Sterkte Marije!

hoi D,

Wat lief dat je er aan gedacht hebt!
Had het niet meer gelezen gister of vanmorgen, maar ben dus weer thuis uit het zhuis.
Vanmorgen half 11 gemeld en uiteindelijk werd half 1 ok kwart over 1 ok. Narcose is me echt 200% meegevallen, had er zo tegenop gezien, maar pfff dat viel gelukkig mee dus.
In de uren tot de ok wel veels te veel na kunnen denken (en dus huilen) en ook na de operatie wel. Zodra ik wakker werd op de verkoever stonden de tranen weer in mijn ogen.... en helemaal toen de vrouw naast mijn gefeliciteerd werd met de geboorte van haar tweeling.... heuglijk feit, maar eh... .

Daarna nog een paar uur in het zhuis geweest.... moest eerst wat drinken en toen wat eten... naar de wc, even wachten op de gyn en rond 5 uur konden we weer weg. Wat voelt dat raar zeg. Nu echt met een lege buik...

Voel me nu wel moe en wat suffig, maar ja die narcose en dat fijne kalmerende middeltje (wat goed werkt als je normaal echt nooit iets slikt) werken nog wat.   Verder voel ik me fysiek voor nu erg goed, maar duik er zo wel in. Zien we morgen wel weer hoe het dan gaat (voel nu bij vlagen mijn buik).

groetjes,
Marije
 
marije

ik las dat het op zich je wel is mee gevallen qua narcose enz begrijp me niet verkeerd,
heel veel sterkte de komende periode jij en je partner {die worden vaak door omstanders vergeten}
Ik leef met je mee

liefs 19 1
 
Gister waren onze kinderen bij opa&oma en mijn man was thuis, dus ik heb voor zover mogelijk rustig aan gedaan. Merkte dat ik ondanks de loomheid (die ik maar wijt aan de narcose, want het is anders dan gewone moeheid) een hoop onrust in mijn donder had. Als ik te lang stil ging zitten niks doen of probeerde te slapen dan zaten er zo allerlei gedachtes in mijn hoofd en tranen in mijn ogen. Niet dat dat slecht is, maar daar werd ik dus enorm rusteloos van, zodat ik toch een was stond te sorteren etc etc  Heb me wel braaf aan het niet tillen advies gehouden en ik zal proberen dat de komende dagen ook niet teveel te doen (wat wel moeilijk is met 2 kinderen in huis soms).

Mijn lijf liet ook wel merken dat ik misschien iets teveel wil, want in de loop van de dag toch wel last van buik en rug en dat is er nog steeds wel, dus ik ga straks lekker op de bank terwijl de kinderen spelen (hoop ik).
Vloeien is trouwens op het moment nihil.... sinds gistermiddag al trouwens en daar ben ik echt enorm verbaasd over. Hou er maar rekening mee dat het nog wel wat terug kan komen, want 1 dagje maar lijkt me wel erg weinig (of kan dat bij een curettage dat het erg goed schoon is gemaakt???! ).

De afgelopen 2 weken tot aan de curettage waren slopend, maar ergens denk ik dat het ook wel 'goed' is geweest dat ik er tijd tussen had zitten... tussen het nieuws en het daadwerkelijk afscheid moeten nemen van het kindje in mijn buik. Heel veel tranen waren al gevloeid over het niet mogen komen van dit kindje, nu zit ik vooral nog met het feit dat die buik echt leeg is waar ik echt moeite mee heb...de tranen zijn vast nog niet op, maar het moet dan ook nog een echt plekje krijgen natuurlijk.

Bedankt voor het lezende oog maar weer.
Marije
 
Ha Marije,

Kan me dat lege gevoel zo goed voorstellen... en dat rusteloze helemaal. Heb ik ook, wel eens goed voor mijn huis trouwens, wordt het ook eens echt netjes hierro... Vandaag voor het eerst weer een vrij 'normale'   dag, mijn lijf begint weer gewoon te doen heb ik het idee. Zou het al weg zijn? Raar dat je dat dan mist, maar misschien ook maar beter, ik weet het niet....

Hoop dat je kinderen lekker spelen vanmiddag, kan jij op de bank. Nu gaat het echte verwerken pas beginnen denk ik. Pff.

Sterkte verder enne tot schrijfs maar weer!

Liefs
D
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan