<p>Hallo allemaal,</p><p>sommige zullen mijn verhaal al weten. Het komt erop neer dat er bij de vorige zwangerschap met de 20 weken echo afwijkingen waren gezien en na nader onderzoek was gebleken dat we de zwangerschap met 23 weken moesten afbreken en ik moest bevallen van ons zoontje Sam.</p><p> </p><p>nu ben ik weer zwanger wat heel erg mooi maar ook heel erg moeilijk is. Schuldgevoel naar beide kindjes. Als ik blij ben voel ik me schuldig naar Sam, als ik verdrietig ben voel ik me schuldig naar het kindje in mijn buik. </p><p> </p><p>Volgende week hebben we de 20 weken echo. De echo, het moment dat het de vorige keer allemaal mis ging.. ik dacht dat ik hier vrij rustig over was en zo uit ik het ook naar de buitenwereld. Maar sinds 2 dagen ben ik erg overstuur. Alles van de vorige keer blijft maar terug komen. De rit naar het ziekenhuis, de doktersbezoeken, de harde definitieve woorden. Ik kan niks anders doen dan huilen. Het is zo moeilijk om er weer vertrouwen in te hebben. </p><p>Ons mannetje (jaja weer een jongetje 
) beweegt ook enorm veel en ik vind het moeilijk om me aan hem te hechten, want ik ga kapot bij alleen al het idee dat ik hem misschien ook weer kan verliezen. </p><p>Kent iemand deze situatie? Hoe gaan jullie ermee om? </p>
) beweegt ook enorm veel en ik vind het moeilijk om me aan hem te hechten, want ik ga kapot bij alleen al het idee dat ik hem misschien ook weer kan verliezen. </p><p>Kent iemand deze situatie? Hoe gaan jullie ermee om? </p>