Strijd in de auto

Sinds een paar weken vind mijn dochter niets als ze met mij in de auto weggaat. Het is al een hele strijd om haar vast te zetten in haar stoeltje. Elke keer gooit ze haar kont omhoog zodat ze onderuit zakt. Om probeert ze mij dan te slaan. Zit ze uiteindelijk vast dan in het huilen. Ze houd ook niet echt op met huilen. Mijn man heeft er bijna nooit last van. Het maakt ook geen verschil of ze met mij in mijn auto zit of in de auto van mijn man. Iemand ideeen hoe hier mee om te gaan? Negeren? Het werkt wel erg op mijn zenuwen. Ik zie er nu al soms tegen op als we weer weg moeten met de auto!
 
Ik herken het wel een beetje. Ik krijg ze over het algemeen wel in de stoel. Ze zit nog niet of ze roept muziek. Maar dan komt het als ik niet de goede muziek op zet dan begint mevrouw te piepen. Als ik samen met haar met de auto ga dan zing ik met haar en praat tegen haar en dat gaat over het algemeen best goed, maar zodra we met zijn drieën weggaan en ze te weinig aandacht krijgt gaat ze huilen gillen enz. Ook als het allemaal te lang duurt naar mevrouws zin gaat ze hard roepen uit en probeert ze uit de gordel te komen. Ik kan er heel slecht tegen tijdens het rijden. Blijf wel rustig maar vreet mezelf op.
Niet echt tips dus, maar herken wel je frustratie.

Groetjes
 
hoi,

Jasmijn heeft van januari, nadat we terugkwamen van de wintersport, tot afgelopen maand, 5 maanden lang dus, gejammerd in de auto. Soms zelfs echt gegild.
Met een speen en knuffel gaat het de eerste minuten goed, maar daarna gooit ze de speen daar waar ik er niet bij kan en begint het gedonder. Ik word er knettergek van en ik ging op een gegeven moment dus ook niet meer ver weg.
Nu ineens sinds 4  weken is het over! Misschien omdat ik tijdschriften van hart voor dieren meeneem die pluist ze helemaal uit.
Ze vraagt niet eens meer om haar speen.
Geen idee wat nu echt die ommekeer heeft teweeg gebracht maar ik ben blij!!!
Hopelijk is het bij jou ook een fase. Gewoon volhouden dus. En even checken of haar schouderbandjes goed zitten.

Succes!

Elke
 
Terug
Bovenaan