stemmingswisselingen

Hai!

Nu zeggen ze 9 maanden op, 9 maanden af... Ik heb tijdens mijn zwangerschap geen klagen gehad en ook mn bevalling verliep uiteindelijk redelijk voorspoedig.. En ja, die pijn vergeet je snel!

Nu heb ik al weken last van gigantische stemmingswisselingen!! Echt niet normaal. Het ene moment is alles helemaal fantastisch en loop ik met mn hoofd in de wolken, heb ik super veel energie en kook ik de lekkerste dingen en is mn hele huis spik en span!!

Maar het andere moment kan ik niks van de kinderen hebben, ieder huiltje is me te veel, dan doe ik ook lekker een potje mee! Komt er van huishouden niks terecht, gaan we 's avonds naar de afhaalchinees, en ben ik alleen maar moe en SUPER chaggerijnig. (Best zielig voor mn man , om de boel thuis zo aan te treffen na een dag hard werken! )
Gelukkig is mn man heel lief voor me en komt mn   moeder me helpen als ik het even niet zie zitten. (Woont in dezelfde straat...)

Maar waar komt dit nou door????!!!!   Door de bv, door de minipil(Cerazaette), de gebroken nachten, ....
Ik wordt er echt helemaal gek van. Ik ben mezelf niet.

Herkennen jullie dit??? Bij mn oudste had ik daar helemaal geen last van. (Oke, toen waren er weer andere dingen...)

Ben benieuwd naar jullie reacties!
Gr antoi
 
heel herkenbaar.
Ben ook al met anticonseptie pil marvelon begonnen, zou het daar door komen?
Heb sneller hoofdpijn en af en toe niet te genieten.
Kan dan inderdaad weinig hebben van de kinderen en ben ik blij als het hun slaaptijd is.
Erg hé om zo te denken.

Ben niet prosnataal depri ofzo. Heb geen gebroken nachten de kinderen slapen beide eigelijk door!
Dus waar door kan het dan komen?

Help ons!
 
Ha meid,

Wees gerust, iedere verse moeder heeft er last van. Ik dus ook. Loïs is nu 7 weken en ik moet zeggen dat het nu iets beter gaat. Maar ik heb elke week wel een dag dat ik helemaal total loss ben en om alles loop te grienen. Ja, ik heb een zaterdagdag gehad dat ik van 10 tot 3 uur 's middags heb gehuild. Ik kon niet ophouden. Vooral als mijn man dan nog weg wilde en ik wéér voor ons miesje moest zorgen of haar moest mee nemen dan kon ik heel boos worden. Mijn leven was zo totaal veranderd.
Deze week heb ik het voor het eerst niet gehad. Dat is best prettig. Ik moest enorm wennen aan de zorg voor haar, dat je 24/7 maar klaar moet staan en dat het weekend geen vrije tijd is. Nee, dan gaat het gewoon door. Dat kon me enorm frustreren.
En ik ben snel boos.... en als ik boos ben dan wil ik alles wel aan elkaar schreeuwen. Echt absurd gewoon. Alles moet op mijn manier.... (ahum).... en ik wil dat er rekening met mij gehouden wordt. Dat is natuurlijk ook wel belangrijk maar ik sla dan een beetje door. Onder het mom van... ik heb veel meer moeten opgeven... gewoon zelfmedelijden. Je moet aan de hele situatie weer zo wennen en je moet je plek weer vinden en je routine. Ook moet je met je partner weer nieuwe afspraken maken over wie wat wanneer doet. Ja dan ontstaan er wel eens ruzietjes of huilbuien als je het niet meer ziet zitten.
Kom vanzelf in een rustiger vaarwater.... maar hou het wel in de gaten. Als je alle dagen alleen maar depri bent en niet meer kunt genieten of als je geen gevoel meer voor je kind hebt dan moet je naar de dokter gaan..... misschien een postnatale depressie. Maar stemmingswisselingen horen er bij.
Ik ben nog niet ongestled geweest dus ook nog niet aan de pil dus daar kan ik niets over zeggen.

Sterkte met je depri momenten....
 
Het gaat nu al weer stukken beter. De zon schijnt en dat werkt ook goed!! Wel begin ik de gebroken nachten een beetje zat te worden en heb ik nog steeds regelmatig bloedverlies. Niet genoeg voor een tampon, 5 keer per dag een scoon inlegkruisje. het is maar heel weinig dus, maar blij wordt ik er niet van!!  

We zijn lekker een midweekje weg geweest en dat heeft me ook heel goed gedaan. Volgende week weer aan de slag, dan pakken we het "gewone" leven weer op. We moesten allemaal wennen aan de nieuwe situatie.... En mn man is zo lief!! Die heeft het toch allemaal maar mooi doorstaan!!

Gr Antoi
 
Terug
Bovenaan