<p>Ons zoontje zit zeker weten in sprong 8. Volgens het boek nu op het hoogtepunt en dat hebben we in de gaten! Ik word er echt gek van af en toe. Het ene moment superlief spelen, om ineens driftig te worden en te schreeuwen/huilen... Slapen overdag is echt DRAMA. Hij is overduidelijk moe, maar vertikt het om te gaan slapen. Hij krijst alles bij elkaar en houdt dat rustig een uur vol. Om GEK van te worden. Ik heb hem net wiegend in slaap gekregen, wat niet ideaal is aangezien ik 24wk zwanger ben. </p><p>Pffffff. Ik hoop dat het snel voorbij is... Iedere sprong was wel duidelijk merkbaar, maar zo erg heb ik het nog niet meegemaakt. Hoe hebben jullie de 8e sprong ervaren? </p>
Sprong 8 - 13 maanden. Pfff
- Onderwerp starter MamavaneenBeebie
- Startdatum
Mijn dochter is komende week 1 jaar, en ik volg de sprongen eerlijk gezegd niet. Schijnt ook volledig achterhaald te zijn.
Maar dat gezegd hebbende, ik heb de afgelopen maanden wel wat gemerkt ja
Tandjes, ziek zijn, grote ontwikkelingen in dat koppie.
Waar ik rond 7/8 maanden nog dacht, haaaa ze slaapt eindelijk door! Daar heb ik vanaf 10 maanden tot recent weer staan balen dat ze de meeste nachten gewoon 1 tot 3 uur wakker bleef, huilen als je haar alleen liet in haar bedje, geen honger, niks aan de hand, gewoon wakker. 's Avonds slecht inslapen, soms wel 1,5 uur bezig met veel huilen weer. En alles overdag dat ze wil is AAAAHHHH! Dat je denkt: leer ff een woord ofzo, please? ze begint al heuse dreumes moodswings te krijgen. Ene moment vrolijk en rustig, en andere moment demon baby, jengelen, huilen, driftig met armen en benen strekken, slaan, haren trekken. ik begrijp het wel, dan lukt er iets niet, of ze mag iets niet dat ze graag wilde, of ze wil wat communiceren maar kan het nog niet.
Ik merk dat ze sinds een week of twee ineens heel veel meer begrijpt. Simpele opdrachtjes, dingen die ik tegen haar zeg. Ik kan bijvoorbeeld zeggen: "geef mamma eens een hapje", en dan stopt ze een stukje in mijn mond. Dan houdt ze haar handje weer op, en zeg ik "nee nu jij een hapje he?", en dan stopt ze het in haar eigen mond. En ze probeert te communiceren nu met haar gebrabbel. Ze weet mamma, nee en hebben te zeggen, maar gebruikt niets betekenend gebrabbel nu ook om vragen te stellen, of aandacht te vragen. Bijvoorbeeld tijdens het wandelen, dan ziet ze iets en dan kijkt ze verbaasd, roept "ohh!" en kijkt dan naar mij. Als ik niet kijk of reageer blijft ze dat herhalen tot ik het wel doe.
Dit is echt nieuw.
Daarnaast kan ze eindelijk niet alleen staan, maar ook wat langs meubels stappen. Dat stond hoog op haar wensen/frustratie lijstje.
En toeval of niet, maar ik heb alweer 5 nachten op een rij lekker geslapen. Tot er weer wat nieuws is, of dat ze weer ziek is of weer een tand krijgt etc. Het komt en gaat. Daar leg ik me maar bij neer. Maar ook ik loop er soms dodelijk vermoeid bij. Ik probeer pauze te nemen als ze eindelijk slaapt (twee slaapjes schema begint te brokkelen), geen huishouden oid. En ik kan wel ontspannen van even met haar een stuk wandelen. Dan spreek ik bijvoorbeeld met een vriendin af in het zonnetje bij de kinderboerderij, daar knap ik wel van op. Ik ga erg vroeg slapen, rond 21.30 uur, en soms nog eerder. Want 5.30 gaat de "wekker" hier.
Maar dat gezegd hebbende, ik heb de afgelopen maanden wel wat gemerkt ja
Tandjes, ziek zijn, grote ontwikkelingen in dat koppie. Waar ik rond 7/8 maanden nog dacht, haaaa ze slaapt eindelijk door! Daar heb ik vanaf 10 maanden tot recent weer staan balen dat ze de meeste nachten gewoon 1 tot 3 uur wakker bleef, huilen als je haar alleen liet in haar bedje, geen honger, niks aan de hand, gewoon wakker. 's Avonds slecht inslapen, soms wel 1,5 uur bezig met veel huilen weer. En alles overdag dat ze wil is AAAAHHHH! Dat je denkt: leer ff een woord ofzo, please? ze begint al heuse dreumes moodswings te krijgen. Ene moment vrolijk en rustig, en andere moment demon baby, jengelen, huilen, driftig met armen en benen strekken, slaan, haren trekken. ik begrijp het wel, dan lukt er iets niet, of ze mag iets niet dat ze graag wilde, of ze wil wat communiceren maar kan het nog niet.
Ik merk dat ze sinds een week of twee ineens heel veel meer begrijpt. Simpele opdrachtjes, dingen die ik tegen haar zeg. Ik kan bijvoorbeeld zeggen: "geef mamma eens een hapje", en dan stopt ze een stukje in mijn mond. Dan houdt ze haar handje weer op, en zeg ik "nee nu jij een hapje he?", en dan stopt ze het in haar eigen mond. En ze probeert te communiceren nu met haar gebrabbel. Ze weet mamma, nee en hebben te zeggen, maar gebruikt niets betekenend gebrabbel nu ook om vragen te stellen, of aandacht te vragen. Bijvoorbeeld tijdens het wandelen, dan ziet ze iets en dan kijkt ze verbaasd, roept "ohh!" en kijkt dan naar mij. Als ik niet kijk of reageer blijft ze dat herhalen tot ik het wel doe.
Dit is echt nieuw.
Daarnaast kan ze eindelijk niet alleen staan, maar ook wat langs meubels stappen. Dat stond hoog op haar wensen/frustratie lijstje.
En toeval of niet, maar ik heb alweer 5 nachten op een rij lekker geslapen. Tot er weer wat nieuws is, of dat ze weer ziek is of weer een tand krijgt etc. Het komt en gaat. Daar leg ik me maar bij neer. Maar ook ik loop er soms dodelijk vermoeid bij. Ik probeer pauze te nemen als ze eindelijk slaapt (twee slaapjes schema begint te brokkelen), geen huishouden oid. En ik kan wel ontspannen van even met haar een stuk wandelen. Dan spreek ik bijvoorbeeld met een vriendin af in het zonnetje bij de kinderboerderij, daar knap ik wel van op. Ik ga erg vroeg slapen, rond 21.30 uur, en soms nog eerder. Want 5.30 gaat de "wekker" hier.