Vanochtend mochten wij erachter komen dat we zwanger zijn van een wondertje. In een keer raak, zo bijzonder, zo dankbaar. Maar, ik merk nu dat, naast de blijheid, ik ook spanning begin te ervaren. Mijn vriend en ik zijn nu 2.5 jaar samen, hij is 30 en ik ben bijna 30. Ik was bang dat het wel even zou duren. Maar, het lijkt nu dus meteen ineens zo ver. Ik ben er nogmaals, zó blij mee. Maar ik ben ook zo blij en dankbaar met onze relatie en ons leven nu. Al is de wens om mama te worden er ook al heeeel lang. Herkent iemand de spanningen/angst voor de veranderingen en dan met name op het gebied van je relatie?
