<p>Mijn kind, een kleuter, heeft 1 beste vriendin (en een reeks andere vriendjes) waar die elke dag mee wil spelen. Alleen ligt het initiatief voor een speelafspraak altijd bij mij. Vriendinnetje reageert overigens altijd heel enthousiast op een speelafspraak, maar er komt geen enkele initiatief om een speelafspraak te regelen vanuit haar ouders. Ook vergeten deze ouders altijd prompt wie waar heeft gespeeld de laatste keer (ik ben van ‘de ene keer hier, andere keer bij de ander’ spelen). Ik ben het zat, hoe sneu ik dit ook vind voor mijn kind, om elke keer te moeten leuren naar een speelafspraak en doe het deze zomer niet, met als gevolg dat mijn kind sinds de schoolvakantie niet meer met haar speelt. Dit vriendinnetje is niet op vakantie weet ik. En volgens mijn kind, die haar 1 keer per week bij BSO ziet, willen ze graag samen spelen. Hoe gaan anderen hiermee om? k heb alle mogelijke opties al de revue laten passeren (ouders mogen mijn kind niet, of ze hebben al genoeg speelafspraken voor hun kind) maar het blijft knagen obv bovenstaande. </p>
Speelafspraak regelen en geen initiatief ouders
- Onderwerp starter Hillen
- Startdatum
Ik kan je niet helpen, mijn dochter wordt in oktober 4 jaar en precies wat jij omschrijft ben ik zoooooo bang voor en heb ik zoooooo geen zin in!
Ze zit nu op de peuterspeelzaal en ik heb 2x met 2 verschillende kindjes afgesproken in de periode dat de peuterspeelzaal dicht was ivm Corona afgelopen winter. Dat waren 2 kindjes waar ik haar veel over hoorde vertellen, echte 'vriendjes'. Ik heb die moeders benaderd en heb ze uitgenodigd bij mij thuis. Moeder en kind zijn komen spelen, en het was heel gezellig.
Maar ik heb van beide moeders NOOIT een uitnodiging terug gehad. Ik heb ze allebei wéér uitgenodigd bij mij thuis, maar ook daarna weer geen uitnodiging terug gehad. Dus 4 ochtenden hebben hier kinderen gespeeld en we worden niet terug gevraagd.
Ik vind dat ook oprecht heel jammer en snap her gewoon niet. Het was gezellig, kids speelden leuk. Waarom geen uitnodiging terug?
Ik woon in een dorp in Zeeland (al ruim 5 jaar ondertussen, kinderen zijn hier geboren) maar ik kom oorspronkelijk uit Utrecht. Na al die haren heb ik nog steeds het gevoel dat iedereen elkaar kent en hoe ik ook m'n best doe, ik kom er niet tussen ofzo terwijl ik echt gewoon een doorsnee mama ben haha.
Dus ik begrijp je, ik voel met je mee en t is gewoon k*t...
Misschien idd recht op de persoon vragen van: 'de vorige 2x hebben ze bij mij gespeeld, mag her nu een keer bij jullie?'
Maar ik weet ook niet of ik dat zou durven..
Ze zit nu op de peuterspeelzaal en ik heb 2x met 2 verschillende kindjes afgesproken in de periode dat de peuterspeelzaal dicht was ivm Corona afgelopen winter. Dat waren 2 kindjes waar ik haar veel over hoorde vertellen, echte 'vriendjes'. Ik heb die moeders benaderd en heb ze uitgenodigd bij mij thuis. Moeder en kind zijn komen spelen, en het was heel gezellig.
Maar ik heb van beide moeders NOOIT een uitnodiging terug gehad. Ik heb ze allebei wéér uitgenodigd bij mij thuis, maar ook daarna weer geen uitnodiging terug gehad. Dus 4 ochtenden hebben hier kinderen gespeeld en we worden niet terug gevraagd.
Ik vind dat ook oprecht heel jammer en snap her gewoon niet. Het was gezellig, kids speelden leuk. Waarom geen uitnodiging terug?
Ik woon in een dorp in Zeeland (al ruim 5 jaar ondertussen, kinderen zijn hier geboren) maar ik kom oorspronkelijk uit Utrecht. Na al die haren heb ik nog steeds het gevoel dat iedereen elkaar kent en hoe ik ook m'n best doe, ik kom er niet tussen ofzo terwijl ik echt gewoon een doorsnee mama ben haha.
Dus ik begrijp je, ik voel met je mee en t is gewoon k*t...
Misschien idd recht op de persoon vragen van: 'de vorige 2x hebben ze bij mij gespeeld, mag her nu een keer bij jullie?'
Maar ik weet ook niet of ik dat zou durven..
Inderdaad vragen staat vrij welke reden er is waarom het niet andersom kan.
Ik ben lkr en wat ik vaak hoor is dat het kind niet durft ergens anders te spelen. Maar wie weet is dat hier niet het geval. Gewoon even vragen ?
Ik ben lkr en wat ik vaak hoor is dat het kind niet durft ergens anders te spelen. Maar wie weet is dat hier niet het geval. Gewoon even vragen ?
Ik zou proberen niet ten koste van je kindje je principe door te zetten hoe lastig dat ook is. Want het resultaat is nu dat er helemaal niet meer wordt gespeeld en daar is je kindje de dupe van. Dan zou ik mijn gevoel aan de kant zetten en het kindje dan maar vaker bij ons laten spelen, als mijn kind het dan leuk heeft is dat het belangrijkst.
Verder misschien een idee om je kindje met ophalen samen met het vriendinnetje naar haar ouders te laten gaan om te vragen of de samen mogen spelen? Zo deden wij dat op school vroeger.
Verder misschien een idee om je kindje met ophalen samen met het vriendinnetje naar haar ouders te laten gaan om te vragen of de samen mogen spelen? Zo deden wij dat op school vroeger.
Ik zou het gewoon bespreekbaar maken en vooral niet zelf verhalen gaan verzinnen waarom misschien.
Waarschijnlijk is/zijn die andere ouder(s) met hele andere dingen bezig...
Natuurlijk niet fijn als het initiatief altijd bij jou ligt, maar voor mijn kind zou ik het zeker blijven regelen als het verder altijd positief verloopt.
Waarschijnlijk is/zijn die andere ouder(s) met hele andere dingen bezig...
Natuurlijk niet fijn als het initiatief altijd bij jou ligt, maar voor mijn kind zou ik het zeker blijven regelen als het verder altijd positief verloopt.
Dank je voor al jullie reacties in deze zomertijd 
Ja, dingen invullen is niet handig en kost mij ook energie ipv snel via de app en speelafspraak proberen te regelen.
Is het dus niet raar als ik de ouders vraag waarom zij geen initiatief nemen? Ik moet het bij mezelf houden, maar dat is lastig....het zijn geen vrienden, familie of collega's maar soort van kennissen en dat maakt het moeilijker vind ik om zoiets te bespreken
Ja, dingen invullen is niet handig en kost mij ook energie ipv snel via de app en speelafspraak proberen te regelen.
Is het dus niet raar als ik de ouders vraag waarom zij geen initiatief nemen? Ik moet het bij mezelf houden, maar dat is lastig....het zijn geen vrienden, familie of collega's maar soort van kennissen en dat maakt het moeilijker vind ik om zoiets te bespreken