Stotteren

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo dames!

Djamila is na haar 2de verjaardag opeens begonnen met stotteren in eerste instantie dacht ik dat ze dat voor expres deed maar ze bleef het doen tot nu toe en ik begin nu een beetje zorgen te maken in de consultatiebureau boek staat dat het normaal is dat sommige peuters rond de 2 jaar gaan stotteren maar dat er geen reden is om zorgen te maken maar dat doe ik dus wel want als ik op google gaat kijken dan zie ik staan dat het beter is om op tijd in te grijpen bij sommige kinderen gaat het vanzelf over en bij andere niet. Bijvoorbeeld ze noemt zichzelf Alila maar dan zegt ze a a a a lila en zo is het ook met andere woorden altijd bij het begin letter nou vandaag probeerde ze iets te zeggen en ik zag dat het gewoon veel moeite kostte voor om dat woord te zeggen dus ik stond naar haar te kijken totdat ze haar zin kon afmaken maar het lukte niet en ze werd boos. Op de site van stotter.nl wordt juist gezegd dat ik niet mag helpen en ik mag ook niet tegen har zeggen dat ze rustig moet gaan praten of heel diep adem halen, maar dat ik gewoon moet wachten en oogcontact houden nou dat laatste maakt haar boos.

Heeft er iemand hier ervaring mee met peuters die stotteren??

Liefs,
Vanesca
 
hoihoi

mijn zusje heeft ook vanaf haar 2de gestotterd en uiteindelijk is het na een jaar of anderhalf geloof ik vanzelf over gegaan

wel werd ze heel onzeker erover en over zichzelf

ik zou het heel ff aankijken maar als ze gefrusteerder word dan dat ze al is , als ze niet uit d'r woorden komt, toch echt hulp inschakelen

liefs maurilla
 
idd nooit haar zin proberen af te maken.
neem er echt de tijd voor. als ze er niet uit komt, toch zelf laten rotzooien met de woorden, totdat ze er wel uitkomt.
anders maak je dat kind gefrustreerd en boos.

en anders even naar zo iemand gaan die over spraak gaat.
kom even niet op de naam, hoe zo iemand heet.

succes ermee.

liefs, do
 
Hier ervaring met onze oudste zoon (wordt in juli 4 jaar). Hij begon hier mee toen hij bijna drie jaar was en ook ik maakte me daar meteen veel zorgen om. Dit besproken bij het cb en zij zeiden ook dat ik er géén aandacht aan mocht schenken, net doen alsof het er niet was. Na veel geduld (want in mijn achterhoofd bleef de gedachte dat ik er iets mee moest) ging het helemaal over. Maar als er veel drukte is of hij is wat gespannen door veel nieuwe dingen bijvoorbeeld, dan komt het terug. Weliswaar niet zo lang als toen, maar toch heeft hij het dan wel. Ik denk dat het bij hem ook erger wordt dus, als hij spanning heeft (het is namelijk ook begonnen rond de geboorte van onze derde, zijn zusje en er dus veel veranderingen waren).
Nu zijn we net terug van vakantie en nu heeft hij het op vakantie weer een beetje gehad (niet erg, maar toch). Hij is namelijk een erg gevoelig kereltje, wat moeite heeft met veranderingen en grote gebeurtenissen als vakanties, verjaardagen e.d. Het is een enorme kwebbelkous, waardoor het ook nog eens erg opviel toen hij zo stotterde. Volgens het cb stotteren veel pratende kinderen vaker, omdat zij ook nog eens meer moeite (kunnen) hebben met het verwoorden van al hun gedachtes. Ook vond ik de reactie van andere mensen of vreemden op zijn stotteren soms erg zielig voor hem... mensen die over zijn hoofd tegen mij zeiden: "goh, wat happert 'ie, toch!"....grrrr.
Heel veel succes! Het gaat over, maar ik kan me jou gevoel heel goed voorstellen dat je bang bent dat het zo blijft en je dan niet op tijd hebt ingegrepen! Maar ik heb mezelf gerust kunnen stellen met de gedachten, dat hem helpen altijd nog kan en ik, als ik hem te vroeg zou laten doorsturen naar logopedie, zijn zelfvertrouwen misschien zou beschadigen, en dat is het laatste wat ik wil.
Liefs, Noor
 
Hoi

Hier ook ervaring met onze oudste zij begon rond der 2 en na een tijdje ging het over.Met haar 4 begon het weer maar er speelde toen erg veel opa erg ziek papa baan kwijt en allemaal dingen die ons gevoelig meisje toch op pikte.

Gewoon rustig blijven en steeds zeggen dat het niet erg is dan wordt het zelf vertouwen groter.
Bij de 4 wilde ze haar doorsturen naar logepedie, daar voor gesprek geweest was na een paar maanden en toen was het over , dit had ik ze ook voorspel maar dat zou niet gekund hebben volgens de mw van ggd,ik ken mijn meisje en wist wat er bij ons speelde.

Kijk gewoon aan en ga op je gevoel af.
 
Hoi,

Mijn man stotterd erg en heeft als kind gestotterd...toen is het later minder geworden maar bleef wel stotteren en toen hij zo 15 was werd het steeds weer erger.
Hij heeft nu therapie gevolgd bij hausdorfer instituut.
Zij zeggen dat het niets met ademhalen te maken heeft maar met spanning in je lichaam en het uitspreken van klanken... hij is door die therapie nagenoeg van stotteren af.
Zij zeggen dat je pas goed met stottertherapie kan beginnen als een kindje rond 7 is of ouder, tot die tijd ... zeggen ze moet je, je kindje de tijd geven om te praten en duidelijk maken dat je de tijd hebt om te luisteren.

Daniel heeft het nu ook dat hij hapert aan het begin van een woordje... (hij praat alleen nog woordjes, nog geen zinnentjes) maar we laten het zo.
We zien het aan en wachten af wat het gaat doen... over gaan of erger worden.
Mijn broertje heeft vroeger ook erg gestotterd maar dat is zonder therapie overgegaan, wel als hij nu zenuwachtig is of heel gespannen komt het weer boven.

Heel veel succes ermee,
liefs Marina


pst... mijn man moet met klanken spreken dus bijvoorbeeld.... looooopeeen, ziiiingeeen e.d. en zo stottert hij helemaal niet.
Maar dit kan je pas goed oefenen als ze 7 jr of ouder zijn volgens het hausdorfer instituut.
Hier is de link misschien heb je er wat aan;
http://www.hausdorfer.eu/index.php//
 
Lieve dames,

Bedankt voor jullie reactie, het doet me goed om jullie ervaringen te lezen. Ik ga het bespreken met de huisarts en ik denk dat hij ook precies hetzelfde zal zeggen. Volgende week moet ze naar de oogarts omdat ze een bril moet en nu dit.

@Noor, ik denk dat ik me ook aan die gedachte gaat houden dat ze over een jaar of twee mits ze nog het probleem hebt kan ze nog altijd aangeholpen worden en dat ik beter kan gaan concentreren om haar meer zelfvertrouwen te geven, ze is pas 2 dus het kan nog alle kanten op. En idd wat je zei dat reactie van buitenaf kan best wel irriterend zijn met zulke opmerking en een nichtje van haar die lacht haar uit omdat ze zo hapert, wat ook niet leuk is voor haar.

@M.L, wat je zei over spanning en veranderingen kan ook best wel een rol hebben gespeeld want als ik nu terugdenkt een paar weken geleden had ik en mijn man ruzie en Djamila was zo geschrokken dat ze begon te huilen en ik denk dat het daarna was begonnen bij haar dus daar moet ik ook nu op gaan letten want zij is ook best een gevoelig kindje, gelukkig is het bij jou meissie goed gekomen.

@Mini, zo zie je dat zelfs als je ouder bent kan je er nog aan geholpen worden, het doet me goed om te weten en bedankt voor de link.

Liefs,
Vanesca
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan