Ten eerste wil ik zeggen dat ik door mijn verhaal jullie niet wil overhalen. Het is belangrijk dat je doet wat jij wil, dat je doet waar jullie je goed bij voelen en achter staan.
Ons meisje lag dus in een stuit. En ook wij kwamen onder controle bij de gyn.Toen we daar de eerste keer kwamen waren we dus ook benieuwd of ze het zouden proberen te draaien. Ons kindje scheen er echter perfect bij te liggen (een onvolkomen stuitligging). Perfect voor een stuitbevalling, mits ze zo zou blijven liggen en ze niet nog even heel hard zou gaan groeien.De gyn. wist ons er van te overtuigen dat hij het ons echt niet zou aanraden als er ook maar enig twijfel aan hun kant zou zijn. En mocht tijdens de bevalling toch blijken dat ik of ons kindje het te moeilijk zou hebben dan zouden we alsnog een keizersnede krijgen.
Maar omdat we dus zelf al heel graag de vaginale bevaling wilden , wilden we die kans ook grijpen.
En zo is het ook gegaan. Ik liep twee dagen met voorweeen en die laatste dag zette het 's avonds echt door. En het gekke is, dat ik mij tijdens de weeen , de pesrweeen, het persen en de uiteindelijke bevalling geen moment heb stilgestaan bij het feit dat ze in stuit lag. Ik lag "gewoon"te bevallen en het moest eruit!
Moet ik eerlijk toegeven dat de gyn. achteraf zei dat het voor een stuitbevalling een voorbeeld bevalling is geweest. Ik heb er in totool maar 6 uur over gedaan en heb haar ter wereld gebracht met maar enkele keren persen.
Wat in de verloskamer wel nog even werd gedaan is zoveel mogelijk ruimte maken voor de baby om langs te gaan. Mijn blaas werd met een katheter leeggehaald en ik kreeg tijdens de bevalling nog een knipje.
Tijdens de bavalling had ik wel erg het gevoel dat er iets heel groots door iets heel kleins moest, maar dat is natuurlijk niet alleen zo wanneer ze in stuit liggen (ha ha).
Vreemd was het toen ze er tot aan haar ribben uit was en ik even voelde. Billetjes!
Ook bedacht ik me ineens "Wat is het eigenlijk?" (dat was toen tenslotte al duidelijk te zien) Mijn man vertelde me dat het een meisje was, wat we eigenlijk de hele zwangerschap ook al hadden vermoed!Geweldig!
Op het moment dat alleen haar hoofdje nog in mij zat moest ik even wachten met peresen. Hij moest haar een klein beetje bijdraaien en met de volgende pers was ons meisje geboren.
Het is geweldig verlopen en we hebben er geen seconde spijt van gehad of het gevoel gehad dat we onnodige risico's hebben genomen. We hebben vooraf veel gesproken met de gyn. en in volste vertrouwen zijn we eraan begonnen.
Maar nogmaals: doe wat voor jullie zelf goed voelt.
Oja, na de bevalling had ik wel een gekneusd schaambeen, het is tenslotte niet niets wat er langs komt! Hiervoor heb ik een paar weken een fysiotherapeute aan huis gehad.Maar alles is weer goed gekomen hoor, nergens meer last van.
Esther, ik hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt en ik zou het leuk vinden als je nog een reageert. Ik ben ook erg benieuwd hoe je bevalling beloopt.
Misschien tot schrijfs.
Groetjes Mirella.
