Dag Lieve mama’s,
Ik ben mama van een super schattig zoontje van 8 weken oud.
Het was een zeer moeizame start omdat al gauw duidelijk werd dat hij veel weende, héél veel weende. Hij kent zeer weinig rustige en tevreden momenten.
Als nieuwe ouders en totaal overdonderd door de onrustige, krijsende baby en het vele huilen hebben we al verschillende onderzoeken laten doen.
De kinderartsen helpen ons niet verder, want ‘baby’s huilen’.
Een osteopate heeft ons wel wat verder geholpen. Hij heeft heel wat blokkades in zijn nek. Ook ben ik nu 2 weken ‘koemelkeiwitvrij’ aan het eten omdat onze kleine jongen begin deze maand zeer veel huidslag had. De onrust begint wel wat beter te worden, ik kan hem op enkele momenten van de dag een kwartier tevreden in de wipstoel bij mij zetten. Dat is echt al een hele opluchting.
Nu maak ik mezelf toch nog steeds gek en zorgen, ik denk omdat ik een enorme controlefreak ben.
Ik wil me steeds vasthouden aan de schema’s die ze naar jonge mama’s hun hoofd gooien.
Hij valt enkel in slaap aan de borst en wilt niet in zijn box weg gelegd worden. Probeer ik dit toch te oefenen, komt het erop neer dat ik een oververmoeide baby heb die nog minder te genieten is omdat hij protesteert en ik dan weer hemel en aarde moet bewegen om hem tot rust te krijgen (lees : aan de borst hangen tot hij diep genoeg slaapt). Hij heeft ook een enorme zuigbehoefte maar weigert elke speen die we al hebben geprobeerd.
Ik heb het gevoel dat ik faal, zeker omdat ze in mijn omgeving allemaal ‘droombaby’s hebben’ (vallen zelf in slaap dmv speen, wenen amper, zitten perfect in een schema,…).
Hij is nu bijna 2 maanden en het consultatiebureau geeft aan dat ik toch moet starten met positieve slaapassociaties aan te leren.
Ik weet echt niet hoe ik hier aan moet beginnen. Eenderzijds heb ik liever een baby dat slaapt doorheen de dag, maar anderzijds wil ik ook zo graag kunnen wat andere mama’s gedaan krijgen : een tevreden kindje dat mooi zijn dagelijkse dutjes doet op zijn eigen plekje.
Wat denken jullie dat ik moet doen?
Ik ben mama van een super schattig zoontje van 8 weken oud.
Het was een zeer moeizame start omdat al gauw duidelijk werd dat hij veel weende, héél veel weende. Hij kent zeer weinig rustige en tevreden momenten.
Als nieuwe ouders en totaal overdonderd door de onrustige, krijsende baby en het vele huilen hebben we al verschillende onderzoeken laten doen.
De kinderartsen helpen ons niet verder, want ‘baby’s huilen’.
Een osteopate heeft ons wel wat verder geholpen. Hij heeft heel wat blokkades in zijn nek. Ook ben ik nu 2 weken ‘koemelkeiwitvrij’ aan het eten omdat onze kleine jongen begin deze maand zeer veel huidslag had. De onrust begint wel wat beter te worden, ik kan hem op enkele momenten van de dag een kwartier tevreden in de wipstoel bij mij zetten. Dat is echt al een hele opluchting.
Nu maak ik mezelf toch nog steeds gek en zorgen, ik denk omdat ik een enorme controlefreak ben.
Ik wil me steeds vasthouden aan de schema’s die ze naar jonge mama’s hun hoofd gooien.
Hij valt enkel in slaap aan de borst en wilt niet in zijn box weg gelegd worden. Probeer ik dit toch te oefenen, komt het erop neer dat ik een oververmoeide baby heb die nog minder te genieten is omdat hij protesteert en ik dan weer hemel en aarde moet bewegen om hem tot rust te krijgen (lees : aan de borst hangen tot hij diep genoeg slaapt). Hij heeft ook een enorme zuigbehoefte maar weigert elke speen die we al hebben geprobeerd.
Ik heb het gevoel dat ik faal, zeker omdat ze in mijn omgeving allemaal ‘droombaby’s hebben’ (vallen zelf in slaap dmv speen, wenen amper, zitten perfect in een schema,…).
Hij is nu bijna 2 maanden en het consultatiebureau geeft aan dat ik toch moet starten met positieve slaapassociaties aan te leren.
Ik weet echt niet hoe ik hier aan moet beginnen. Eenderzijds heb ik liever een baby dat slaapt doorheen de dag, maar anderzijds wil ik ook zo graag kunnen wat andere mama’s gedaan krijgen : een tevreden kindje dat mooi zijn dagelijkse dutjes doet op zijn eigen plekje.
Wat denken jullie dat ik moet doen?
