<p>Hallo,</p><p>na een relatie van 10 jaar, hebben we 11 weken geleden een zoontje gekregen. De eerste weken vielen ons allebei erg zwaar. Onze zoon huilde erg veel en wij waren het structureel met elkaar oneens over hoe we het moesten aanpakken. Hij is van het strakke, gecontroleerd laten huilen en weinig prikkels. Ik wil hem juist vaak troosten en het liefst bij me houden. Dit heeft voor veel discussies gezorgd (nog steeds soms) en een paar keer heftige ruzie. </p><p>Nu zijn we eigenlijk dagelijks met elkaar aan het discussiëren over de kleinste dingetjes. De verwijten gaan steeds heen en weer. Ik heb het gevoel dat ik alles verkeerd doe in zijn ogen. Als ik naar de kapper ga ben ik te lang weg, als onze baby huilt heb ik hem te lang wakker gehouden, als hij het eten laat aanbranden is dat omdat ik hem afleid, rommel in huis is mijn schuld etc.. Ik kan het niet laten om steeds de strijd aan te gaan omdat ik dan vindt dat hij onredelijk is.</p><p>Ik denk dat hij heel erg moet wennen aan zijn nieuwe leven en zijn vrijheid heel erg mist. Daarom slechter in zijn vel en prikkelbaar... Maar ik word zo moe van de zinloze discussies steeds... </p><p>wie herkent dit? En hoe ben je mee om gegaan? </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Spanning na geboorte baby
- Onderwerp starter Marma
- Startdatum
Wat vervelend zeg! Ik denk idd ook wennen aan jullie nieuwe leventje, maar ook aan jullie nieuwe rol. Jullie zijn niet alleen meer elkaars partner, maar ook nog eens ouder geworden. Hier horen weer hele noeuwe en andere verantwoordelijkheden bij!
Ik zou eens een avondje voor jullie tweeen vrij maken. Regel opa en oma en ga met zn tweetjes n avondje uiteten en naar de film ofzo. En praat er dan samen eens over. Hoe gaat het nu met ons? Wat en waar gaat het mis en hoe kunnen we dit oplossen?
en even een avnodje voor jullie samen doet denk ik sowieso al wonderen!
Ik zou eens een avondje voor jullie tweeen vrij maken. Regel opa en oma en ga met zn tweetjes n avondje uiteten en naar de film ofzo. En praat er dan samen eens over. Hoe gaat het nu met ons? Wat en waar gaat het mis en hoe kunnen we dit oplossen?
en even een avnodje voor jullie samen doet denk ik sowieso al wonderen!
Kunnen jullie niet een dagje met elkaar weg om even bij te komen en te kletsen met elkaar over hoe het gaat? Het is natuurlijk heel mooi als jullie qua opvoedstijl dezelfde ideeen hebben maar ik vind dat vaders en moeders elk hun eigen manier hebben, de 1 is bijv goed in voedingen geven en ik zeg maar wat organisatorische dingetjes, terwijl de ander goed is in het slaapritueel ‘s avonds/ ‘s nachts. Verschil mag er zijn, misschien kunnen jullie elkaar vaste taken geven zodat jullie beter op elkaar ingespeeld zijn en een sterke team vormen ipv welles/nietes.
Ik heb dit vervelende gedrag ook bij mijn man gezien na de geboorte van onze zoon. Voor mij was dat toen een teken dat het hem even teveel was geworden en toen heb ik hem een paar dagen (tegen zijn zin in en met ruzie) weggestuurd zodat we beiden even konden bijkomen.. Zo koppig is hij maar na terugkomst was hij weer helemaal positief opgeladen en konden we weer op een goede manier met elkaar omgaan. We hebben het erin gehouden, we sturen elkaar wel es weg om individueel leuke dingen te doen alleen of met vrienden en ook doen we samen zonder kids leuke dingen, zo belangrijk. Maar jullie moeten eerst de eerste paar maanden samen doorkomen totdat jullie allen gewend zijn..
Wees geduldig en heb er vertrouwen in dat het goed komt, de eerste paar maanden is het gewoon heel zwaar en ook komt straks de krampjestijd eraan, dat is vaak ook pittig. Lees je alvast in over deze periode (tips and tricks). Mannen kunnen volgens mij slechter omgaan met slaapgebrek en stress helaas..
Succes en houd in je achterhoofd dat je nog vol met hormonen zit, het komt echt goed!!
Ik heb dit vervelende gedrag ook bij mijn man gezien na de geboorte van onze zoon. Voor mij was dat toen een teken dat het hem even teveel was geworden en toen heb ik hem een paar dagen (tegen zijn zin in en met ruzie) weggestuurd zodat we beiden even konden bijkomen.. Zo koppig is hij maar na terugkomst was hij weer helemaal positief opgeladen en konden we weer op een goede manier met elkaar omgaan. We hebben het erin gehouden, we sturen elkaar wel es weg om individueel leuke dingen te doen alleen of met vrienden en ook doen we samen zonder kids leuke dingen, zo belangrijk. Maar jullie moeten eerst de eerste paar maanden samen doorkomen totdat jullie allen gewend zijn..
Wees geduldig en heb er vertrouwen in dat het goed komt, de eerste paar maanden is het gewoon heel zwaar en ook komt straks de krampjestijd eraan, dat is vaak ook pittig. Lees je alvast in over deze periode (tips and tricks). Mannen kunnen volgens mij slechter omgaan met slaapgebrek en stress helaas..
Succes en houd in je achterhoofd dat je nog vol met hormonen zit, het komt echt goed!!
Hoi marma,
ik herken jou verhaald precies wij zijn ook toen we 10 jaar samen waren mama en papa geworden van een prachtig zoontje nu 16 maanden,
wij hadden tijdens de zwangerschap en daarvoor bijna nooit ruzie, nu hebben we best vaak discussies echt niet fijn en hij is dan zo onredelijk,
ik denk persoonlijk dat hij het moeilijk vind dat hij veel minder aandacht van mij krijgt en ook is ons zoontje echt een mama’s kindje, ook hebben wij geen opa en oma’s waar we hem heen kunnen brengen zodat we vaker tijd voor elkaar hebben, en een vreemde oppas zie ik echt nog niet zitten aangezien hij vaak nog een keer wakker word
ik herken jou verhaald precies wij zijn ook toen we 10 jaar samen waren mama en papa geworden van een prachtig zoontje nu 16 maanden,
wij hadden tijdens de zwangerschap en daarvoor bijna nooit ruzie, nu hebben we best vaak discussies echt niet fijn en hij is dan zo onredelijk,
ik denk persoonlijk dat hij het moeilijk vind dat hij veel minder aandacht van mij krijgt en ook is ons zoontje echt een mama’s kindje, ook hebben wij geen opa en oma’s waar we hem heen kunnen brengen zodat we vaker tijd voor elkaar hebben, en een vreemde oppas zie ik echt nog niet zitten aangezien hij vaak nog een keer wakker word