Ik wil dit even van me af schrijven.. Mn schoonmoeder was net op bezoek en we liggen gewoon niet op één lijn. Laten we zeggen ze laat
Wel merken dat ze me niet mag.
Nah ze kwam langs om haar kleinkinderen te zien. Mn vriend had haar al vantevoren aangesproken dat ze gewoon Nederlands moest praten (ze is van Turkse komaf maar kan prima Nederlands, want mn vriend kan pas sinds zn 17e Turks). Ze kwam hier en negeerde me compleet. Zei alleen; hoi .
Ze had mn kindje op schoot en begon direct Turks te praten. En ook tegen mn vriend dikke verhalen. Hij praatte gewoon Nederlands terug zodat ze “hopelijk” mee zou gaan maar dit deed ze niet. Op gegeven moment zei hij: kan je dat in het Nederlands zeggen? Met tegenzin zei ze het in het Nederlands en een paar keer; uhh hoe noem je dit? (Ff hè als ze echt geen NL kon Oke, maar ze woont al 35 jaar hier en werkt hier en ze KAN het ook gewoon want dat weet ik). Maar is gewoon expres.
Nou goed, ze pakt mn zoontje en stop haar vinger in zijn mond!? Ik doe dit zelfs nieteens. Hij was net ziek geweest, is 5 maand oud prematuur geboren. EN DAN NOG.
Dus ik zeg; hallo kan je dat niet doen?
Zegt ze; hoezo niet?
Ikzeg; dat vind ik niet fijn en dat doe ik zelf nieteens.
Ze zegt; voelen of hij tandjes heeft dat mag toch?
Ikzeg; nee dat hoeft niet dat doe ik als ik mn nagels heel kort geknipt heb en was ik eerst heel goed mn handen en raak vervolgens niks aan behalve zn mond
Zegtze; ik heb mn handen gewassen(bij binnenkomst )
Zeg ik; ja maar vervolgens heb je weer van alles aangeraakt, kan je dat gewoon niet doen?
Zegtze; nou oké dan (geïrriteerd)
Dan durft ze alsnog in discussie te gaan. Ik ben zo geïrriteerd.
En mn vriend durft gewoon niks te zeggen die zat er maar bij.
Toen ze naar huis ging kwam er met moeite een “doei” vanaf.
Ik vind het echt zo niet prettig elke keer gaat ze over grenzen. We wilden niet dat de baby gekust werd, deed ze het alsnog…
En dan die vinger en het buitenlands praten pffff.
(Ik heb er niks tegen dat mensen buitenlands praten het is de manier waarop. Ze sluit me buiten in mn eigen huis. Ze praat over dingen wie mij aangaan en het is echt zovaak aangegeven dat het vervelend is. Want ja ze kan dus prima nl. En mn vriend en ik willen de kids geen Turks leren maar Engels).
Ik weet gewoon niet wat ik moet. Met haar praten is onbegonnen werk en mijn vriend heeft het al zovaak besproken. Ook dat ze mij de heletijd het gevoel geeft alsof ik er niet ben door Turks te praten.
Ik word hier soms best verdrietig van
Wel merken dat ze me niet mag.
Nah ze kwam langs om haar kleinkinderen te zien. Mn vriend had haar al vantevoren aangesproken dat ze gewoon Nederlands moest praten (ze is van Turkse komaf maar kan prima Nederlands, want mn vriend kan pas sinds zn 17e Turks). Ze kwam hier en negeerde me compleet. Zei alleen; hoi .
Ze had mn kindje op schoot en begon direct Turks te praten. En ook tegen mn vriend dikke verhalen. Hij praatte gewoon Nederlands terug zodat ze “hopelijk” mee zou gaan maar dit deed ze niet. Op gegeven moment zei hij: kan je dat in het Nederlands zeggen? Met tegenzin zei ze het in het Nederlands en een paar keer; uhh hoe noem je dit? (Ff hè als ze echt geen NL kon Oke, maar ze woont al 35 jaar hier en werkt hier en ze KAN het ook gewoon want dat weet ik). Maar is gewoon expres.
Nou goed, ze pakt mn zoontje en stop haar vinger in zijn mond!? Ik doe dit zelfs nieteens. Hij was net ziek geweest, is 5 maand oud prematuur geboren. EN DAN NOG.
Dus ik zeg; hallo kan je dat niet doen?
Zegt ze; hoezo niet?
Ikzeg; dat vind ik niet fijn en dat doe ik zelf nieteens.
Ze zegt; voelen of hij tandjes heeft dat mag toch?
Ikzeg; nee dat hoeft niet dat doe ik als ik mn nagels heel kort geknipt heb en was ik eerst heel goed mn handen en raak vervolgens niks aan behalve zn mond
Zegtze; ik heb mn handen gewassen(bij binnenkomst )
Zeg ik; ja maar vervolgens heb je weer van alles aangeraakt, kan je dat gewoon niet doen?
Zegtze; nou oké dan (geïrriteerd)
Dan durft ze alsnog in discussie te gaan. Ik ben zo geïrriteerd.
En mn vriend durft gewoon niks te zeggen die zat er maar bij.
Toen ze naar huis ging kwam er met moeite een “doei” vanaf.
Ik vind het echt zo niet prettig elke keer gaat ze over grenzen. We wilden niet dat de baby gekust werd, deed ze het alsnog…
En dan die vinger en het buitenlands praten pffff.
(Ik heb er niks tegen dat mensen buitenlands praten het is de manier waarop. Ze sluit me buiten in mn eigen huis. Ze praat over dingen wie mij aangaan en het is echt zovaak aangegeven dat het vervelend is. Want ja ze kan dus prima nl. En mn vriend en ik willen de kids geen Turks leren maar Engels).
Ik weet gewoon niet wat ik moet. Met haar praten is onbegonnen werk en mijn vriend heeft het al zovaak besproken. Ook dat ze mij de heletijd het gevoel geeft alsof ik er niet ben door Turks te praten.
Ik word hier soms best verdrietig van