Spannende weken achter de rug...
Aanstaande donderdag ben ik uitgerekend. Wel een erg spannende
tijd achter de rug. Onze kleine was altijd al een draaikont, maar lag
met 34 weken goed voor de in/uitgang. Weliswaar nog niet ingedaald maar
toch al op weg. Toen kwam de controle bij 35 weken. Wat bleek: onze
kleine had besloten dat het toch lekkerder lag met zijn/haar hoofd bij
mijn ribben, ter hoogte van mijn maag. Ik had het al een beetje
verwacht, want ik voelde het en zag het aan de vorm van mijn buik. Dus
er ging een versiefax naar het ziekenhuis, ze zouden proberen te draaien. Bij die afspraak, met 36
weken, maakten ze eerst een echo en toen bleek dat onze kleine zichzelf spontaan weer goed was gaan
liggen. Dus wij vrolijk weer naar huis en omdat het toch 'al' 36 weken
was, dacht ik er hiermee wel vanaf te zijn.
De week erna weer naar de
vk (37 weken dus!!) en wat bleek: jahoor, weer omgedraaid. Weer
dezelfde ligging, hoofd bij mijn maag en de billen bij mijn linker
onderbeen. Beentjes in mijn rechterzij (lag dus nogal opgevouwen).
Geluk bij een ongeluk: er was nog niks ingedaald. Ik had het niet meer! Weer een draaiafspraak in het ziekenhuis. Feestdagen ertussen, een traag reagerend ziekenhuis en steeds maar dat hoofd dat ik tussen mijn ribben voelde. De zenuwen gingen wel goed tekeer! De verloskundige van het ziekenhuis maakte weer eerst een echo, en daarop was te zien dat het kindje inderdaad nog verkeerd lag. Dat was op een woensdag, en op vrijdag wilden ze dan gaan draaien. Het is een groot kind met een groot hoofd, en de vk van het z'huis zei dat de kans echt nihil was dat het zelf nog zou gaan draaien (38 weken). Met mijn hoofd bij een mogelijke keizersnede weer naar huis. Ik was best wel verdrietig, want ik ben geen moment bang geweest voor de pijn van de bevalling, maar zometeen krijg ik niet eens de kans om het te proberen! Die woensdagavond ben ik behandeld met homeopathie.
De afspraak bij de vk van de volgende dag ben ik maar gaan afbellen, want ik stond nu onder controle bij het ziekenhuis. Heel aardig: ze zeiden dat ik wel nog mocht komen als ik het gewoon prettig vond. Dat heb ik uiteindelijk gedaan. Mijn eigen vk wilde die stuitligging nog wel even voelen. Zij voelen, en voelen, en voelen... en weer voelen en voelen.. Nou, zei ze, het zou best wel weer eens gedraaid kunnen zijn! Collega erbij, ook laten voelen en die zei hetzelfde. Maar ik durfde het bijna niet te hopen!
De volgende dag moest ik naar de verloskamers van het ziekenhuis voor de versiepoging. Toen ik het verhaal van de verloskundige vertelde hebben ze meteen een echo gemaakt. En wat bleek...? Hij/zij lag braaf met het hoofdje in mijn bekken. Zelfs al half ingedaald! Ik kon mijn geluk niet op zeg... Huppelend het ziekenhuis uit en samen met mijn lief een lekker taartje gegeten om het te vieren.
Afgelopen controle (39 weken) lag onze kleine nog steeds goed, en is nu voldoende ingedaald om geboren te worden. Nou, hij/zij heeft ons wel bezig gehouden! Nu is het een kwestie van wachten.. wanneer o wanneer zal het gebeuren
He, fijn om even het hele verhaal te kunnen doen! Mochten er mensen zijn die dit herkennen.. Ben benieuwd! Ik las elders al een verhaal over niet indalen enzo, klonk ook behoorlijk heftig...
Bibelebonsje (39+4)
Aanstaande donderdag ben ik uitgerekend. Wel een erg spannende
tijd achter de rug. Onze kleine was altijd al een draaikont, maar lag
met 34 weken goed voor de in/uitgang. Weliswaar nog niet ingedaald maar
toch al op weg. Toen kwam de controle bij 35 weken. Wat bleek: onze
kleine had besloten dat het toch lekkerder lag met zijn/haar hoofd bij
mijn ribben, ter hoogte van mijn maag. Ik had het al een beetje
verwacht, want ik voelde het en zag het aan de vorm van mijn buik. Dus
er ging een versiefax naar het ziekenhuis, ze zouden proberen te draaien. Bij die afspraak, met 36
weken, maakten ze eerst een echo en toen bleek dat onze kleine zichzelf spontaan weer goed was gaan
liggen. Dus wij vrolijk weer naar huis en omdat het toch 'al' 36 weken
was, dacht ik er hiermee wel vanaf te zijn.
De week erna weer naar de
vk (37 weken dus!!) en wat bleek: jahoor, weer omgedraaid. Weer
dezelfde ligging, hoofd bij mijn maag en de billen bij mijn linker
onderbeen. Beentjes in mijn rechterzij (lag dus nogal opgevouwen).
Geluk bij een ongeluk: er was nog niks ingedaald. Ik had het niet meer! Weer een draaiafspraak in het ziekenhuis. Feestdagen ertussen, een traag reagerend ziekenhuis en steeds maar dat hoofd dat ik tussen mijn ribben voelde. De zenuwen gingen wel goed tekeer! De verloskundige van het ziekenhuis maakte weer eerst een echo, en daarop was te zien dat het kindje inderdaad nog verkeerd lag. Dat was op een woensdag, en op vrijdag wilden ze dan gaan draaien. Het is een groot kind met een groot hoofd, en de vk van het z'huis zei dat de kans echt nihil was dat het zelf nog zou gaan draaien (38 weken). Met mijn hoofd bij een mogelijke keizersnede weer naar huis. Ik was best wel verdrietig, want ik ben geen moment bang geweest voor de pijn van de bevalling, maar zometeen krijg ik niet eens de kans om het te proberen! Die woensdagavond ben ik behandeld met homeopathie.
De afspraak bij de vk van de volgende dag ben ik maar gaan afbellen, want ik stond nu onder controle bij het ziekenhuis. Heel aardig: ze zeiden dat ik wel nog mocht komen als ik het gewoon prettig vond. Dat heb ik uiteindelijk gedaan. Mijn eigen vk wilde die stuitligging nog wel even voelen. Zij voelen, en voelen, en voelen... en weer voelen en voelen.. Nou, zei ze, het zou best wel weer eens gedraaid kunnen zijn! Collega erbij, ook laten voelen en die zei hetzelfde. Maar ik durfde het bijna niet te hopen!
De volgende dag moest ik naar de verloskamers van het ziekenhuis voor de versiepoging. Toen ik het verhaal van de verloskundige vertelde hebben ze meteen een echo gemaakt. En wat bleek...? Hij/zij lag braaf met het hoofdje in mijn bekken. Zelfs al half ingedaald! Ik kon mijn geluk niet op zeg... Huppelend het ziekenhuis uit en samen met mijn lief een lekker taartje gegeten om het te vieren.
Afgelopen controle (39 weken) lag onze kleine nog steeds goed, en is nu voldoende ingedaald om geboren te worden. Nou, hij/zij heeft ons wel bezig gehouden! Nu is het een kwestie van wachten.. wanneer o wanneer zal het gebeuren
He, fijn om even het hele verhaal te kunnen doen! Mochten er mensen zijn die dit herkennen.. Ben benieuwd! Ik las elders al een verhaal over niet indalen enzo, klonk ook behoorlijk heftig...
Bibelebonsje (39+4)