Student(e), PCOS en kinderwens?

A

ANONYMOUS_USERNAME

<p>Hi allemaal, </p><p>een paar dagen geleden had ik niet gedacht dat ik nu (al) op dit forum terecht zou komen. In maart ben ik gestopt met de pil, niet omdat ik zwanger wilde worden maar omdat ik graag een spiraal wilde. Vervolgens bleef mijn menstruatie uit, maar door de dokter werd ik twee keer naar huis gestuurd met "je lichaam moet gewoon nog even ontpillen". Uiteindelijk was ik er klaar mee afgelopen maand en kreeg ik toch een doorverwijzing. Tijdens de echo was het eigenlijk meteen duidelijk: behoorlijk wat blaasjes (meer dan 20) op allebei de eierstokken en de diagnose PCOS.</p><p>Ik val niet in het 'typische' PCOS-plaatje. Ik heb (gelukkig!) geen last van de uiterlijke kenmerken, op iets meer haaruitval na. Verder heb ik een bmi van 21, sport minstens 5 keer per week en ben en echte healthfreak. </p><p>Op dit moment ben ik 23 jaar, zit ik in mijn derde en tevens laatste bachelor jaar. Mijn vriend is 27 en ook derdejaars student. We wonen niet samen maar zijn wel al 5 jaar samen. In mijn 'ideale' plaatje zouden we nog een paar jaar wachten en dan zou een kindje heel heel heel gewenst zijn. Ik heb altijd geroepen dat moeder worden mijn allergrootste wens is, alles daarnaast voelt als bijzaak. Ik heb ook altijd serieuze angsten gehad dat ik onvruchtbaar was. Juist omdat ik niets liever wil dan mama worden, leek dat me zo zo erg. En nu ben ik dan wel niet onvruchtbaar, het feit dat het lastiger gaat worden komt toch als een behoorlijke klap en zet mijn wereld op z'n kop. </p><p>M'n vriend en ik deden het de afgelopen maanden niet veilig, wel 'voor het zingen de kerk uit' maar we zijn er nogal laks mee geweest. Nu weet ik dus dat de kans dat ik zonder hulp natuurlijk zwanger kan worden aanzienlijk verkleind is maar niet onmogelijk. Dus hebben m'n vriend en ik het er nu wel over gehad, gaan we weer anticonceptie gebruiken? Want mocht het opeens wél zo zijn dat ik zwanger raak ondanks dat dit niet de perfecte timing is, dan weet ik heel zeker dat ik het nu helemaal niet zou kunnen weghalen (of ik dat had gekund zonder dit te weten is ook maar de vraag, maar dat terzijde). </p><p>De omstandigheden zijn niet ideaal, maar wanneer zijn die wel ideaal? Is jullie toekomstplan (voor zover je daar invloed op hebt) veranderd toen je de diagnose PCOS (of verminderd vruchtbaar om een andere reden) kreeg? Waar ik eerst nog wel een paar jaar zou willen wachten, hebben we het er nu zelfs over gehad om direct na onze studies met behandelingen te beginnen omdat het ook wel even kan duren (en we allebei heel graag een groot gezin willen). Ik zit echt mega in een tweestrijd met mezelf en zou graag wat advies krijgen. </p>
 
Oei wat vervelend om te lezen. Als ik jou was zou ik geen anticonceptie meer gebruiken. Doe gewoon voorzichtig zolang je met je studie bezig bent. Ga na je studie samen wonen en ga pas dan met behandelingen aan de gang...  Dit omdat het gewoon praktisch is.
Sterkte ermee♡
 
Dankjewel voor je lieve reactie Beeblove. Ik denk dat ik inderdaad geen anticonceptie meer ga gebruiken (in ieder geval ga ik nooit meer aan de pil of een andere hormoon anticonceptie!!). Voor nu is dat inderdaad het plan, dat samenwonen na m'n studie. Maar waar ik eerst heel graag carrière wilde maken een paar jaar, weet ik het nu allemaal niet meer zo goed..
 
Ga gewoon lekker werken na je studie. Als er een kindje komt kun je altijd nog parttime blijven werken. Ik kan natuurlijk lastig een beslissing voor jou maken, maar ik zou zeggen dat je er gewoon niet over na moet denken en gewoon aankijken wat de toekomst brengt. Als je een kindje wilt hoeft dat dus niet te betekenen dat je geen carrière kan maken. En het hangt af van de kinderwens, maar je kunt met de behandeling beginnen wanneer jij en je partner er klaar voor zijn! Maak je dus vooral geen zorgen. 
Ik werd op mijn 19e ongepland zwanger. Ik studeerde, werkte daarnaast enz. Ik ben inmiddels getrouwd en hoop eind april/begin mei een kindje te krijgen.
En ik geloof oprecht dat het zo moet gaan. Een kind komt nooit op een gewenst tijdstip. Of je bent te jong, of te oud. Of je krijgt net een nieuwe functie op je werk, of of of...... ;)
 
 
Hoi!
Ik zie dat hier al 2 maanden niks is gebeurd, maar wil het toch even proberen.
Ik ben zelf op mijn 21e (nu ben ik 30) gediagnosticeerd met pcos. Ik had nooit een grote kinderwens dus heb me er toen meteen bij neergelegd dat het dan maar zo was. Hierna ontmoette ik mijn huidige man. Omdat ik niet tegen hormonale anticonceptie kan hebben we al vrij snel nadat we een serieuze relatie kregen alle voorbehoedsmiddelen een beetje gelaten voor wat het was. Niet omdat we gingen proberen, maar ik had toch heel weinig kans om zwanger te worden...
Uiteindelijk was ik na ruim anderhalf jaar samen "opeens" zwanger. Op dat moment was ik 25, de eerste/enige van mijn vrienden, woonden we nog niet eens samen en was ik nog helemaal nergens in mijn carrière. Natuurlijk zijn we ervoor gegaan en hebben we tijdens de zwangerschap dus meteen nog een paar grote stappen in onze relatie gemaakt. Nu hebben we wel een hele lieve/leuke/grappige/geweldige zoon van bijna 5. Daarom denk ik dat het helemaal niet slecht is om gewoon zoals je het nu doet verder te gaan, want ik weet dat ik echt geluk gehad heb toen om al na anderhalf jaar en zonder medicatie zwanger te worden. En als het bij jou ook sneller gaat dan verwacht kom je er alsnog wel uit. 
Met mijn carrière ben ik sinds anderhalf jaar weer echt bezig en dat gaat heel goed. Dus eerst kind, dan carrière gaat echt prima  Zeker als je jong bent, denk ik. 
Het enige is voor ons dat we toch wel een tweede willen en nu zit die stomme pcos wel echt in de weg, maar ik wil echt liever geen medicatie. Alles wat hormonen bevat maakt van mij een depressief en paranoïde wrak. Dus ik heb geen ervaring met medicatie en hoe snel je dan zwanger raakt, maar misschien jij straks wel en dan kan ik daarover vragen aan jou stellen ?
Voor nu veel succes met alles. Hoop dat alles uiteindelijk mooi op z'n plekje valt voor je. 
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan