Gistermorgen om half 9 stapte ik samen met mijn man de auto in.
Ik was erg blij dat hij er vandaag bij kon zijn. In het ziekenhuis zag het er goed uit (voor mijn doen).Er is een eitje aan het doorgroeien. Op dit moment is hij 13 mm en hij groeit sneller dan in mijn vorige cyclus(sen).
Toen ik uit het ziekenhuis liep, vlogen er veel gedachten door mijn hoofd. Ik werd emotioneel omdat ik besefte dat ik het steeds zwaarder vind worden. Natuurlijk spelen de hormonen die door mijn lichaam zweven hierbij erg mee. Ik vind het even oneerlijk. Waarom moet het toch zo lang duren? Op mijn werk ben ik hyperactief, ik probeer hiermee mijn gevoel te verbloemen en weet dat dit niet goed is. Thuis komt het eruit. Ik huil, laat mijn tranen lopen en voel me verdrietig. Waarom? waarom? waarom moet ik zo vaak naar het ziekenhuis? waarom heb ik geen ei-sprong van mezelf? waarom moet ik wel spuiten en anderen niet? Helaas krijg ik hier geen antwoord op. Ik moet het nemen zoals het is.......dit is onze weg die we moeten volgen. Ik zou soms willen dat het anders was.
Vandaag ook veel last gehad van die akelige hormonen. Ik kan de hele dag wel huilen. Morgen moet ik weer naar het ziekenhuis voor de derde meting. Hoop zo dat het allemaal flink groeit dan hoef ik niet meer zo lang te spuiten. Het spuiten is niet eng maar je huid wordt zo gevoelig.
Misschien kennen enkele dit verhaal. Hij staat ook op mijn web-log. Daar ben ik actiever dan hier. Het helpt goed om alles van je af te schrijven.
Ik wens iedereen veel succes met alles!!! Ik laat snel horen of ik de pregnyl mag spuiten.
toedels
knuf Sjan
Ik was erg blij dat hij er vandaag bij kon zijn. In het ziekenhuis zag het er goed uit (voor mijn doen).Er is een eitje aan het doorgroeien. Op dit moment is hij 13 mm en hij groeit sneller dan in mijn vorige cyclus(sen).
Toen ik uit het ziekenhuis liep, vlogen er veel gedachten door mijn hoofd. Ik werd emotioneel omdat ik besefte dat ik het steeds zwaarder vind worden. Natuurlijk spelen de hormonen die door mijn lichaam zweven hierbij erg mee. Ik vind het even oneerlijk. Waarom moet het toch zo lang duren? Op mijn werk ben ik hyperactief, ik probeer hiermee mijn gevoel te verbloemen en weet dat dit niet goed is. Thuis komt het eruit. Ik huil, laat mijn tranen lopen en voel me verdrietig. Waarom? waarom? waarom moet ik zo vaak naar het ziekenhuis? waarom heb ik geen ei-sprong van mezelf? waarom moet ik wel spuiten en anderen niet? Helaas krijg ik hier geen antwoord op. Ik moet het nemen zoals het is.......dit is onze weg die we moeten volgen. Ik zou soms willen dat het anders was.
Vandaag ook veel last gehad van die akelige hormonen. Ik kan de hele dag wel huilen. Morgen moet ik weer naar het ziekenhuis voor de derde meting. Hoop zo dat het allemaal flink groeit dan hoef ik niet meer zo lang te spuiten. Het spuiten is niet eng maar je huid wordt zo gevoelig.
Misschien kennen enkele dit verhaal. Hij staat ook op mijn web-log. Daar ben ik actiever dan hier. Het helpt goed om alles van je af te schrijven.
Ik wens iedereen veel succes met alles!!! Ik laat snel horen of ik de pregnyl mag spuiten.
toedels
knuf Sjan