stoppen met ademhalen!

Ik heb vorige week een aantal keer de schrik van mijn leven gehad!!! Onze zoon, 7 maanden oud, heeft het vaak benauwd en hoest veel. Daar heeft hij Ventolin en Atrovent voor gekregen en dat begint nu langzamerhand een beetje te werken. Daardoor komt er veel slijm los...
maar vorige week donderdagavond moest hij huilen en hoesten tegelijkertijd en toen stopte hij gewoon met ademhalen! Hij liep helemaal paars aan en werd slap. Ik heb hem direct op mijn schoot op zijn buikje gelegd en ben gaan kloppen op zijn rug, toen ging hij op een gegeven moment weer ademen! Ik was me echt kapot geschrokken en mijn vriend en ik hadden echt een uurtje nodig om weer bij te komen. Later op de avond toen we hem in bed wilde leggen werd hij weer zo boos en kreeg hetzelfde, toen hebben we hem maar plat in de kinderwagen in slaap gewiegd!!!
Vrijdag maar weer naar de huisarts geweest en die zei alleen: gewoon doorgaan met de medicijnen en misschien is hij wel allergisch voor iets dat hij het daar benauwd van krijgt! Jullie zouden je kat 4 vieren weken uit huis kunnen plaatsen om uit te proberen!!!!! HELEMAAL MOOI, ik weet echt bijna zeker dat hij daar niet allergisch voor is en dat er iets anders aan de hand is, maar wat???
Ik heb meerdere keren om mij heen verhalen gehoord van kinderen die ook van die aanvallen hebben gehad dat ze zo boos worden, moeten hoesten en gewoon stoppen met ademhalen. Als het goed is gaat het nooit fout... ze kunnen flauwvallen, maar dan start de ademhaling weer vanzelf.

Nu is mijn vraag aan jullie: wie heeft dit meegemaakt, wat deden jullie eraan om dit over te laten gaan en hoe oud waren jullie kinderen toen ze dit hadden, want de kinderen die ik ken waren allemaal ouder... ongeveer ruim een jaar oud.

Ik hoor heel graag jullie reactie!
 
Wij hebben niet precies hetzelfde meegemaakt, maar de schrik dus we. Onze kleine meid heeft toen ze 3 maanden oud was 2 keer een week in ziekenhuis gelegen omdat ze tot tweemaal toe stopte met ademhalen (thuis dan) eerste maal in ziekenhuis stopte ze daar ook nogmaals en heeft ze extra zuurstof gehad.
Ook zij was helemaal eng slap en ze kreeg een heel enge grauwwitte kleur. Wij hebben bij de huisarts aangeklopt en heeft ons (voor e zekerheid) meteen doorgestuurd naar de kinderarts. Zijn redenatie was "je kan niet voorzichtig genoeg zijn met die kleintjes" Ze is daar dus tot 2 maal toe een week compleet op zijn kop gezet. Alles is gecheckt van hersens, hart, longen, bloed noem het allemaal maar op. PLus alle dagen aan monitor gelegen.

Moet zeggen dat het ons ergens wel heel goed heeft gedaan dat ze compleet na is gekeken op dat moment.

Vind het dus maar een ERG rare reactie van jullie arts. Kom op zeg, zo ontzetend klein nog, mag wel iets voorzichtiger zijn met zulke kleintjes. Tuurlijk is er in 95 van de 100 gevallen helemaal niets aan de hand met je kind, maar lijkt me dan juist wel fijn om dat te weten.

Als ik jullie was zou ik gewoon de kinderarts raadplegen en van je arts dus eisen dat hij jullie doorverwijst.

Heel veel succes en sterkte in de komende periode, want weet dus uit ervaring dat die angst nog lang blijft hangen.

Groetjes Joyce mama van Kimberley
 
Anoek heeft dit gelukkig (nog) nooit gedaan. Helaas voor mijn moeder ikzelf wel... Vanaf een maand of 8 ong. als ik mijn zin niet kreeg/ niet voor elkaar kreeg wat ik wilde bij een speeltje pakken of niet harder dan mijn nichtje kon kruipen werd ik zo boos dat ik mezelf buitenwesten krijste. De eerste paar keren zijn mijn ouders natuurlijk geschrokken maar kregen oo door dat als ze er geen aandacht aan schonken ik vanzelf weer verder ging spelen. Mijn moeder liet me dus ook altijd liggen waar ik lag omdat het echt puur uit gif was. En niets er aan over gehouden hoor (tja kan soms nog steeds slecht tegen mijn verlies hihi)
Sterkte en veel succes
Kan me wel indenken dat je graag een reden wilt weten..
 
Wij hebben dit vorige week ook mee gemaakt bij onze dochter van 11 maanden.
Ze was op dat moment op het kinderdagverblijf toen het was gebeurd. Ook op dat moment schrikje als je een telefoontje krijgt. De volgende dag bij de huisarts langs. Ze had midden oor ontsteking, opgezette keelamandelen en door komende tanden.
De pijn was te erg dat ze zo ging huilen dat ze vergat adem te halen.
Alz ze nu heel hard huilt dan gaan we tegenn haar praten dat ze wordt afgeleid.
En dan blijft ze wel ademen.
Groeten en succes,
Janke en Jasmijn
 
Terug
Bovenaan