Hey!
Ik ben nu zwanger van de tweede en ik kan er nu veel realistischer tegen aan kijken dan bij de eerste. Toen stelde ik me vanalles voor... wandelen... knuffelen... visite... alles leek me leuk. En dat was ook zo... alleen kwamen er ook huiluren, doodmoe zijn, kraamvisite die het superlaat maakte en een gebonden gevoel bij. de eerste week was ik in de 7e hemel door de hormonen en daarna viel ik wel flink van die roze wolk. Ik heb liters gehuild, omdat het zo wennen is: je hele leven is veranderd en je hebt een kindje 24/7 bij je.. dat kon mij wel eens benauwen. Je hebt je baan (gedeeltelijk) opgezegd en je hebt veel minder tijd voor jezelf.. je hebt je kindje bijna altijd bij je.
De eerste weken leef je in een roes, de automatische piloot is aan en je word geleefd. Pas na 6 weken, toen ik weer wat energie kreeg en ik minder moe was kon ik meer ontspannen en genieten. Ik kon beter omgaan met huiltjes voeden en met het verantwoordelijkheidsgevoel. Maar het heeft 6 maanden geduurd voordat ik helemaal gewend was.
Die babyblues krijg je er gratis bij en de één heeft er meer last van dan de ander, maar reken er maar op dat je er in meer of mindere mate last van krijgt en je soms echt ongelukkig voelt. Dat is niet erg en het gaat over, maar een kindje krijgen is HEEL heftig en vooral geen roze wolk... het is keihard werken en veel genieten (ik genoot echt elke dag wel bij momenten), maar soms ook dagen veel balen. Een totale omschakeling, die mooi en moeilijk tegelijk is.
Ze is nu ruim 2 en dan heb ik nog wel eens zulke momenten. Vooral als mijn man veel weg is en ik veel moet zorgen en weinig tijd voor mezelf neem. Een kind slurpt je op, neemt bijna al je vrije tijd en als je niet uitkijkt ben je alleen maar moeder en vergeet je je eigen verlangens en wensen... dus een tip: neem af en toe een middag vrijaf... laat je partner thuis zijn of iemand oppassen zodat je eens fijn je eigen ding kunt doen. HEEL BELANGRIJK. Je fleurt daar helemaal van op.
Misschien denken jullie nu wel: die is ook lekker positief
en misschien kun je je het je niet voorstellen...
Nu de tweede op komst is kan ik er veel beter overheen zien. het zal weer lekker heftig worden maar dat is meer voorspelbaar en ik weet veel beter wat me te wachten staat en wat ik allemaal moet doen voor ons ukkie. Daarom kan ik er enorm naar uitzien en kan ik niet wachten om die heftige periode in te gaan. Het overkomt me nu minder! Ik weet dat het wel weer over gaat.
Blijf dromen, maar blijf ook relativeren... beide benen op de grond houden hoor!
