Steeds weer ongerust

Dag medemama's,
Ons zoontje van 2 is vanaf zijn geboorte steeds weer'ziek'. Het begon dat hij met de tang gehaald is en een tijdje extra zuurstof kreeg. 's Nachts is hij van de kamer gehaald omdat hij maar bleef huilen. En hij bleef thuis ook alleen maar krijsen. Heel soms sliep hij maar dat was steeds van korte duur. Gelukkig kwamen ze er op tijd achter dat hij het kiss syndroom had en daarna bleek hij ook een koemelk en een ei allergie te hebben. Nadat we hem een maandje thuis hadden is hij opgenomen voor zijn huilgedrag en een maandje daarna voor het RS virus. Daarna voor een bacterie die heel zijn huidje van zijn ruggetje had ópgevreten' daarna met een longontsteking een maand later nog eens ( hij bleek toen astma te hebben). ondertussen heeft hij buisjes gekregen en zijn neusamandelen zijn geknipt. Daarvan is hij flink opgeknapt.
Ik ( en mijn man) vallen van het een in het ander. En soms weten we gewoon niet wanneer het ophoudt en hij eens 'normaal' leventje kan gaan leiden. We zijn er ons heeeeel goed van bewust dat hij niets levensbedreigends heeft en daar zijn we natuurlijk heel dankbaar voor. Maar steeds weer vragen we ons af :waarom. Een groot gedeelte van onze vriendenkring zijn we kwijtgeraakt en mijn man zijn baan omdat hij vaak thuis/ziekenhuis vrij wou.( gelukkig heeft hij ondertussen weer een leukere baan weergevonden)
Graag zou ik in contact komen met ouders die ( een gedeelte) van bovenstaand warrig   verhaal herkennen.
Misschien kunnen we elkaar een beetje 'opbeuren'?
 
Tja, ik zie net pas jouw berichtje. Kom hier niet zo lang. Ik heb een dochter van 1 jaar en zij had ook het kiss-syndroom. Vreselijk afgezien de eerste maanden, dacht echt dat ik helemaal gek werd.....  We zijn toen naar een osteopaat geweest en die heeft echt wonderen verricht. Sindsdien gaat het véééél beter met haar. Nog altijd blijft ze aan de rechterkant zwak. Als ze ergens iets heeft is het daar: rechterheupje, rechteroogje, tanden.....
Ik ben dus superblij dat het met haar nu gewoon heel erg goed gaat. Jammer dat er voor jou niemand was om je hier te steunen. Als je toch nog eens behoefte hebt om wat kwijt te kunnen, mag je me altijd mailen of hier schrijven.

Liefs,
Esther
mama van Hylke (03-04-04)
 
Hoi Ingee

Ik ben ook pas sinds kort hier op het forum, dus kon ook niet eerder reageren. Maar ik twijfelde wel of ik zou reageren. Je vraagt naar lotgenoten en dat ben ik niet.
Maar ik wil je wel even laten weten dat ik het heel knap van jullie vind, dat jullie hierdoor heen zijn gekomen. Lijkt me echt ontzettend zwaar.
En ik hoop dat er voor jullie betere, maar vooral gezondere tijden gaan komen. En dat jullie eindelijk met z'n drietjes (toch?) een normaal leven kunnen gaan leiden!!!!
Er vooral in blijven geloven!!!

Groetjes Ria
 
hallo ingee,
Ik kan me helemaal vinden in je verhaal. Om gek van te worden soms gaat het een maandje goed en dan begint de ellende weer. Onze zoon (nu 2 jaar) is ook vaak ziek. Om wanhopig van te worden, nu hebben wij vergelijkingsmateriaal bij onze andere twee kinderen ( ook 2 jaar en 6 maanden) en die zijn altijd "gezond"   met uitzondering van een snotterneus zo nu en dan. Hij heeft sinds zijn geboorte geregeld "hoest-periodes" hij hoest dan zo verschrikkelijk dat ik soms bang ben dat hij erin stikt. Zo'n hoestbui eindigt dan meestal met overgeven. Eetlust heeft hij tijdens zo'n periode ook niet. Ik denk soms wel dat het iets chronisch moet zijn. Zodra hij weer een beetje opgeknapt is zijn we zo weer 3 weken verder. En dan zitten we echt weer te wachten tot het toe slaat. Volgens de huisarts is het niets chronisch. Hij heeft wel een hele slechte start gehad sinds zijn geboorte. Ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Van de eerste 6 maanden na zijn geboorte is hij maar 8 weken thuis geweest, de andere tijd heeft hij met allerlei problemen doorgebracht in diverse ziekenhuizen. Daarna is hij gelukkig niet meer voor opname in het ziekenhuis geweest. De periodes tussen ziek zijn worden gelukkig wel steeds langer, ik hoop dus dat hij er ooit overheen groeit. Maar ik ben het met je eens dat je er soms wel moedeloos van word.
 
quote: annemarie30 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('12-04-2005 21:50:14'));

hallo ingee,
Ik kan me helemaal vinden in je verhaal. Om gek van te worden soms gaat het een maandje goed en dan begint de ellende weer. Onze zoon (nu 2 jaar) is ook vaak ziek. Om wanhopig van te worden, nu hebben wij vergelijkingsmateriaal bij onze andere twee kinderen ( ook 2 jaar en 6 maanden) en die zijn altijd "gezond"   met uitzondering van een snotterneus zo nu en dan. Hij heeft sinds zijn geboorte geregeld "hoest-periodes" hij hoest dan zo verschrikkelijk dat ik soms bang ben dat hij erin stikt. Zo'n hoestbui eindigt dan meestal met overgeven. Eetlust heeft hij tijdens zo'n periode ook niet. Ik denk soms wel dat het iets chronisch moet zijn. Zodra hij weer een beetje opgeknapt is zijn we zo weer 3 weken verder. En dan zitten we echt weer te wachten tot het toe slaat. Volgens de huisarts is het niets chronisch. Hij heeft wel een hele slechte start gehad sinds zijn geboorte. Ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Van de eerste 6 maanden na zijn geboorte is hij maar 8 weken thuis geweest, de andere tijd heeft hij met allerlei problemen doorgebracht in diverse ziekenhuizen. Daarna is hij gelukkig niet meer voor opname in het ziekenhuis geweest. De periodes tussen ziek zijn worden gelukkig wel steeds langer, ik hoop dus dat hij er ooit overheen groeit. Maar ik ben het met je eens dat je er soms wel moedeloos van word.



Hoi annemarie,
wat herken ik je verhaal. Echt moedeloos wordt je ervan en toch hoop je elke keer : dit is de laatste keer vanaf nu gaat het beter!
Voel je moedergevoel dat is wat ik echt geleerd heb en wij hebben nu echt een fijne kinderarts waar we elke maand heengaan.
Ik hoop dat de periodes steeds langer worden en dat binnenkort je er alleen maar aan terug denkt als een vervelende periode!
Bedankt voor je begrijpende woorden en sterkte
Inge

 
quote: Ria reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('12-04-2005 20:24:43'));

Hoi Ingee

Ik ben ook pas sinds kort hier op het forum, dus kon ook niet eerder reageren. Maar ik twijfelde wel of ik zou reageren. Je vraagt naar lotgenoten en dat ben ik niet.
Maar ik wil je wel even laten weten dat ik het heel knap van jullie vind, dat jullie hierdoor heen zijn gekomen. Lijkt me echt ontzettend zwaar.
En ik hoop dat er voor jullie betere, maar vooral gezondere tijden gaan komen. En dat jullie eindelijk met z'n drietjes (toch?) een normaal leven kunnen gaan leiden!!!!
Er vooral in blijven geloven!!!

Groetjes Ria



Ria,
Dit was waar ik echt zo'n behoeft aanhad!
Gewoon paar begrijpende/ bemoedegende woorden.
Hartelijk dank en ik wens je alle goede toe
Inge
 
quote: Hylke reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('11-04-2005 21:11:11'));

Tja, ik zie net pas jouw berichtje. Kom hier niet zo lang. Ik heb een dochter van 1 jaar en zij had ook het kiss-syndroom. Vreselijk afgezien de eerste maanden, dacht echt dat ik helemaal gek werd.....  We zijn toen naar een osteopaat geweest en die heeft echt wonderen verricht. Sindsdien gaat het véééél beter met haar. Nog altijd blijft ze aan de rechterkant zwak. Als ze ergens iets heeft is het daar: rechterheupje, rechteroogje, tanden.....
Ik ben dus superblij dat het met haar nu gewoon heel erg goed gaat. Jammer dat er voor jou niemand was om je hier te steunen. Als je toch nog eens behoefte hebt om wat kwijt te kunnen, mag je me altijd mailen of hier schrijven.

Liefs,
Esther
mama van Hylke (03-04-04)



Esther,


Wij waren er gelukkig ( met 3 weken) ook heel vroeg bij en ons zoontje is toen behandeld door een manueel therapeute. Echt een schat die we ons leven lang dankbaar zullen blijven. Ze heeft ons laten zijn hoe opgezet zijn nekje aan 1 kant was en na 1 'sessie' zagen we gelijk echt heel groot resultaat. Hij heeft er voor ons gevoel echt niets aan overgehouden ( hij is nu 2.5)
Bedankt voor je lieve woorden want op het moment dat ik dat brichtje schreef ging het weer niet goed en je steun heb ik veel aan gehad.
Ik hoop dat alles met je dochter goed blijft gaan en ik wens jullie al het goede toe!
Inge




 
Terug
Bovenaan