Stiekem voorkeur voor het geslacht van mijn 3e kindje

[ANONYMOUS_USERNAME]

lieve moeders,



ik kan mij voorstellen dat dit soort titels soms nogal wat stof doen opwaaien, en oh wat schaam ik me er eigenlijk voor, maar toch wil ik dit graag aan jullie voorleggen.

Momenteel ben ik in verwachting van ons 3e kindje, wij hebben al 2 gezonde jongens.  Deze week heb ik een geslachtsbepalende echo en ik ben zo vreselijk nerveus. Stiekem hoop ik zo op een meisje! Het voornaamste is natuurlijk dat het gezond is, ongeacht het geslacht.

Maar toch, ik weet niet wat het is, maar de wens voor een meisje is zo groot, de leuke kleertjes, jurkjes etc etc, het lijkt mij gewoon geweldig dit ook een keer mee te mogen maken!



Wie herkent zich hierin? Wie heeft misschien ook in deze situatie gezeten en  herkent de gevoelens die ik heb? Nogmaals ik wil niemand tegen het hoofd stoten met dit topic, zwanger zijn ansich is en blijft natuurlijk een wonder.

 

[cindy91]

Oh ik herken mijn eigen.

Ik ben in verwachting van ons eerste kindje en hoopte zo op een meisje lekker tutten,tutu's en haartjes doen maar met de 18 weken echo bleek het een piemeltje te hebben en was het toch echt een jongetje haha.

Ik was zo van slag dat ik niet goed gekeken had naar de echo ( de verloskundige liet het nog extra zien) dus ik had niks gezien en mijn vriend wel haha.
Met de 20 weken echo heb ik toch maar even gevraagd of ze het nog een keer kon laten zien en ja hoor het was duidelijk dus hoe ik dat gemist kon hebben

Het heeft een paar weekjes geduurd om te wennen aan het idee dat het geen roze tutu's zijn maar heb nu wel hele gave jongens kleding

De een word boos want je moet gezegend zijn als je een kleintje krijgt terwijl ik ergens had gelezen dat bijna iedereen wel een voorkeur heeft voor geslacht.Och zelf vind ik het geen probleem wou graag een meisje maar het is een jongen en vind dat nu ook prima :]
Van roze wolk naar blauwe wolk ook leuk

 

[Anniek82]

Hi Cindy,

ik herken het ook hoor. En ja, je hoort/mag het eigenlijk niet zeggen. Wij hebben al een meisje en nu krijgen we een jongetje. Ik vind het heel leuk maar ik had zelf heel sterk het gevoel dat het weer een meisje zou worden. Daar had ik me (onbewust) ook al op ingesteld en ik heb echt een poos aan het idee moeten wennen dat het een jongetje wordt.

Iedereen is reuze enthousiast. Koningskoppel e.d. roept iedereen. Twee weken geleden hadden we weer een echo en konden ze het ineens toch niet goed zien. En ik merkte toch dat ik weer dacht, joepie toch een meisje. Misschien ook heel naïef dat ik denk 'ik weet al wat ik met een meisjes baby moet doen en bij een jongetjes baby niet'.  Gister wederom een echo en nu was het toch echt niet te missen, heel duidelijk een jongetje .

Weet je inmiddels of het een jongetje of meisje is? Spannend hoor.
Gun jezelf echt even de tijd om aan het idee te wennen als het toch een jongetje is. Ik denk niet dat er iemand aan twijfelt dat je blij bent om nog een kindje te krijgen en dat het gezond is e.d.. Zeker met al die hormonen in je lijf is het toch al zo moeilijk met al die gevoelens, dan mag je best even bij je eigen gevoel stil staan wat je graag zou willen.