Stress en verdriet

<p>Hoi mama’s en toekomstige mama’s,</p><p>Ik wil even van me af schrijven en hopelijk begrijpt hier iemand mij wel.</p><p>op dit moment ben ik 24 weken zwanger en zijn wij met spoed opzoek naar een andere woning. De woning waar wij nu wonen mogen wij helaas niet blijven dus is 31 december de laatste dag dat wij hier mogen blijven en ben ik al sinds het moment dat ik weet dat zwanger ben dus al naar iets anders aan het zoeken. <br /><br /></p><p>In Nederland krijg ik voor te huren niks gevonden, overal zitten lange wachttijden aan en ik wordt er helemaal gestoord van. Ik wil gewoon graag de babykamer voor ons klein meisje helemaal afmaken en er gewoon van kunnen genieten.</p><p>en nu komt het hele gedeelte waar ik iedereen tegen me krijg.  net over de grens kunnen mijn vriend en ik gelijk een huis krijgen die voldoet aan onze eisen en wat verder super is. Alleen woon ik dan 3 kwartier van mijn ouders en werk af. Als ik daarover begin wordt iedereen elke keer super boos op me en hebben zij liever dat ik tijdelijk daar kom wonen tot ik in Nederland een huis heb. Maar dat wil ik niet!! Ik wil gewoon een huis voor mijn vriend en ons kindje en niet dat ik met iedereen rekening moet houden. Het liefste woon ik natuurlijk ook maximaal een kwartier/half uur van mijn familie af, maar als dit een tijdelijke oplossing is dan wil ik die aangrijpen! Mijn vader snapt dat niet en wordt er steeds boos om en ik krijg er echt hoofdpijn van. <br /><br /></p><p>Ik neem aan dat iedereen in zo’n situatie zou kiezen voor het gene wat wij willen toch? Ik krijg het ze gewoon niet uitgelegd en ik wordt er echt verdrietig van en heb het gevoel dat ik alleen sta op dit moment. <br />sorry voor mijn lange verhaal, maar ik kan dit echt bij niemand kwijt en ik zit er echt zo erg mee...?</p>
 
Hoi!
Ik snap heel goed dat dit je verdrietig maakt. Het is zo belangrijk om een rustige en veilige plek te hebben en al helemaal met een kleintje op komst! 45 minuten stelt uiteindelijk niks voor als je bedenkt hoeveel rust je er voor terug krijgt. Ik zou ook niet vrolijk worden als ik mijn pasgeboren kindje niet mee zou kunnen nemen naar mijn eigen plek.
De stress moet je natuurlijk zoveel mogelijk proberen te vermijden, onwijs lastig in deze situatie! Ik denk dat je het beste uit kan leggen aan je ouders dat dit jouw keuze is en dat je er verder niet over in discussie gaat. 3 kwartier rijden is niet de andere kant van de wereld en de rust is echt die moeite wel waard! Misschien kun je ze vertellen wat hun reactie met jou doet? Of reageren ze daar ook niet goed op? 
Vervelende situatie zeg! Ik hoop dat jullie snel je weg vinden! 
Liefs
 
Het is erg dat je er zo'n stress door ervaart, maar ik zit zelf ook minimaal 45 minuten van familie en werk af en het is echt niet het einde van de wereld. Zeker niet als het tijdelijk is. Voor mij persoonlijk is het standaard minimaal 45 minuten en niet tijdelijk en dat is best te doen. Als je eenmaal in de auto zit, kun je dat ook rijden. 
Ik snap alleen niet waarom je met iedereen rekening moet houden als je net over de grens woont. Wat bedoel je daarmee?
 
Je moet echt kiezen wat het beste is voor jou, je kerel en je kindje. Ook later in de opvoeding zal je merken dat iedereen wel zo zijn mening heeft over hoe jij het doet. Dat moet je leren naast je neer te leggen.
En 45min rijden naar familie, dat zou ik geweldig vinden. Uit mijn gezin zit er niemand dichter dan 2uur rijden van onze ouders af. Ik zelf zit op 9uur rijden, gelukkig hebben we skype tegenwoordig. Op mijn mama-dag is het vaste prik dat we even met opa en oma bellen. En de band is echt goed tussen opa&oma en onze kleintjes. Zelfs toen de oudste in zijn eenkenningheids-fase zat, vloog hij opa en oma om de hals toen hij hen meerdere maanden niet gezien had. Dus die 45min... 
Heb je gevraagd waarom het zo'n drama is voor je ouders/vader? 
 
Ik zie het idd ook zo! Waarom doen ze zo moeilijk? Jullie zijn volwassen, neem ik aan, en hebben je eigen leven! Soms gaan dingen nu eenmaal anders dan je gewend ben. Mijn schoonouders wonen aan de andere kant van de wereld. Leuk is het echt niet, zeker niet in een zwangerschap. Maar aan de andere kant zijn er mogelijkheden genoeg. Dus vertel ze ook dat ze blij moeten zijn dat het niet de andere kant van de wereld is!
 
Ik bedoel als we bij mijn moeder zou gaan inwonen ? dan moeten we weer overal rekening mee houden en dat willen we niet.. 
Mijn vader vind het rot omdat we dan zo verweg wonen en dan is hij bang dat hij ons bijna niet ziet ? Mijn schoonouders wonen dan wel dicht in de buurt en hij is dan dus bang dat zij zich overal mee gaan bemoeien en er dan juist ruzie gaat komen..
 
Jouw vader laat zich duidelijk leiden door zijn angsten. Kies voor jezelf. Misschien woon je nog maanden/jaren bij je ouders als je voor hen kiest. Daar wordt echt niemand gelukkig van! Laat je niet meenemen in de angsten van je vader. 
 
Terug
Bovenaan