Hoi Miranda,
Tja, dat vind ik nog het ergste wat je aan een miskraam overhoudt: het niet meer onbezorgd zwanger kunnen zijn.
Ik heb vorig jaar oktober een missed abortion (leeg vruchtzakje) gehad. Bij mij was het vruchtje na 6 weken gestopt met groeien. Ik had nog steeds wel wat kwaaltjes maar niet meer zo heftig. Ik moest nog wel vaak plassen en mijn borsten deden nog wel zeer. Maar op de een of andere manier VOELDE ik me niet zwanger. Ik heb het tot de 9 weken uitgehouden. Toen heb ik zelf een echo geregeld omdat ik gek werd van de onzekerheid (anders had ik pas een echo bij 12 weken gehad). En wat bleek, mijn vermoedens klopten, ik had een miskraam.
Ik ben na de curretage meteen weer zwanger geworden. Nou, wat heb ik in de stress gezeten. Ik heb zelf meteen weer bij het echobureau bij ons in de buurt een echo geregeld omdat we op vakantie zouden gaan. Ik kon gewoon niet geloven dat ik zwanger was. Ik was toen ook pas 4 weken dus er was niet veel te zien. Daarna kreeg ik bloedingen. Ik dacht dus dat het meteen voorbij was. Maar een paar weken erna bij de termijnecho bleek ik toch nog zwanger, 7 weken en 4 dagen!
Daarna nog vaak bloedingen gehad dus ik heb de eerste maanden niet kunnen genieten. De miskraam maakt je ontzettend onzeker en als er dan ook nog andere dingen tegenzitten, dan wordt het wel moeilijk om blij te zijn.
Mijn eerste zwangerschap bracht mij ook heel andere kwaaltjes dan de tweede. De eerste keer had ik ontzettend zere borsten. Nu heb ik daar geen last van. Nu heb ik wel een beetje misselijkheid gehad vanaf week 9 maar dat is te verwaarlozen. Ik ben nu wel moe geweest terwijl ik dat de eerste keer niet was. Je moet je zwangerschappen dus ook niet gaan vergelijken want ze kunnen totaal anders verlopen.
In het ziekenhuis hebben ze mij echt aangeraden om te gaan genieten want het gaat zo snel allemaal. En als het fout gaat, dan gaat het toch fout. Dat kun je niet voorkomen door plat te gaan liggen of dingen anders te gaan doen. Ik weet zelf hoe moeilijk het is, ik kon pas genieten na onze 20 weken echo. Toen zagen we dat ons knulletje het prima doet. En ach, zelfs nu maak ik me nog wel eens druk. Eerst waren het die 12 weken, toen maakte ik me zorgen omdat mijn buik maar niet ging groeien, toen kwam ik maar niets aan, toen waren het mijn borsten waar ik niets aan voelde, toen maakte ik me druk omdat ik die kleine nog steeds niet voelde (kwam door een voorliggende placenta) en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Het blijven spannende tijden dus probeer naast je zorgen ook van de speciale momenten te genieten. Hoe moeilijk dat ook is..........
Groetjes,
Maike
