<p>Hallo allemaal,</p><p>Ik ben vandaag 10 weken + 2 dagen zwanger.<br />1 jaar en samen met mijn vriend, met zijn 2 kinderen uit een vorige relatie.</p><p>het gaat tegenwoordig echt niet meer. zijn kinderen doen al maanden verschrikkelijk tegen mij, mijn partner erkent mijn gevoelens dan ook niet. 'het zijn maar kinderen' 'ze bedoelen het niet slecht'.<br />Met als gevolg dat ik enorm spijt heb van mijn zwangerschap.</p><p>Wij hadden in november besloten aan ons eigen kind te beginnen. en decmeber is de hel losgebroken en had ik besloten hem te verlaten. Ik had het uitgepland stiekem een woning te vinden, de schijn op te houden zodat er niets ergs zou kunnen gebeuren thuis. tot ik 2 dagen later ontdekte dat ik zwanger was. <br />Nooit had ik durven denken dat ik na 3 keer seks al zwanger zou zijn. Was immers gestopt met seks te hebben na die grote ruzie.</p><p>Hadden dan gezegd dat we aan onze relatie gingen werken en ons best gingen doen. en een tijdje ging het goed maar het kan echt niet meer langs mijn kant, ik ben op.</p><p>het liefst van al wil ik gewoon vertrekken en een punt achter de relatie zetten. Ik wil dit helemaal niet. Ik weet dus niet meer wat ik moet doen....<br /><br /><br /></p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Spijt van zwangerschap
- Onderwerp starter Gebruiker10373952
- Startdatum
Als je niet wilt blijven moet je gaan. Zo te horen ben je al met 1 been buiten de deur.
En als je spijt hebt van je zwangerschap dan moet je heel snel nadenken of je de baby überhaupt wilt houden (alleen of samen). Jouw kindje mag hier nooit de dupe van worden dus als je denkt er spijt van te krijgen als je het houd, laat het dan alsjeblieft weghalen om zo je kindje een hoop ellende te besparen want een moeder (en vader?) Die je niet wou hebben is toch het vreselijkste wat een kind kan overkomen.
Klinkt misschien hard en cru maar zo zie ik het. Soms is abortus de beste optie.
En als je spijt hebt van je zwangerschap dan moet je heel snel nadenken of je de baby überhaupt wilt houden (alleen of samen). Jouw kindje mag hier nooit de dupe van worden dus als je denkt er spijt van te krijgen als je het houd, laat het dan alsjeblieft weghalen om zo je kindje een hoop ellende te besparen want een moeder (en vader?) Die je niet wou hebben is toch het vreselijkste wat een kind kan overkomen.
Klinkt misschien hard en cru maar zo zie ik het. Soms is abortus de beste optie.
Niet helemaal mee eens. Je zou je kindje ook ter adoptie af kunnen staan en daar iemand wel heel gelukkig mee kunnen maken. Als je abortus pleegt is het kindje er alsnog de dupe van. Zeker als het hartje al klopt. Het is een compleet leventje wat je dan vermoord. Zo zie ik het.
Ik zie in mijn omgeving best wel wat stellen die het niet lukt om zwanger te raken en snap ook wel dat jij misschien niet wilt houden maar bedenk je wel goed dat je iemand anders wel super gelukkig kan maken.
Ik zie in mijn omgeving best wel wat stellen die het niet lukt om zwanger te raken en snap ook wel dat jij misschien niet wilt houden maar bedenk je wel goed dat je iemand anders wel super gelukkig kan maken.
Ik vind dat je in eerste instantie voor jezelf moet kiezen. Wat wil je? Blijven of gaan? En hoe ga je dat doen? Maak een plan en voer het uit. Dan bedenken of jouw kindje in deze situatie die jij gaat creëren past. Past dat? Houden en zoveel liefde geven als je maar kan. Past het niet in de situatie die jij gaat creëren, dan ben ik ook een voorstander van afstaan ter adoptie. Laat je hierover dan goed informeren. Succes!
Ik zou hier zsm met een professional over praten denk ik. Wellicht heeft je huisarts een psychische praktijkondersteuner? Het lijkt me fijn om met een buitenstaander die er neutraal in staat, niet zijn/haar eigen mening projecteert op jouw situatie, te sparren.
Als je denkt dat de relatie niet kan werken, ook niet met relatietherapie, dan zou ik stappen ondernemen. Vervolgens / tijdens dat proces nadenken of je alleen het kindje wilt opvoeden of niet.
Zo nee dan nadenken of abortus meer bij jou past of adoptie. Beide is prima, zolang het bij jou past.
Persoonlijk vind ik abortus geen moord. Ik zou dat wel echt zsm doen. Hoe langer je wacht hoe groter het wordt. Het voelt overigens niets ervan. Anders had het ook niet uitgevoerd kunnen worden. Ik kan me wel voorstellen dat het emotioneel zwaar kan zijn. Hoe zwaar verschilt per persoon. Ik ken mensen die hier nul last van hebben. Maar ik heb ook gelezen over mensen die dat wel heel erg vonden en er spijt van hadden.
9 maanden lang een baby dragen wat je niet wilt houden lijkt me ook heel zwaar. En voor een kind lijkt het me ook niet leuk om geadopteerd te moeten worden omdat je niet welkom was. 50-75 % van de kinderen krijgt psychische problemen. Daarom lijkt dit mij echt geen beter alternatief dan een abortus (waar de embryo niets van mee krijgt; bewustzijn en pijn heeft een embryo vanaf 22 weken).
Dit is een rationeel verhaal in een situatie waar heel veel emotie speelt. Alleen jij kunt een keuze maken die bij jou past. Ga hierover zsm in gesprek met iemand die de juiste vragen stelt om jou te begeleiden naar een antwoord dat bij jou past.
Als je denkt dat de relatie niet kan werken, ook niet met relatietherapie, dan zou ik stappen ondernemen. Vervolgens / tijdens dat proces nadenken of je alleen het kindje wilt opvoeden of niet.
Zo nee dan nadenken of abortus meer bij jou past of adoptie. Beide is prima, zolang het bij jou past.
Persoonlijk vind ik abortus geen moord. Ik zou dat wel echt zsm doen. Hoe langer je wacht hoe groter het wordt. Het voelt overigens niets ervan. Anders had het ook niet uitgevoerd kunnen worden. Ik kan me wel voorstellen dat het emotioneel zwaar kan zijn. Hoe zwaar verschilt per persoon. Ik ken mensen die hier nul last van hebben. Maar ik heb ook gelezen over mensen die dat wel heel erg vonden en er spijt van hadden.
9 maanden lang een baby dragen wat je niet wilt houden lijkt me ook heel zwaar. En voor een kind lijkt het me ook niet leuk om geadopteerd te moeten worden omdat je niet welkom was. 50-75 % van de kinderen krijgt psychische problemen. Daarom lijkt dit mij echt geen beter alternatief dan een abortus (waar de embryo niets van mee krijgt; bewustzijn en pijn heeft een embryo vanaf 22 weken).
Dit is een rationeel verhaal in een situatie waar heel veel emotie speelt. Alleen jij kunt een keuze maken die bij jou past. Ga hierover zsm in gesprek met iemand die de juiste vragen stelt om jou te begeleiden naar een antwoord dat bij jou past.
als je echt niet meer wil dan moet je gaan. en betreft je kindje , besef dat je aan hem vast blijft zitten met een kindje. nooit meer los van hem komt. en wil je dat? of begin je liever een nieuw leven elders en komt er ooit een nieuwe zwangerschap kans...
keuzes maken.. maar nadenken wat die mee brengen voor de toekomst
keuzes maken.. maar nadenken wat die mee brengen voor de toekomst
mama poekie schreef:
“als je echt niet meer wil dan moet je gaan. en betreft je kindje , besef dat je aan hem vast blijft zitten met een kindje. nooit meer los van hem komt. en wil je dat? of begin je liever een nieuw leven elders en komt er ooit een nieuwe zwangerschap kans…keuzes maken.. maar nadenken wat die mee brengen voor de toekomst”
Wat een goede extra overwegingen.
“als je echt niet meer wil dan moet je gaan. en betreft je kindje , besef dat je aan hem vast blijft zitten met een kindje. nooit meer los van hem komt. en wil je dat? of begin je liever een nieuw leven elders en komt er ooit een nieuwe zwangerschap kans…keuzes maken.. maar nadenken wat die mee brengen voor de toekomst”
Wat een goede extra overwegingen.