Gewoon om even van me af te praten…Mijn vriend en ik proberen al 5 jaar onze grootste wens in vervulling te laten gaan. In 2020 gestart met IUI, in december had ik een positieve test in handen! We waren zo blij. Tot op een dag……. mega krampen en bloedverlies.. wat waren we verdrietig tijdens deze miskraam (5 a 6 wk)<br /><br /><br />Toen wilde we starten met de volgende ronde IUI, ik menstrueerde maar niet na de miskraam, waarop de arts toch besloot een echo te maken na +- 9 weken na de miskraam. Ineens was er wat te zien! Ik was zo van slag en wist niet wat ik moest geloven of iets nieuws of nog het oude (wat vrijwel niet kon) bloedprikken wees ook dik vet zwanger uit. Thuis getest en ja hoor “3+”. Afgelopen woensdag weer naar t ziekenhuis om te kijken, het was nog duidelijker!! Een mini!! En een mooie hartactie was er te zien. De schatting was 7,3 wk. Ik was toen weer intens gelukkig. Hoe dan?!?! Maar eenmaal thuis neemt de angst weer de overhand. Als ik even m’n gevoelige borsten niet voel, of er Snachts op kan liggen denk ik “tis weer mis”. <br /><br />Dinsdag naar de verloskundige, dan zou ik 8,2 wk zijn. Ik hoop zo dat het goed gaat, maar ik ben zo bang en durf niet te genieten of het te delen…<br /><br /><br />
