Steeds weer die strijd

[ANONYMOUS_USERNAME]

Sinds een tijdje heb ik de hele dag door strijd met ons zoontje van ruim 3. Van een lief kereltje is ie veranderd in een kleine tiran. Niks is goed, niks is leuk, er kan geen normaal antwoord meer uitkomen, alles komt er op dezelfde "brutale" toon uit en hij huilt bij het minst of geringste. Ik word er moedeloos van en vraag me af wat ik toch verkeerd doe. Ik probeer dit gedrag zoveel mogelijk te negeren maar dat kan natuurlijk niet altijd. Er zijn momenten dat hij gewoon echt moet luisteren. Zijn er moeders bij die dit herkennen, is dit een fase of pakken we het verkeerd aan??

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo,

Ik herken dit gedrag heel goed van mijn oudste zoontje. Hij was (is) ook heel lief. Heel meegaand, geen driftbuien en altijd vrolijk. Wanneer dat veranderd is weet ik niet meer precies maar hij heeft dit gedrag ook heel erg gehad. Af en toe belde ik dan mijn moeder omdat ik gewoon mijn eigen kind niet meer herkende.
Ik heb het net als jullie zoveel mogelijk genegeerd en bij mezelf gedacht dat hij dit gewoon nodig heeft om zich te kunnen ontwikkelen. Hij was opzoek naar grenzen. Die heb ik toen heel duidelijk gesteld. Omdat hij altijd zo lief was, was ik ook vrij meegaand. Als hij dan een keer 2 snoepjes wilde i.p.v 1 bijvoorbeeld dan mocht dat wel. Maar toen ben ik me erg concequent gaan opstellen. en dan heeft geholpen. En met hem afgesproken dan ik niet reageer op zijn piepen. Hij kan iets normaal vragen en anders heeft hij pech. En ik waarschuw 2 keer en dan moet hij op de gang. Het is niet leuk om je af en toe net een politieagent te voelen maar ze hebben het gewoon nodig. En zo gaat het weer weken goed en merk ik dan ik zelf weer wat makkelijker ga worden en dan gaat het weer fout. Dan trek ik de teugels weer even strak aan en dan gaat het weer goed.

Sterkte en Succes.

Groetjes Mama van Rayen (4jr) Milan (bijna 2) en Roos (11 wkn)