hoi hoi
nou het is ons zo meegevallen
sophie heeft het voor haar doen, best goed gedaan
en ik ben zooooooooo trots op haar..
pff ik wist niet dat het moedergevoel zo diep kan zitten, sta er telkens weer versteld van hoe dat een deel van me is geworden...
toen ik haar wegbracht was het best wel even moeilijk omdat ze niet van me weg wilde . ze greep naar me toen ik haar aan de leiding gaf...
maar ik heb me sterk gehouden en ben weggegaan, ik heb haar nog een dikke knuffel gegeven en toen naar huis gereden..
ik heb nog iets gepakt wat ik vergeten was en dat heb ik iets later afgegeven.
toen ik binnen kwam hoorde ik haar al huilen...
ohhh mijn moppie..
ik heb even stiekem gegeken en zag toen mijn kleine meisje heel zielig in een stoeltje zitten met een rood hoofdje en intens verdrietig,,
ooooooooooooh ze leek toen nog zo klein en kwetsbaar..
niet meer het grote peutertje, maar opeens nog een heel klein meiske.
dit was erg moeilijk om te zien...
toch heb ik doorgepakt en ben weer weggegaan en ben gaan winkelen met een vriendin..
heb nog 2x gebeld en beide keren ging het toen veel beter met haar.
ze zat op de grond en keek en keek en keek en keek...
voor de rest deed ze niets alleen maar observeren en alles in haar opnemen.
ze huilde ook niet meer..
ze heeft niet gespeeld en ook niets gezegd maar omdat ze niet de hele tijd heeft gehuild en ze zich bij de leiding op haar gemak voelde en zich heel goed liet troosten zie ik het wel als positief...
de leiding vond dit ook...
ze heeft trouwens van 12.30-15.30 geslapen!!!!!!!
en dat vind ik zo knap, in een vreemd bedje, andere omgeving....kanjer!!!
ik ben om 15.00 naar haar toegegaan, kon niet langer wachten en wilde haar toen weer zien, maar toen lag ze dus nog te slapen....
heb gewacht tot ze wakker werd en heb haar toen uit bedje gehaald...
heerlijk ik had haar weer even vast..!!!!!!!!!!!!!.
ik ben er bijgebleven tot ongeveer 16.30 en op een afstandje gekeken en sophie keek wederom weer heel veel om haar heen en zat alles te observeren, maar oogde toch wel op haar gemakje...
om 16.30 zijn we naar huis gegaan en daar heeft ze gegeten en daarna lekker gespeeld..
ik heb niets meer aan haar gemerkt dat ze van slag was oid en nu ligt ze heerlijk te slapen.. mijn poppeke....
hopenlijk slaapt ze lekker door en dan hebben we morgen de 2e enerverende dag van deze week...
liefs tobi en bedankt voor de lieve berichtjes..
nou het is ons zo meegevallen
sophie heeft het voor haar doen, best goed gedaan
en ik ben zooooooooo trots op haar..
pff ik wist niet dat het moedergevoel zo diep kan zitten, sta er telkens weer versteld van hoe dat een deel van me is geworden...
toen ik haar wegbracht was het best wel even moeilijk omdat ze niet van me weg wilde . ze greep naar me toen ik haar aan de leiding gaf...
maar ik heb me sterk gehouden en ben weggegaan, ik heb haar nog een dikke knuffel gegeven en toen naar huis gereden..
ik heb nog iets gepakt wat ik vergeten was en dat heb ik iets later afgegeven.
toen ik binnen kwam hoorde ik haar al huilen...
ohhh mijn moppie..
ik heb even stiekem gegeken en zag toen mijn kleine meisje heel zielig in een stoeltje zitten met een rood hoofdje en intens verdrietig,,
ooooooooooooh ze leek toen nog zo klein en kwetsbaar..
niet meer het grote peutertje, maar opeens nog een heel klein meiske.
dit was erg moeilijk om te zien...
toch heb ik doorgepakt en ben weer weggegaan en ben gaan winkelen met een vriendin..
heb nog 2x gebeld en beide keren ging het toen veel beter met haar.
ze zat op de grond en keek en keek en keek en keek...
voor de rest deed ze niets alleen maar observeren en alles in haar opnemen.
ze huilde ook niet meer..
ze heeft niet gespeeld en ook niets gezegd maar omdat ze niet de hele tijd heeft gehuild en ze zich bij de leiding op haar gemak voelde en zich heel goed liet troosten zie ik het wel als positief...
de leiding vond dit ook...
ze heeft trouwens van 12.30-15.30 geslapen!!!!!!!
en dat vind ik zo knap, in een vreemd bedje, andere omgeving....kanjer!!!
ik ben om 15.00 naar haar toegegaan, kon niet langer wachten en wilde haar toen weer zien, maar toen lag ze dus nog te slapen....
heb gewacht tot ze wakker werd en heb haar toen uit bedje gehaald...
heerlijk ik had haar weer even vast..!!!!!!!!!!!!!.
ik ben er bijgebleven tot ongeveer 16.30 en op een afstandje gekeken en sophie keek wederom weer heel veel om haar heen en zat alles te observeren, maar oogde toch wel op haar gemakje...
om 16.30 zijn we naar huis gegaan en daar heeft ze gegeten en daarna lekker gespeeld..
ik heb niets meer aan haar gemerkt dat ze van slag was oid en nu ligt ze heerlijk te slapen.. mijn poppeke....
hopenlijk slaapt ze lekker door en dan hebben we morgen de 2e enerverende dag van deze week...
liefs tobi en bedankt voor de lieve berichtjes..