ik moet even wat kwijt, bah.
vanmorgen om half 4 meld pascal zich voor de fles.
marc zijn wekker gaat 5 uur, dus ik probeer altijd vlot te draven voor een fles zodat pascal niet hard begint te huilen omdat ie honger heeft.
ik fles maken, marc toch wakker dus hij vast begonnen met pascal verschonen. ik neem t over zodat marc terug naar bed kan.
pascal drinkt keurig, doet een boer, en ik leg em terug in de wieg. begint ie te huilen. ik hem er uit halen, troosten en weer terug in de wieg. weer huilen, ik met een diepe zucht weer over eind mopperen dat pascal toch echt moet slapen.
troosten en terug in de wieg. weer huilen, toen heb ik op de rand van het bed even zachten gevloekt. SORRY.
heb pascal mee op bed genomen, zachtjes wiegend.
het was kwart voor 5 en marc schiet over eind in bed. gaat in t donker zitten en zegt niks.
uit eindelijk vraag ik of hij boos is.
nee, gefrustreerd was ie.
op mij vraag ik.
ja ook, dat mijn lontje er na de bevalling niet langer op geworden is.
En ik heb zo zitten janken, stilletjes natuurlijk.
ik weet t, marc heeft gelijk.
ik doe mijn best. neem mijn pilletje op tijd.
ik heb ADHD, en haat me zelf omdat ik niet meer geduld kan opbrengen voor ons manneke.
pascal kan er niks aan doen, marc niet,
ik voel me dan zo'n waardeloze moeder.
toen marc naar t werk ging ben ik terug gekropen in bed. heb een half uur liggen janken, en ben in slaap gevallen.
ik was zelfs in mijn slaap onder de indruk van het feit dat marc gefrustreed was om mij,. dat ik droomde van onze eerste ontmoeting.
elke keer als ik nu naar pascal kijk, wordt ik onzeker. wat als ik een keer echt boos wordt.......
ik doe zo mijn stinkie best om rustig te zijn, om geduldig te wezen.
maar soms is mijn lontje zo kort.
liefs
een verdrietige smooty
vanmorgen om half 4 meld pascal zich voor de fles.
marc zijn wekker gaat 5 uur, dus ik probeer altijd vlot te draven voor een fles zodat pascal niet hard begint te huilen omdat ie honger heeft.
ik fles maken, marc toch wakker dus hij vast begonnen met pascal verschonen. ik neem t over zodat marc terug naar bed kan.
pascal drinkt keurig, doet een boer, en ik leg em terug in de wieg. begint ie te huilen. ik hem er uit halen, troosten en weer terug in de wieg. weer huilen, ik met een diepe zucht weer over eind mopperen dat pascal toch echt moet slapen.
troosten en terug in de wieg. weer huilen, toen heb ik op de rand van het bed even zachten gevloekt. SORRY.
heb pascal mee op bed genomen, zachtjes wiegend.
het was kwart voor 5 en marc schiet over eind in bed. gaat in t donker zitten en zegt niks.
uit eindelijk vraag ik of hij boos is.
nee, gefrustreerd was ie.
op mij vraag ik.
ja ook, dat mijn lontje er na de bevalling niet langer op geworden is.
En ik heb zo zitten janken, stilletjes natuurlijk.
ik weet t, marc heeft gelijk.
ik doe mijn best. neem mijn pilletje op tijd.
ik heb ADHD, en haat me zelf omdat ik niet meer geduld kan opbrengen voor ons manneke.
pascal kan er niks aan doen, marc niet,
ik voel me dan zo'n waardeloze moeder.
toen marc naar t werk ging ben ik terug gekropen in bed. heb een half uur liggen janken, en ben in slaap gevallen.
ik was zelfs in mijn slaap onder de indruk van het feit dat marc gefrustreed was om mij,. dat ik droomde van onze eerste ontmoeting.
elke keer als ik nu naar pascal kijk, wordt ik onzeker. wat als ik een keer echt boos wordt.......
ik doe zo mijn stinkie best om rustig te zijn, om geduldig te wezen.
maar soms is mijn lontje zo kort.
liefs
een verdrietige smooty