Gister is schoon pappa weer met spoed naar het ziekenhuis gebracht. Meneer is zwaar alcoholist, ( Hartpatient en zware roker) hier dus geen medelijden.
Zijn vriendin, overigens een schat van een vrouw, heeft hem moeten reanimeren. Mijn vriend WEER het werk laten liggen en hals over kop naar hem toe gegaan. Tuurlijk doe je dat het blijft je vader, maar dit is al de zoveelste keer.
Vind het heel erg voor mijn vriend, elke keer belooft hij beterschap en steeds krijgt hij de deksel op de neus. Die man drinkt dus jaren, mijn vriend heeft daardoor ook echt een k*tjeugd gehad. Ouders gescheiden, moeder overleden toen hij 23 was. Twee weken daarna hebben wij ons leren kennen. Zijn toen ook binnen 3 maanden gaan samenwonen, pap had hem uit huis geknikkerd... Hij woonde eigenlijk bij mam maar had haar gevonden in bad, waardoor hij er niet meer wilde slapen. Dat dus bij pap deed totdat die hem van de drank weer buiten gooide...
Ik heb dus een hele slechte verhouding met die man, gek he.
Mijn vriend is heel goed bij ons in de familie opgenomen, is een hele goede en leuke vader voor onze kindjes. Is vastberaden om het heel anders te doen als hoe zijn ouders het gedaan hebben.
Hij heeft nu wel erkent dat hij een probleem heeft en er wordt nu profesionele hulp voor hem gezocht.
Ik geloof er alleen niet meer in. Ik zie dit zelfde cirkeltje al 7 jaar. Eigenlijk had ik gehoopt dat gister zijn laatste dag was. Erg he! Maar dan waren wij van heel veel gezeik af geweest. Hij heeft nl niemand meer, door zijn eigen schuld, koppigheid en egoisme... Vind het gewoon erg dat wij steeds de shit achter hem kunnen opruimen... Om vervolgens toch weer teleurgesteld te worden.
Zo nu ga ik de hut poetsen, kan ik daar mijn energie in kwijt!
Groetjes Wen
Zijn vriendin, overigens een schat van een vrouw, heeft hem moeten reanimeren. Mijn vriend WEER het werk laten liggen en hals over kop naar hem toe gegaan. Tuurlijk doe je dat het blijft je vader, maar dit is al de zoveelste keer.
Vind het heel erg voor mijn vriend, elke keer belooft hij beterschap en steeds krijgt hij de deksel op de neus. Die man drinkt dus jaren, mijn vriend heeft daardoor ook echt een k*tjeugd gehad. Ouders gescheiden, moeder overleden toen hij 23 was. Twee weken daarna hebben wij ons leren kennen. Zijn toen ook binnen 3 maanden gaan samenwonen, pap had hem uit huis geknikkerd... Hij woonde eigenlijk bij mam maar had haar gevonden in bad, waardoor hij er niet meer wilde slapen. Dat dus bij pap deed totdat die hem van de drank weer buiten gooide...
Ik heb dus een hele slechte verhouding met die man, gek he.
Mijn vriend is heel goed bij ons in de familie opgenomen, is een hele goede en leuke vader voor onze kindjes. Is vastberaden om het heel anders te doen als hoe zijn ouders het gedaan hebben.
Hij heeft nu wel erkent dat hij een probleem heeft en er wordt nu profesionele hulp voor hem gezocht.
Ik geloof er alleen niet meer in. Ik zie dit zelfde cirkeltje al 7 jaar. Eigenlijk had ik gehoopt dat gister zijn laatste dag was. Erg he! Maar dan waren wij van heel veel gezeik af geweest. Hij heeft nl niemand meer, door zijn eigen schuld, koppigheid en egoisme... Vind het gewoon erg dat wij steeds de shit achter hem kunnen opruimen... Om vervolgens toch weer teleurgesteld te worden.
Zo nu ga ik de hut poetsen, kan ik daar mijn energie in kwijt!
Groetjes Wen