Stress op mn werk!

[Anoniem]

Hoi meiden,

Ik zit met een dilemma....

Ik werk full-time, dus van 9:00 uur tot 17:30 uur. Nu is er een collega weggegaan, heeft ontslag genomen en was met 2 weken weg. Weinig overgedragen etc. Ik en mn andere collega vangen het nu op naast ons eigen werk natuurlijk (zit op een financiele afdeling, administratief werk). Het werk wat we moeten overnemen is meer telefonisch werk, en veel regelwerk. Nu sinds 1,5 week kom ik huilend thuis....afgelopen weekend heb ik het hele weekend gehuild, en gisteren zat ik huilend bij mn manager dat ik het niet meer trek. Ik had gisteren helemaal ademnood en mn buik trok heel erg. (nog net geen harde buiken). Nu probeert mn manager wel wat weg te trekken bij ons, maar of dat gaat werken? Ik heb gezegd dat ik vandaag tot half 4 en morgen ook tot half 4 ga werken (want vannacht heb ik ook nog eens geen oog dicht gedaan!), anders trek ik het niet.

Ik ben nu 18 weken zwanger....kan ik dan nu al iemand achter me krijgen dat ik iets minder kan gaan werken? Want volgens mij kan dit nooit goed zijn voor mij en mn kindje. Mn manager heeft het daar verder natuurlijk niet over.

Wie weet raad? En bij wie moet ik dan zijn?

Groetjes, Kitty

 

[Anoniem]

Hoi Kitty,

Het lijkt me dat je ook nu al minder kunt werken ivm je zwangerschap. Je zou dit eerst even met je verloskundige of huisarts kunnen bespreken. HRM moet ook verder kunnen helpen.
Wat me verder afvraag is of het in jouw geval wel nodig is om minder te werken, of dat je  'gewoon' niet méér moet gaan werken. Het lijkt er een beetje op dat je de  helft van het werk van  je  collega  die weggegaan is er 'even' bij  neemt. Dat is heel loyaal en aardig, maar je bent wel zwanger. je lijf is druk bezig met het maken van een kindje en heeft daar  veel energie voor nodig. het lijkt me daarom raadzaam dat je  met de collega die er nog wel zit en de manager ( en evt HRM) duidelijke SMART afspraken maakt. Wie doet wat, wanneer trekken jullie aan de bel etc.    (wordt die collega die weg is vervangen?? wanneer komt die, wellicht  kunnen jullie afspreken dat er minder of geen lange termijnzaken worden gedaan en dat jullie nu alleen de korte termijnzaken afhandelen.

veel sterkte, en probeer je niet gek te laten maken. Het lijkt misschien egoistisch om nu alleen aan jezelf te denken, maar bedenk je ook dat de afdeling er niets aan heeft als je instort en helemaal thuis moet blijven.

 

[Anoniem]

quote: Kitty26 schreef document.write(friendlyDateTimeFromStr('06-03-2008 10:16:06&apos);

Hoi Kitty,

Wat een nare situatie voor je! In principe ben je aangenomen om gewoon je eigen werk te doen. Natuurlijk is het collegiaal om te helpen als er iemand weg valt maar het moet wel kunnen. In jouw geval lijkt me dat het duidelijk niet kan nu. Ik zou gewoon zelf het heft in handen nemen en vriendelijk edoch duidelijk aan je manager en collega's uitleggen dat je op dit moment niet meer werk op je kunt nemen dan je eigen werk. Dat het geen onwil is, maar dat je jezelf wel in bescherming moet nemen.
Hopelijk hebben ze er begrip voor en zo niet, dan niet!

Overigens vind ik het wel gemakkelijk van je manager dat hij het op  deze manier oplost. Zolang iedereen nog moeite doet om het probleem voor hem op te lossen, hoeft hij zelf geen verdere stappen te nemen. Mocht je er niet uitkomen met je collega's en manager dan kun je ook nog overwegen om dit probleem met je huisarts te bespreken. Die hebben vaker met dit soort beiltjes gehakt en kunnen jou en je werkgever adviseren over wat wenselijk en gezond is in jouw situatie.

Ik kan uit ervaring zeggen dat het duidelijk stellen van grenzen tot verrassende resultaten kan leiden.

Veel sterkte en succes!

Groetjes,
een andere werkende aanstaande moeder



Hoi meiden,

Ik zit met een dilemma....

Ik werk full-time, dus van 9:00 uur tot 17:30 uur. Nu is er een collega weggegaan, heeft ontslag genomen en was met 2 weken weg. Weinig overgedragen etc. Ik en mn andere collega vangen het nu op naast ons eigen werk natuurlijk (zit op een financiele afdeling, administratief werk). Het werk wat we moeten overnemen is meer telefonisch werk, en veel regelwerk. Nu sinds 1,5 week kom ik huilend thuis....afgelopen weekend heb ik het hele weekend gehuild, en gisteren zat ik huilend bij mn manager dat ik het niet meer trek. Ik had gisteren helemaal ademnood en mn buik trok heel erg. (nog net geen harde buiken). Nu probeert mn manager wel wat weg te trekken bij ons, maar of dat gaat werken? Ik heb gezegd dat ik vandaag tot half 4 en morgen ook tot half 4 ga werken (want vannacht heb ik ook nog eens geen oog dicht gedaan!), anders trek ik het niet.

Ik ben nu 18 weken zwanger....kan ik dan nu al iemand achter me krijgen dat ik iets minder kan gaan werken? Want volgens mij kan dit nooit goed zijn voor mij en mn kindje. Mn manager heeft het daar verder natuurlijk niet over.

Wie weet raad? En bij wie moet ik dan zijn?

Groetjes, Kitty

 

[Anoniem]

Hoi Kitty,

Ik zou het ook zeker met je verloskundige of huisarts overleggen wat te doen.
Er is een mogelijkheid dat je via de arboarts minder gaat werken of tijdelijk helemaal niet.
Je moet je dan geloof ik wel ziek melden, anders neem je gewoon contact op met de arbodienst en leg je alles uit.
Een brief van je huisarts helpt altijd.
Stress is erg slecht voor zowel jou als je baby.
Overigens je werkgeven draait niet op voor de kosten als jij minder gaat werken of tijdelijk helemaal niet gaat werken.
Dit valt onder het vangnet van het UWV, zij nemen de kosten op zich.
Je werkgever moet gewoon zorgen dat er zo snel mogelijk een vervanger komt voor die collega wat weg is gegaan, het is toch niet te doen om naast je eigen fulltime werk en ook nog werk van een ander bij te doen?
Er zijn niet voor niets uitzendburo's!
Straks wordt jou andere collega ook ziek, dan kost het je werkgever nog veel meer.

Denk aan jezelf en aan je ongeboren kleintje!!!!!!

Groetjes Patricia (28+6 zwanger van een tweeling)

 

[Anoniem]

Hoi Allemaal,

Bedankt voor jullie reacties.

Inmiddels is er vanmiddag ook vanalles gebeurd. Mn manager begrijpt het wel, dus hij probeerde van de mensen waar wij dus nu de werkzaamheden voor uitvoeren (de verkopers), begrip te vragen. Dus om 3 uur vanmiddag hadden we overleg. Ik, mn collega, mn manager en 2 verkopers. Om het maar even letterlijk te zeggen: Ze wuifden alles weg, lachten me een beetje uit: Ach, we lopen allemaal op ons tandvlees (o ja?). Ik wilde hem echt toeschreeuwen: Ja, maar jij bent niet zwanger. Denk eens na!
Maar ja....het zijn verkopers he, en die denken alleen maar aan omzet draaien.

Mn andere collega is er ook klaar mee. En ik nu dus ook, ik was daarna meteen weer overstuur, en ik ben naar huis gegaan. Ik heb direct mn huisarts gebeld om een afspraak te maken. Het gaat niet zo langer. Morgen meld ik me ziek, en ga ik naar de dokter....en dan zie ik wel wat hij zegt. Ik vind het vervelend voor mn andere collega, maar ik moet ook nu aan mezelf denken, en vooral aan de kleine. Gelukkig denkt mn collega ook zo...dus dat scheelt. Ze zoeken trouwens wel een vervanger, maar dat lukt nog niet zo goed....

Nou, nogmaals bedankt.  En ik hoop dat ik straks weer wat beterder in mn vel ga zitten!

Groetjes, Kitty