Studie en zwanger van tweede

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hi,

Dit gaat heel vreemd klinken. Ik heb mijn bachelor diploma aan de universiteit behaald (Rechten). Nu wilde ik eigenlijk stoppen hierna. Heb een dochtertje van 1 jaar, heb een hele leuke baan waar ik verder in kan groeien. Maar mijn vader en zijn familie zijn erg gericht op studie. Ik kreeg heel veel gedoe over het feit dat ik niet door wilde gaan met een master en dus heb ik mij alsnog weer ingeschreven voor een master. Nu ben ik zwanger van de tweede (gekozen hiervoor! We hebben echt de wens gehad) omdat ik gewoon heel gelukkig word van het huisje boompje beestje leventje. Ik vind het mama zijn geweldig, ik heb een geweldig leuk gezin en heel erg leuk werk. Is een master echt zo belangrijk?

Heeft 1 van jullie ervaring met een master? Hebben jullie tips of hulp voor mij?

Even erbij: ik spreek de familie van mijn vader sinds kort niet meer. Alles moest vanuit onze kant komen terwijl ze drie jaar lang mijn man en zijn familie en zijn geloof hebben uitgescholden want ik mocht niet zijn met een Turkse jongen. Vervolgens heeft mijn man het laten rusten en was het goed en vervolgens moeten wij alleen maar naar hun komen. Zij zijn nog nooit bij ons thuis geweest. Mijn vader is een moederskind dus die kiest altijd kant van zijn moeder en die spreek ik dus heel af en toe. Denk aan 1 of 2 keer in de maand en dan belt hij puur om te vragen hoe het met mijn studie gaat omdat zijn familie het dan weer eens vraagt aan hem. Hij moet dan een antwoord hebben dus komt hij bij mij verhaal halen.

Het is een gek verhaal maar door jeugdtrauma’s door deze familie vind ik het erg moeilijk om objectief te kijken of hun mening echt van waarde is of niet. Ook vind ik het erg moeilijk om mijn eigen pad te kiezen.

 

[Rcl]

Pff wat pittig ik zou lkkr voor je gezin zorgen die studie kan later nog of niet kijk zelf ben je gelukkig nu wil je genieten van je gezin zwangerschap of studie druk 2 Kids zorgen etc etc ik doe zelf thuis studie onderwijs assistent gelukkig binnen 1 jaar alle theorie gehaald maar hoe net een dreumes en nog zwanger nu alle stage en praktijk opdrachten ben blij dat ik dan meer mij hoofd leeg heb en niet meer hoef te leren als ik terug kijk heb de kleine man weinig aandacht gehad. Hierna stop ik erker en geniet ik van me gezin en de 2 de en werk zoeken. Miss als de tijd rijp is en ik genoten van de kleintjes weer cursus of iets want pff war gaat de tijd snel met de kleintjes en wat miss je dan veel vind ik

 

[Babyboy]

Het klinkt eigenlijk alsof je al heel tevreden was met je eigen keuzes om niet meer te studeren en bij je leuke baan te blijven.
Hou dit vast! Jij bent alleen verantwoordelijk voor jezelf en jou gezin. Als dit jullie saampjes gelukkig maakt is wat jij wil dikke prima!
Ik heb zelf ook ouders bij wie ik nooit goed genoeg was. Sinds ik het contact heb verbroken ( mijn ouders waren namelijk ook racistisch naar mijn vriend) ben ik erachter gekomen dat ik mezelf eigenlijk best oke vind. Ik kwam erachter dat alle eisen die ik mezelf stelde eigenlijk eisen waren van mijn ouders. Ik leef nu veel relaxter nu eindelijk die druk eraf is.
Nu zal ik niemand aanmoedigen om gelijk alle contact te verbreken maar misschien kun je tijdelijk eens wat afstand nemen en het proberen op jou manier. School tijdens zwanger schap / baby kan erg zwaar zijn. En als je achteraf toch denkt dat weer naar school gaan op jou pad ligt kun je altijd nog weer beginnen.
Succes!

 

[GebruikerSN]

Je vader zal op zijn manier het beste voor je willen, maar hij vergeet te zien dat hij eigenlijk heel trots op je mag zijn en dat je je eigen keuzes heel goed zelf kan maken! Leef voor jezelf, dat zou ook mijn advies zijn. Laat je niet ompraten en richt het in zoals jij het wilt. Lekker bij die leuke baan blijven en de komende jaren op je kids richten. Ik doe een opleiding van 4 jaar en ondertussen 2 kids.. nou m’n concentratievermogen is echt slecht en het is moeilijker nu dan dat het voorheen was om te leren. Gelukkig vind ik het een hele leuke opleiding, dus dat helpt. Als je kindjes groter zijn, kun je altijd nog die master doen als je dat nog wil, maar alleen als je dat zelf een goed idee vindt! Contact met je familie alleen vanuit jouw kant is prima, als jij daar gelukkig van wordt (en het bijv voor je kindjes doet). Verwacht niet iets terug want het klinkt alsof je dan teleurgesteld gaat worden. Ik wens je een fijne zwangerschap toe en het beste met je gezin!

 

[Duplo]

Hi!
Ik lees hierboven al verschillende dingen maar nog niet echt een reactie op je vraag namelijk ervaringen met een master en of deze echt nodig is. 


Ik heb zelf een master opleiding gedaan direct na mijn bachelor opleiding. Ik vond een masteropleiding leuk en nuttig om te doen, maar om nou te zeggen dat het essentieel was? Sowieso was voor mij toen de situatie heel anders. Ik vond het vooral een fijne manier om toch nog even door te studeren in plaats van al meteen na de bachelor de arbeidsmarkt op te gaan, toen ik mijn bachelor haalde was ik 21 en wist ik toch nog niet wat ik wilde. Een master opleiding was een fijne manier om nog even verder te ontdekken en persoonlijk wat meer te ontwikkelen. Dat is voor jou heel anders want je hebt al een baan die je leuk vindt, en waarvoor een master opleiding dus blijkbaar niet vereist is. Wat zou dan nog de toegevoegde waarde zijn van dat papiertje? Ik heb zelf de afgelopen jaren (ik ben nu 28 en heb verschillende banen gehad) gemerkt dat de master niet echt het verschil heeft gemaakt tussen het wel of niet krijgen van een functie. Vaak werd er HBO of WO niveau gevraagd, indien het WO was stond er niet eens bij of dat bachelor of master was. Het enige wat ik natuurlijk niet zeker weet is of de master hierin echt niet belangrijk was want hij stond wel altijd op mijn C.V., misschien heeft het soms wel net het verschil gemaakt. Maar het is tijdens gesprekken nooit echt ter sprake gekomen als essentieel onderdeel of zo.  
Misschien zou je nog eens aan je huidige werkgever kunnen vragen hoe zij kijken naar een bachelor vs. master? Als werkgever hebben zij hier misschien nog wel een andere kijk op dan werknemers. Maar als je het mij vraagt kun je ook prima af zonder master. 
 

 

[JessieJM]

Ik heb net mijn master afgerond. Ik werd in maart zwanger en begin juli was ik klaar. Best pittig met misselijkheid en vermoeidheid, maar vond het uiteindelijk wel te doen. Voor mij was het een andere keuze, want de 1e 1,5 jaar was ik dus niet zwanger, ik werkte er full time naast en was bij aanvang al 6 jaar niet meer in de schoolbanken geweest (ik ben 29 en in 2014 hbo afgestudeerd). De meerwaarde zie ik absoluut voor mijn doorgroeimogelijkheden! Mijn werkgever ook. Maar het puur doen omdat je familie het van je verwacht lijkt me niet slim. Dan wordt het toch wel een pittige periode. Intrinsieke motivatie ga je wel nodig hebben ?

 

[KB]

Hier ook een bachelor (wo) en direct daarna een master. Ik vond de master leuk om te doen, maar je moest je wel echt ervoor inzetten (wat ik heb gedaan): een master op wo-niveau is duidelijk anders (hoger) dan de bachelor, logisch ook. Die intrinsieke motivatie, zoals eerder genoemd hier, is echt wel nodig. Anders haal je er ook veel minder uit.

Ik heb veel geleerd, maar ik denk niet dat die master nu echt zó'n groot verschil heeft uitgemaakt in mijn leven of carrière. Ik ben zelf overigens na een aantal jaar ook een ander vakgebied ingegaan en hoewel ik de kennis en ervaring van mijn studies nog steeds wel kan inzetten (gelukkig), is het echt niet zaligmakend geweest, en dan dus specifiek de master.

Maar veel belangrijker nog: ik deed de master toen, omdat ik die leuk vond, en was daardoor ook gemotiveerd. Bovendien had ik toen nog niet de baan die ik wilde hebben, dus dat was deels een reden, en was ik nog vrijgezel. Inmiddels mama van 1 en zwanger van de tweede. Ik zou er nu dan ook zeker niet voor kiezen als ik voor de keuze stond.

Als ik jouw verhaal zo lees, denk ik dat je het beste je eigen pad hierin kunt kiezen. Je hebt een fijn leven opgebouwd, met een fijn gezin, leuke baan. Dat is uiteindelijk wat belangrijk is. Wel of geen master volgen, dat is echt niet belangrijk, zeker niet als je al een fijne baan hebt! Bovendien: nú heb je een klein kindje en ben je zwanger van de tweede, binnenkort wordt je leven nog drukker (en ook leuker maar ook echt wel pittiger) dan eerst, en dan een master doen waar je eigenlijk niet achter staat, en waar echt heel veel tijd in gaat zitten, ondertussen zwanger of mama van 2 kleintjes? Ik zou adviseren: doe het niet. Die tijd met je kleintjes krijg je nooit meer terug. Ik snap dat die keuze lastig is, maar wat is nu uiteindelijk echt belangrijk voor je, in je hart? Ik denk: je gezinnetje, en daarnaast een fijne baan voor je eigen ontwikkeling etc. Mocht je uiteindelijk alsnog een master willen doen, dan kan dat altijd nog. Over 4 jaar, of 8. Of gewoon niet!

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Oh dankjewel allemaal! Tranen van geluk als ik jullie reacties lees. Klinkt overdreven maar er valt echt een last van mijn schouders af. Ik ga stoppen met mijn master. Ik ben trots op het feit dat ik al een bachelor heb gehaald (terwijl ik zwanger was). Ik heb een erg leuke baan en het is nog geen vetpot qua geld maar er zijn echt genoeg doorgroeimogelijkheden.

Ik merk gwn dat ik, sinds dat ik een kindje heb, zoveel gelukkiger word van mijn gezin. Van de fijne momentjes, hoe klein ook. Er maakt mij oprecht niks gelukkiger dan mijn 100 procent aandacht geven aan mijn gezin.

Daarmee vind ik het moeilijk om voor het eerst te kiezen voor iets wat ik heel graag wil maar al met al ga ik dit wel doen. Ooit moet die stap gezet worden en beter laat dan nooit denk ik dan maar.