spannende tijden!

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ben na mijn lange bericht niet meer hier wezen kijken, inderdaad zoals iemand al opmerkte de boel aan het wassen en strijken geweest! Pfff..... wat heb ik daar toch een tringhekel aan!

Maar ik las dat het voor sommigen onder ons een spannend weekje gaat worden.

Allereerst ons F.je! Zal morgen aan je denken hoor!

Dan Inge, die mag woensdag weer naar het ziekenhuis. Meisje, ik hoop echt op positief nieuws hoor!
Ik heb net nog wat onder jouw berichtje geplaatst, maar vond het niet echt gepast om daar vervolgens weer te antwoorden op jouw "vraag" onder mijn schermvulling (snap je het nog, haha)
In ieder geval, ja, wij hebben weer een reis geboekt. Dit is voor september, lekker naar Griekenland.
En ik zal je nog wat leuks vertellen, in juni gaan we ook op vakantie, haha! Met de tuut en tent naar Frankrijk.
O ja, in april waarschijnlijk ook nog een lang weekend weer naar Duitsland..... ik lig helemaal in een deuk!
Maar ik had dus nog een vraagje voor jou wat ik was vergeten te plaatsen. Gaan jullie nog een soort van therapie via het ziekenhuis volgen, of laat je dat nog even op een laag pitje staan?
Het kan echt opluchten, hoor, geloof me!

En last but not least ben ik vrijdag aan de beurt, uitslag van het onderzoek naar de meerdere miskramen.
Sommigen krijgen het in delen, zoals Monique en Corina, bij ons doen ze de hele boel in een keer, derhalve duurde het dus wat langer bij ons.
Dus uitslag van het chromosomenonderzoek en het stollingsonderzoek.
Ik ben enorm zenuwachtig!! Zit enorm te twijfelen of ik zal vragen of ze Leander's bloeduitslagen willen vergelijken met die van zijn zus (neem aan dat ik dat verhaal hier vast meerdere malen uit den doeken heb gedaan). Ben dan zo bang dat als ze het inderdaad gaan doen en dat we er dan nog niet voor kunnen gaan, want stel dat er toch wat negatiefs uitkomt.
Ik weet het, ik ben een enorme doemdenker, want de kans dat ze het alsnog "afmaken" lijkt mij gering omdat het Erasmus vorige keer niet voor niets gestopt is omdat bij zijn zus de werkelijke afwijking niet gevonden kon worden om daar het verdere onderzoek op te baseren (de kansgrootte zegmaar). Maar goed, niet geschoten is altijd mis zullen we dan maar denken.

Wat ik wel heel eng vond was dat ik vandaag toen ik mijn zwangere collega zag, ineens een soort van flits in mijn hoofd kreeg dat ik mezelf helemaal niet zwanger kan zien, dus dat het voor mij helaas niet weggelegd is. Ik werd er heel bang van en probeer(de) het weer zo snel mogelijk van me af te schudden, brrrrr!
Gelukkig ga ik dalijk lekker sporten, dan raak ik het vast kwijt.

En Monique, de KATTENjeuk is inderdaad over, haha! De vacht groeit weer mooi aan gelukkig, ze hadden zich helemaal kaal gekrabt.

Toedels!

Ariane

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Haai meissie!!

Je klinkt erg positief en dat vind ik knap van je!! Laat je niet gekmaken hoor!! Ook jij wordt een keer moeder. Er zijn meedere wegen die naar Rome leiden!!

Wij hebben nog niet met de maatschappelijk werkster in het ziekenhuis gepraat. Ik ben via mijn werk een paar keer naar iemand geweest en dat was fijn maar nu wil ik vooral een beetje rust aan mijn hoofd.

Ik hoop dat jullie onderzoeken een beetje vlot gaan en je snel weet waar je nu werkelijk aan toe bent.
Je hebt in ieder geval genoeg vakantieplannen om jezelf eens lekker op te beuren! Frankrijk, Duitsland, Griekenland,....DOE MAAR DECADENT!!! (hahaha)
Ik ben heel even de het volledig verhaal over je schoonzus kwijt. Als je het nog kort wil vertellen dan graag maar als je daar geen zin in hebt dan snap ik het ook.

We'll keep in touch!
lfs inge

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Laat ik gelijk maar met de deur in huis vallen.
Mijn schoonzus is verstandelijk gehandicapt, met het niveau van een
3-jarige. Verder heeft ze zwaar epilepsie.
Daarnaast heeft Leander een geestelijk gehandicapte tante, neef en nicht, allemaal van zijn vaders kant van de familie waarbij wij er achter kwamen dat het mannen zijn (dus zijn vader, zijn opa en 2 broers) die zulke kinderen kregen.
De niveaus zijn van alle personen verschillend, maar uiterlijk is het niet te zien.
Op zich weet ik al dat de kans niet groot is, want we hebben het hier over een grote familie van iets van 13 of 14 broers en zussen. Maar toch.

Om te kunnen zien of het eventuele kind dus zo'n handicap heeft en wij ook de kans van te voren al wilden weten, moet er eerst een onderzoek plaatsvinden wat de afwijkingen is, want dit soort afwijkingen kun je anders niet vinden bij vruchtwateronderzoek. Ook is dit van belang voor onderzoek op erfelijkheid.

Dus moest eerst bij zijn zus bepaald gaan worden wat zij precies heeft, dus een syndroom of ziekte om dan vervolgens bij Leander en zijn vader te kijken of zij deze afwijking in hun genen hebben.

Bij het ziekenhuis was men onder de indruk dat wij dit allemaal van te voren al wilden doen, omdat de meeste mensen pas aan onderzoeken gaan denken op het moment dat ze al zwanger zijn en het dan best een race tegen de klok kan worden en soms dus hele vervelende beslissingen genomen moeten worden.
Ook werden wij door het ziekenhuis erop geatendeerd dat we goed na moesten denken wat wij zouden gaan doen als de kans dus heel groot zou zijn. Wat wij dus al gedaan hebben.

Helaas in ons geval heeft men bij zijn zus niet vast kunnen stellen welk syndroom of ziekte zij nou heeft om daar dus vervolgens het onderzoek op los te kunnen laten.
Er is wel een kansberekening gemaakt op basis van de stamboom en die kans bleek minder dan 2%.

Ik heb er nooit een lekker gevoel over gehad en helaas in mijn geval heb ik dus prompt twee miskramen achter elkaar gekregen en ik weet daarbij dat het in de meeste gevallen in aanleg dus niet goed is geweest.
Nou loop ik momenteel dus bij de gynaecoloog vanwege die miskramen en vrijdag krijgen wij dus de uitslagen.
Een van de onderzoeken bij een miskraam is chromosomenonderzoek bij beide ouders.
Nu heb ik het dus in mijn hoofd zitten om aan de gynaecoloog te vragen of deze het verzoek wil doen aan het academisch ziekenhuis of zij de uitslagen van zijn zus, die daar dus nog aanwezig zijn, alsnog willen vergelijken met de bloeduitslagen van Leander, want dat is vorige keer dus niet gedaan, hoefde geen bloed meer te prikken.

Op zich moet het wel mogelijk zijn, maar ja, de gynaecoloog moet daarin wel meewerken natuurlijk.

Wat ik zo erg vind is dat als ik dit vertel, sommige mensen echt heel verontwaardigd kunnen reageren. Ik wordt dan gewoon beschuldigd van egoïstisch zijn omdat ik dus voor mezelf zou kiezen en niet voor het eventuele kindje wat wellicht dus niet gezond is. Dat ik het door de miskramen blijkbaar niet anders ben gaan zien, alsof ik dus nu maar blij moet zijn als ik een zwangerschap voldraag, gezond of niet.
Nee! Ik ben er door die miskramen alleen maar meer van overtuigd geraakt dat het wellicht toch daar iets mee te maken heeft.
Ik kan hier heel boos om worden, want is dit nou werkelijk egoïstisch? Ik maak dus van heel dichtbij wat een zorg het geeft en ik weet gewoon dat ik dat niet aankan.
Maar wellicht zie ik het anders.

't Is een beetje een warrig en lang verhaal geworden, kon het niet echt kort houden, sorry. Hoop ook dat je me er niet op veroordeeld want ik hoop echt dat ik nooit voor zo'n beslissing kom te staan.

Gr. Aar