig, ik heb er helemaal geen zin in als je zo doet!' zo gevoelloos!
* en ik had hele nare ideeen bij het feit dat ik het door de wc had gespoeld. mijn moeder zei: " Daar moet je niet mee bezig zijn, bij een abortus komt het er ook in stukken uit!" Nou, ik sloeg helemaal door, heb de telefoon er op gekwakt.

Nou zo kan ik dus wel even doorgaan..... ik heb er zoveel extra pijn door gehad!

Mensen die geen miskraam hebben meegemaakt kunnen je verdriet niet voorstellen. Die denken dat het allemaal wel meevalt en dat je het zo achter je laat... nou... ik kon dat niet. pas nadat ik weer zwanger werd en het goed ging kon ik het een beetje loslaten. ik werd vorig jaar mei zwanger (1 jaar aan het klussen). Maar toen november kwam, ik was toen al 32 weken zwanger, toen heb ik vreselijk gehuild. Ik had zelfs de testen nog en de kaartjes die ik kreeg van WEL meelevende mensen.... het deed me echt weer verdriet. Zo lang kan dat dus pijn doen.
Ondertussen hebben we in januari een gezond meisje gekregen.... zo'n wonder. Dus er is hoop....

Ik hoop dat je snel zwanger word en dat het dan goed gaat..... dan kun je het beter een plekje geven.
 
Hoi,

Ik ben Yosha, vorig jaar direct zwanger na onze bruiloft in april, en helaas werd met 11 weken een missed abortion vastgesteld. Met 15 weken gecurreteerd......sindsdien niet mee rgelukt om zwanger te raken. Dus wij op naar de gyn....bleek ik 2 verklevingen te hebben in de baarmoederhals, deze zijn deze maand weggehaald....dus vanaf deze maand zouden we meer kans moeten hebben, maar ik voel nu alweer een naderende ongi aankomen....dis was poging 11 na mijn miskraam....
Helaas weet ik dus zo goed hoe rot je je kunt voelen met ups en downs....mij helpt dit forum enorm en mensen met wie ik over de miskraam en het niet weer zwanger raken kan praten.

Mensen kunnen na een miskraam zo ongevoelig zijn, niet normaal!! Nu na bijna een jaar vinden mensen dat t maar klaar moet zijn, maar zij snappen schijnbaar niet hoe groot onze kinderwens is,....

Nou ja, we proberen de hoop niet op te geven, maar dat is niet altijd even makkelijk, zeker nu ik weer ongi moet worden (liever niet natuurlijk, maar goed...)...

Meis sterkte!!

liefs Yosha
 
De generatie van onze moeders gingen daar vroeger heel anders mee om, volgens mij. Ze wisten het so wie so niet zo vroeg als wij dat ze zwanger waren, dus miskramen met 5 of 6 weken, misten ze gewoon. Daardoor zijn ze ook wat gemakkelijker erin. En vroeger was het krijgen van kinderen gewoner dan nu; kinderen worden nu zo bewust gepland en gekozen.
Maar dat doet niks af aan het verdriet van ee mk! En een beetje tact zou wel heel fijn zijn, ja.
 
Hey

Bedankt voor jullie reacties, doet me goed dat er toch ook wel (veel) die hetzelfde voelen of hebben meegemaakt.

Mensen die het niet hebben meegemaakt weten vaak niet wat ze moeten zeggen zeggen daarom vaak iets wat nergens op slaat, en snappen ook de gevoelens niet die je hebt na zoiets intens.

Zit nu op mijn rode duivels te wachten, ben al een dag overtijd maar denk dat het morgen wel zover is....voel me niet zwanger namelijk.

Het is nu alweer 2 maanden geleden....de tijd vliegt. Denk idd dat ik er pas minder over nadenk als ik weer zwanger ben...

Liefs en jullie ook heel veel sterkte met zwanger worden.

Zo'n ingreep (met verklevingen) lijkt me ook geen pretje en dan wil je graag dat je wachten wordt beloond...

Hadden we maar een knopje die je aan kon zetten op het moment dat je zwanger wilt worden en uit op het moment dat je het niet wilt..zou het een stuk eenvoudiger maken. Nu onbewust rekenen voor je eisprong en het klussen wat ik eigenlijk niet zo wil noemen...want het moet toch ook nog wel leuk blijven..Het is allemaal zo dubbel, maar ben ervan overtuigd dat we snel in de rij aan mogen sluiten...

De moeders van ons gaan er idd makkelijker mee om omdat ze in die tijd vaak al veel verder overtijd waren en een miskraam misten...al moet ik zeggen dat mijn moeder heel lief en begripvol is.. Ze heeft het zelf ook gehad met 12 weken zwangerschap dus weet wel hoe ik me voel..

Hoop dat we een beetje kunnen blijven babbelen over hoe het met ons gaat en of we ook van het wachtbankje af zijn...

Liefs



 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan